ผีพิศวาส

"มัธยันต์" เล่าเรื่องขนหัวลุกของวิญญาณทหารหนุ่มคลั่งรัก

เมื่อกลางศตวรรษที่ 20 ในหมู่บ้านเชิงเขาแห่งหนึ่งทางภาคใต้ของอังกฤษ เกิดเรื่องอื้อฉาวว่าแม่ชีสาวในนิกายโปรเตสแตนต์ผู้หนึ่งชื่อ ลูซี่ เบิร์ตซอง ถูกผีข่มขืน!

เรื่องนี้แพร่หลายออกมาก็เพราะแม่ชีสาวสวยโผล่พรวดพราดเข้าไปหานางแคธี่ ฟรีแมน สาวใหญ่ชาวเขา เป็นคนทรงเจ้าเข้าผีผู้มีชื่อเสียง...หน้าตาที่เคยสะสวยของลูซี่กลับซีดเซียว หมองคล้ำ ผมเผ้ายุ่งเหยิง...หลั่งระบายความทุกข์กายทุกข์ใจให้นางแคธี่ฟังจนหมดสิ้น

สาเหตุก็คือมีผีขึ้นมานอนร่วมเตียงด้วยทุกคืน ทั้งน่ากลัวและน่าเสียวสยองที่สุด

ครั้งแรกก็นึกว่าฝันไป แต่แล้วก็ชักไม่แน่ใจ เพราะรู้สึกว่าเหมือนมีผู้ชายมานอนเบียดเสียด ทั้งลูบไล้และโลมเล้าเคล้าคลึงไปทั่วเรือนร่าง พยายามปัดมือที่ซุกซนซอกซอนนั้นออกไป เพราะความหวงแหนร่างกายตนตามวิสัยสาวพรหมจารี แต่ไม่อาจจะต้านทานเรี่ยวแรงล้นเหลือได้สำเร็จ

ในที่สุดก็อ่อนอกอ่อนใจ อารมณ์เตลิดเพริดไปจนร่างกายอ่อนระทวย หมดแรงขัดขืนดิ้นรน...ทอดร่างให้ชายลึกลับเชยชมครั้งแล้วครั้งเล่าจนใกล้รุ่งถึงได้จางหายไป!

เมื่อรู้สึกตัวตอนเช้าก็อ่อนเปลี้ยเพลียแรงสุดประมาณ จะว่าฝันไปก็ใช่ที่ ด้วยยังบอบระบมเรือนกาย ประหนึ่งชายประหลาดที่มาล่วงเกินเอาสาสมใจนั้น ยังฝากฝังร่องรอยเอาไว้ให้เตือนใจไม่รู้ลืม

ต่อมาเมื่อจะเข้านอนก็แต่งกายรัดกุม คอยระมัดระวังปิดประตูหน้าต่างมิดชิด ไม่เปิดโอกาสให้ผีหรือคนบุกรุกเข้ามาปู้ยี่ปู้ยำได้ง่ายๆ แต่เผลอคืนไหน คืนนั้นเป็นเสร็จมันทุกทีไป

แน่ใจแล้วว่าไอ้บ้ากามนั่นต้องเป็นภูตผีแน่ๆ ไม่มีทางหลบหนีมันพ้นได้เด็ดขาด จึงต้องหักห้ามความอาย บากหน้ามาปรึกษาคนทรงเจ้าที่เป็นสตรีเช่นกัน ให้ช่วยเหลือขับไล่เจ้าผีอุบาทว์นั่นไปให้พ้นๆ เสียทีเถิด ขืนโดนมันข่มขืนเช่นนี้ทุกคืนมีหวังขาดใจตายไม่มีปัญหา

คนทรงก็ซักถามเพื่อหาสาเหตุว่า แม่ชีลูซี่พอจะระแคะระคายบ้างไหมเล่าว่าเป็นผีตนใด? หรือสงสัยใครเป็นพิเศษ? ลูซี่บอกว่าคงเป็นผีพลทหารอดัม ปีเตอร์คิน อย่างแน่นอน

หนุ่มรูปหล่อคนนี้เคยเป็นคนในหมู่บ้านเดียวกัน ก่อนโดนเกณฑ์ทหารก็ชอบมากะลิ้มกะเหลี่ยอยู่บ่อยๆ แต่เธอไม่เล่นด้วย เพราะคิดฝากชีวิตไว้ในชุดแม่ชีจนหมดลมหายใจ...เมื่ออดัมโดนเกณฑ์เป็นทหารเรือไปสงคราม แต่เกิดเรืออับปางจมน้ำตายที่มหาสมุทรอินเดียโน่น

ผีจมน้ำตายควรจะสิงสู่อยู่ในน้ำ แต่อารามที่ดวงจิตผูกพันกับสาวลูซี่ วิญญาณจึงได้ล่องลอยมาหาถึงถิ่นเกิดที่ห่างไกลคนละทวีป! แต่ไม่ว่ายังไงก็ขอให้ไปไกลๆ เถิด อย่าดอดมาขึ้นเตียงลงเตียงแทบทุกคืนอีกเลย

คนทรงแคธี่ก็เมตตา...ครั้นได้เวลาก็ทำพิธีเรียกวิญญาณพลทหารอดัมผู้คลั่งรักมาสอบถามไม่ช้าที...

อดัมในชุดทหารเรือเปียกโชกก็ยอมรับอย่างชายชาติทหาร เล่าความตรงกันกับลูซี่ทุกประการ ว่าหลงรักสาวเจ้ามานานแล้วแต่ไม่สมหวัง เมื่อไปเป็นทหารกลับจมน้ำตาย วิญญาณรักหนักหน่วงก็ทำให้เกิดพลัง โลดแล่นจากมหาสมุทรมาถึงหมู่บ้านในหุบเขาดงดอยนี้ได้สำเร็จ

ไหนๆ ตอนเป็นคนไม่สมปรารถนา มาสมรักสมอุราเอาตอนเป็นภูตผีไปแล้วก็ยังดี เพราะมีความสุขฉ่ำชื่น รื่นรมย์แสนสำราญกับสาวสวยที่ปองหมายมาเนิ่นนาน...ลูซี่ตัดรักจนเขาแทบจะเป็นบ้าเป็นหลังมาแล้ว ตอนนี้เขาทำให้เธอหวาดกลัวเจียนบ้าก็นับว่าสาสมกันแล้วนี่

ว่าแต่คุณนายแคธี่เองเถอะ มายุ่งเกี่ยวอะไรกับเรื่องราวของชาวบ้านเขาล่ะ?

คนทรงก็โอ้โลมผีหนุ่มให้ใจอ่อน ว่าไหนๆ ตัวเองก็ตายไปแล้ว ขอให้อโหสิกันเถิด ที่แล้วมาก็ให้แล้วไป ลูซี่ก็เจ็บปวดหวาดกลัวสาหัสแล้ว ขอให้คิดดูว่าเธอจะยังมีชีวิตไปอีกยาวนาน...กับขอให้คิดว่าเป็นชายชาติทหารที่ได้ช่วยเหลือผู้หญิงคนหนึ่งให้พ้นทุกข์ก็แล้วกัน

พลทหารอดัมโดนกล่อมเข้าหน่อยก็เอ่ยปากตกลงง่ายๆ คนทรงได้ยินก็ดีใจ บอกว่าจะไปบอกข่าวให้แม่ชีลูซี่รับรู้ แล้วจะตอบแทนบุญคุณผีด้วยการสร้างหลุมศพให้ ดวงวิญญาณจะได้มีที่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่ง ที่หลุมนั้นก็จะมีศิลาสลักรูปเรือรบ จารึกชื่อและข้อความยกย่องว่า

"ประเทศเป็นบ้าน-ทหารเป็นรั้ว"

ยิ่งกว่านั้นยังจะจัดให้คนดูแลความสะอาดหลุมศพ กับจัดดอกไม้มาวางให้บ่อยๆ ผีผลทหารหนุ่มปลาบปลื้มแทบจะไปเกิดใหม่ ส่วนลูซี่ได้ทราบข้อตกลงก็ดีใจ จัดการทำตามเงื่อนไขที่คนทรงรับปากกับผีหนุ่มอดัมไว้ทุกประการ

หลังจากนั้นก็ไม่ปรากฏปีศาจบ้ากามมาบุกรุกขืนใจอีกเลย แม่ชีสาวก็ค่อยสุขกายสบายใจ หายหวาดผวาเป็นปลิดทิ้งนับแต่นั้นมา!


ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด