หอพัก...สยอง...ริมทะเล

ในช่วงซัมเมอร์ตอนที่เราเรียนอยู่ปี 2 ฉันกับเพื่อนๆ ในกลุ่มที่สนิทกัน 9 คน พวกเราได้วางแผนกันว่าจะไปเที่ยวทะเลกัน เราไปโดยรถส่วนตัว พวกเราขับรถไปเรื่อยๆ ค่ำที่ไหนก็นอนที่นั่น พวกเราขับรถมาเรื่อยๆ จนค่ำแล้วก็มาถึงอ่างศิลาจึงตกลงกันว่าจะหาห้องพักแถวๆนี้พักกันแต่โรงแรมเต็มหมด พอดีพวกเราขับรถมาเจอหอพักก็เลยลองเข้าไปถามว่าเค้าพอจะมีห้องพักให้เช่าบ้างมั้ย คนดูแลหอพักบอกว่ามี หอพักนี้ปกติจะมีนักศึกษาอยู่แต่ช่วงนี้ซัมเมอร์เด็กก็เลยกลับบ้านกันหมด ห้องเลยว่าง หอพักนี้จะอยู่ติดกับริมทะเลเป็นหอพักที่ทำด้วยไม้มี 3 ชั้นหอพักหันหน้าออกไปยังทะเลเดินประมาณ 2 ก้าวก็ ถึงโขดหินจากโขดหินก็ถึงน้ำทะเล พวกเราพักที่ห้องพักชั้นล่างซึ่งมันจะเป็นห้องใหญ่มีเตียงเรียงกันเป็นแถว 2 แถวเหมือนเตียงของทหาร

เสียงใครเอามือมาขูดที่ประตูดังแกร๊ก...แกร๊ก...

ค่ำวันนั้นพวกเราได้มานั่งเล่นกันที่ด้านหน้าของหอตรงบรรไดด้านหน้าหอพักริมทะเล เล่นกีต้าร์ร้องเพลงจนประมาณ 5 ทุ่มอากาศเริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆจนรู้สึกขนลุก สักพักฉันรู้สึกว่ามีคนกำลังจ้องมองพวกเราอยู่จากด้านในหอ ฉันจึงมองเข้าไปเห็นเป็นผู้ชายยืนอยู่ใส่ชุดเหมือนนักศึกษาจ้องมาที่กลุ่มเรา ฉันเริ่มสงสัยว่าผู้ชายคนนี้มันจะมายืนดูอะไรนักหนาเลยจ้องกลับแต่พอมองดูดีๆแล้วผู้ชายคนนั้นกลับไม่มีขา เขาลอยอยู่ ฉันตกใจมากยืนตัวแข็งจนสักพักภาพที่ฉันเห็นก็ค่อยๆจางและก็หายไป ฉันไม่กล้าบอกเพื่อนๆเพราะกลัวว่าพวกมันจะกลัวกันหมด จนเกือบเที่ยงคืนพวกเราก็เลยเข้านอนกัน คืนนั้นเองประมาณตี2 ซึ่งฉันยังนอนไม่หลับเพราะภาพที่ฉันเห็นมามันยังติดตาอยู่เลย สักพักฉันได้ยินเสียงคนเดินอยู่หน้าห้องคิดว่าน่าจะมีหลายคนเดินไปเดินมาจนทำให้พวกเพื่อนฉันตื่นขึ้นเพราะเสียงดังมาก เพื่อนผู้ชายในกลุ่มมันเลยเดินไปเปิดประตูดูว่าใครกันมาเดินไปเดินมาดึกดื่นป่านนี้แล้ว พอมันเปิดประตูออกไปเสียงก็เงียบพร้อมกับไปมีใครเลยสักคน ถึงตอนนี้พวกเราทุกคนมองหน้ากันแต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรเพราะพวกเรารู้สึกกลัวกันหมด พอปิดประตูเสียงเดินลากเท้าก็ดังขึ้นมาอีกแต่คราวนีเป็นเสียงลากเท้าเสียงเดียวและเดินวนไปวนมาอยู่หน้าประตูห้องเรา สักพักเสียงลากเท้านั่นก็ยาวขึ้นเหมือนกับกำลังเดินตรงมาที่ประตูห้อง และทันใดนั้นเสียงเดินก็มาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องพวกเรานั่นเองและเสียงดังก็ดังขึ้นมาอีกแต่คราวนี้แถมด้วยเสียงเล็บขูดประตูเหมือนเสียงใครเอามือมาขูดที่ประตูดังแกร๊ก...แกร๊ก...

พวกเราเข้ามานั่งรวมกลุ่มกันจ้องเขม็งไปที่ประตูใจเต้นแรง

พวกเราเข้ามานั่งรวมกลุ่มกันจ้องเขม็งไปที่ประตูใจเต้นแรงจนเหมือนจะหลุดออกมาเพราะความกลัว เสียงมันดังจนใกล้เช้ามันก็หายไป พวกเราไม่ได้นอนทั้งคืนพอเช้าก็เก็บข้าวของออกเลยไม่อยู่ต่อแล้วเพราะมันหลอนพวกเรามาก พวกเราออกมาดูที่หน้าประตูว่ามีรอยขีดข่วนหรือเปล่าเพราะถ้าเป็นคนก็อาจจะมีรอยข่วนประตูอยู่บ้าง แต่นี้ไม่มีรอยอะไรอยู่เลย

มีศพคนตายลอยมาติดที่นั่นบ่อยๆ

แต่ก่อนที่จะกลับเราก็ลองไปถามคนดูแลหอว่าที่หอมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า เค้าก็บอกว่าแถวโขดหินหน้าหอพักมักจะมีศพคนตายลอยมาติดที่นั่นบ่อยๆอาจจะเป็นวิญญาณของพวกเค้าก็ได้ที่ไม่ไปไหนสักทีวนเวียนอยู่แถวนี้ แต่ฉันว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านี้ก็ได้เพราะพอเราเล่าเรื่องที่มีเสียงคนเอามือมาขูดที่หน้าประตู เขาทำหน้าเสียและก็เดินหนีเราไปเลย จนถึงตอนนี้เราก็ยังคงสงสัยอยู่ว่าหอพักริมทะเลแห่งนี้มันมีอะไรเกิดขึ้นกันแน่ ไม่แน่ซัมเมอร์คราวหน้าพวกเราอาจจะไปเยือนหอพักแห่งอ่างศิลานี้อีกก็ได้ อยากรู้จังว่าหอพักนี้มีอะไรอยู่กันแน่