คุณตา

วันที่ตาเราตายเป็นวันที่เราเสียใจที่สุดเป็นวันจันทร์เราจำได้แม่นเพราะเราไปโรงเรียนวันแรกแต่เราไม่อยากไปโรงเรียนเป็นห่วงตามากกว่า

แล้วพอตอนสายๆสัก11โมงน้าเราก็มาที่โรงเรียนบอกว่าตาตายแล้วเราเสียใจมากร้องไห้ตลอดทางกลับบ้านเลยทั้งที่เมื่อเช้าเรายังป้อนข้าวป้อนน้ำตาอยู่เลยแล้วก็มีเหตุการณ์ที่น่ากลัวเกิดขึ้น สวดตาวันแรกเรานอนกันในมุ้งมียาย น้า แล้วก็เรานอนกัน3คนนอนเฝ้าตาที่บ้าน(สวดศพที่บ้าน)

เหตุการณ์ก็ปกติดีแต่พอประมาณตี1 น้าก็รู้สึกแปลกๆเลยลืมตาขึ้นมาแล้วสิ่งที่น้าเห็นมันไม่น่ากลัวในสายตาน้าเลยน้าเห็นตามานั่งพัดให้เราน้าเห็นอยู่นานมากจึงไม่คิดว่าตาฟาดแน่นอนแล้วน้าก็ปลุกยายกับเรา

พอเราตื่นมาน้าก็เล่าให้ฟังยายบอกว่าตาคงไม่อยากให้เราตื่นมาเห็นเพราะตารู้ว่าเรากลัวผีมากเพราะตาเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กพัดให้เรานอนตอนเด็กๆทุกคืนคืนนั้นก็ผ่านไปพอคืนที่2น้าก็เห็นอีกน้าเลยคุยกับตาว่าอย่าห่วงเลยยายกับน้าจะดูแลเราเองพ่อกับแม่เราก็เหมือนกันตาก็เลยไปไม่มาให้น้าเห็นอีกพอวันเผาตาเราร้องไห้ตั้งแต่ศพตาวางบนที่เผาศพพอจะเผาตาต้องเอาน้ำมะพร้าวล้างหน้าศพตาของตาก็ลืม

ยายก็เลยบอกตาว่าไม่ต้องห่วงพวกเราน่ะไปสบายเถอะตาของตาเลยปิดลงพอเข้าเตาเผาเรากับยายและครอบครัวต้องกลับบ้านรอมาเก็นกระดูกตอนเช้าเอาไปทำบุญตอนขากลับหมาหอนตลอกทางทั้งที่ข้างทางไม่มีบ้านคนมีแต่นาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเสียงหมาหอนมาจากไหนพอเราใกล้ถึงทางเข้าบ้านเสียงหมาหอนเลยเงียบไปมีแต่กลิ่นน้ำมันใส่ผมที่ตาชอบใส่ยายก็เลยบอกตาว่าไม่ต้องมาส่งแล้วถึงบ้านแล้วกลับไปวัดเถอะพวกเราเลยเข้าบ้านกัน



ตอนเช้าพวกเราก็ไปเก็บกระดูกตาแล้วเอามาทำบุญกันตามประเพณี....