แกฉันมีเรื่องจะบอก!!

โดยปกติแล้วแล้วดิฉันจะมีเพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกันมา 4คน เรามักจะไปเที่ยวด้วยกันตลอด อยู่มาวันหนึ่งวันนี้เราก้อนัดกันไปเที่ยวเหมือนเดิม

โดยเรานัดกันว่าจะมาเจอกันที่หอของดิฉัน ตอนเก้าโมงเช้า แต่วันนี้เพื่อนที่ชื่อแก้วตาทำไมยังไม่มา แต่แล้วแค่เพียงชัวอึดใจเดียว ก้อได้ยินเสียงเคาะประตู ดิฉันและเพื่อนๆจึงรีบไปเปิดประตู แต่พอเปิดไปก้อพบกับความว่างเปล่า

เรานั่งรอกันอยู่นาน จนเวลาสิบเอ็ดโมงเช้า ก็มีโทรศัพท์เบอร์ของเพื่อนโทรเข้ามา เมื่อรับก้อได้ทราบว่าเพื่อนได้เสียชีวิตไปแล้ว โดยทางตำรวจบอกว่าเบอร์สุดท้ายที่เค้าโทรหาเป็นเบอร์ของดิฉัน โทรหาตอนสี่ทุ่ม

แต่ทราบรึไม่คะว่าเพื่อนของดิฉันโดนยิงเสียชีวิตตอนสองทุ่มครึ่ง วันนั้นเรารีบไปดูศพเพื่อนที่โรงพยาบาลตำรวจ โดยตำรวจบอกว่าเพื่อนโดนยิงสิบสองนัด และแฟนของเค้าเป็นคนยิงจากนั้นเค้าก้อยิงตัวเองตาย

เราจัดการโทรหาพ่อและเเม่ของเพื่อนเพื่อไปบำเพ็ญกุศล หลังจากนั้นได้สามวัน เราก้อได้พบกับเหตุการณ์แปลกๆคือ มีการเคาะประตูห้องทุกคืน ตอนสองงทุ่มโดยที่ไม่มีใครมาอยู่หน้าห้อง และจนวันสุดท้ายที่จะมีการเผา

ก่อนคืนนั้นดิฉันและเพื่อนอีกสามคนเราฝันเหมือนกันเลย โดยในฝันเราฝันว่า เพื่อนที่ชื่อแก้วตามาหา และบอกกับพวกเราว่า นี่ นี่ แกจำได้มั้ยว่า เราเคยสัญญากันไว้ว่าอย่างไร ว่าไปไหนไปกัน ไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว

พวกแกจำได้มั้ย จากนั้นเราก้อพากันตื่น เมื่อสิ้นสุดการเผาศพเพื่อนไปแล้ว เราก้อได้พบและเจอเหตุการณ์แปลกๆมากมาย

เรามานั่งเล่ากัน และถามถึงว่าทำไมเค้าถึงโดนยิงได้ ซึ่งไม่มีใครรู้เลย ตกกลางคืนพวกเราก้อฝันเหมือนกันอีกว่า พวกแกอยากรู้หรอว่าชั้นทำไมถึงตาย แกรู้กันมั้ยว่า พวกแกกำลังจะได้เป็นป้าคนแล้วแล้ว ถ้าชั้นไม่ตายไปเสียก่อน

ชั้นท้องแล้วแฟนชั้นมันรับไม่ได้มันหาว่าชั้นมีชู้ เลยยิงชั้นตาย ชั้นโดนยิงถึง9นัดเลยนะ รู้มั้ยว่ามันทรมารเหลือเกิน ชั้นไปก่อนนะ

แล้วจะมาทวงสัญญาที่พวกแกได้ให้ไว้หลังจากนั้นผ่านไปหนึ่งเดือนเพื่อนของดิฉันก้อมาเข้าฝันว่าจะมารับพวกดิฉันไปอยู่ด้วย

แต่พวกเราก้อไม่ได้คิดอะไร คิดแค่สงสัยจะคิดมากไปเอง ไม่นานพวกเราก้อได้รับอุบัติเหตุที่ละคน ทีละคน จนครบทั้งสามคน

และแล้วเพื่อนก้อมาเข้าฝันอีกว่า พวกแกนี้ยังไม่ถึงคาดจริงๆ จะมารับก้อยังไปไม่ได้ งั้นรอก่อนนะ อายุยี่สิบห้าแล้วเจอกัน ตอนนี้ชั้นอยู่เลี้ยงลูกคนเดียวก่อนก้อได้ พวกแกอายุยี่สิบห้าเมื่อรัย ชั้นจะมารับพวกแกเอง

นี้คือสิ่งสุดท้ายที่เพื่อนได้บอกไว้ เราทั้งสามคนต่างก้อไม่อยากให้ถึงอายุยี่สิบห้าเลย ไม่รู้ว่าเค้าจะมารับเราจริงเหมือนอย่างที่บอกเราไว้หรือไม่ แต่ตอนนี้สิ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของพวกเราที่เหลือคือการเข้าวัดทำบุญ



ขอบคุณเรื่องเล่าจากช็อดเอฟเอ็มออนไลน์