"หลานแนน" เล่าประสบการณ์เมื่ออุบัติเหตุคร่าชีวิตคุณยาย
หนูรักคุณยายนวลมากที่สุดในชีวิต เพราะคุณยายเลี้ยงหนูมาตั้งแต่เกิด ขณะที่พ่อกับแม่ต้องทำงานตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าจนสองทุ่มถึงกลับบ้าน ท่านเป็นหมอทั้งคู่ค่ะ และเปิดคลินิกอยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก
คุณยายทำกับข้าวอร่อยมาก หนูกับน้องชายติดรสมือของคุณยายจนไปทานที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่า ทั้งอาหารไทยและฝรั่ง ทั้งของคาวและของหวาน
ตอนกลางคืนหนูกับน้องน่านก็นอนกับคุณยาย ฟังท่านเล่านิทานสนุกๆ ด้วยอารมณ์ขัน ส่วนหนูก็ชอบคันหลังให้คุณยายเกาให้ ท่านจะเกาจนหนูหลับไปเลยค่ะ สบายดีจริงๆ
แต่แล้วก็เกิดเรื่องร้ายแรงที่สุดในชีวิตของหนู!
เมื่อสองปีก่อนหนูอายุ 12 ปี อยู่ ม.1 หนูเข้านอนกับคุณยายและน้องน่านตามปกติ พอกลางดึกหนูก็ลืมตาตื่นขึ้นมาเอง นาฬิกาบอกเวลาตี 3 เสียงหมาหอนมาแต่ไกลๆ หนูรู้สึกกลัวจนเบียดตัวเข้าหาคุณยาย...
แต่อะไรนั่น?!
ตาหนูไม่ฝาด คุณยายนอนลืมตาโพลง มีเลือดสีดำๆ ไหลออกมาจากปาก จมูก และที่หู...ตามเนื้อตัวของคุณยายก็มีแต่เลือด! เลือด และเลือดทั้งนั้น...
ถึงห้องนอนจะดับไฟ แต่แสงไฟจากนอกถนนในซอยก็ส่องเข้ามา ทำให้หนูมองเห็นภาพสยดสยองนั้นได้ชัดเจน หนูตกตะลึงอยู่นานเป็นนาที แล้วภาพที่เห็นก็เลือนหาย...กลายเป็นภาพคุณยายนอนหลับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เนื้อตัวเสื้อผ้าก็สะอาดตามเดิม
ไม่มีเลือดเปื้อนแม้แต่หยดเดียว!
หนูงงมาก และคิดว่าตัวเองอาจจะฝันไป ทั้งๆ ที่อีกใจหนึ่งก็เถียงว่าไม่ได้ฝัน แต่หนูเห็นจริงๆ
ตอนที่เห็นน่ะหนูรู้สึกว่าอากาศเย็นเฉียบจนขนลุกซ่าไปทั้งตัว...คุณจะเรียกมันว่าเป็นลางสังหรณ์ก็ได้นะคะ แต่ตอนนั้นหนูไม่รู้หรอก ได้แต่นึกกลัวจนนอนไม่หลับเกือบทั้งคืน มาหลับตอนรุ่งเช้า และพอตื่นขึ้นในวันต่อมาก็ไม่มีอะไร
ทว่าถัดจากวันนั้นเพียงแค่ 3 วัน คุณยายก็ถูกรถชนขณะไปตลาดตอนเช้ามากๆ เพราะคุณยายจะไปซื้อเต้าหู้ที่เขาเรียกเต้าหู้ไม้มาทำแกงจืด มันหอมอร่อยกว่าเต้าหู้หลอด แต่ต้องไปซื้อแต่เช้าค่ะ ถ้าสายล่ะก็เป็นหมดอดกิน
คุณยายกำลังข้ามถนนตรงทางม้าลาย แล้วก็มีคนเมาขับรถมาชนเข้าอย่างจัง คนที่ตลาดเล่าว่าท่านตัวลอยขึ้นไปในอากาศด้วยแรงปะทะ แล้วก็ตกลงมากระแทกพื้นถนน
ท่านบาดเจ็บสาหัสมาก มีเลือดออกจากปาก จมูก และหู เหมือนอย่างที่หนูเห็นคืนนั้นเลยค่ะ ศีรษะท่านฟาดถนนอย่างรุนแรงจนกะโหลกแตก สมองบวม!
หนูกลับจากโรงเรียนก็ไปเยี่ยมคุณยาย ท่านอยู่ในห้องไอซียู มีสายระโยงระยางและท่อช่วยหายใจ
ในที่สุด หมอก็ช่วยชีวิตคุณยายของหนูไม่ได้ ท่านตายตาลืมโพลง คุณแม่หนูลูบไล้ให้ตาคุณยายปิด และแม่ก็บอกท่านว่าไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น!
หนูกับน้องร้องไห้มาก เหลือเราสองคนนอนในห้องคุณยาย แม่ซักเสื้อผ้าที่ท่านตายให้หมดคราบเลือด แล้วใส่ไว้ในกล่องผ้าเก็บไว้ในห้องนอนนี้ด้วย...
หนูกับน้องไม่กลัวเลยสักนิดเดียว!
แปลกนะคะ ที่ตราบเท่าทุกวันนี้หนูยังรู้สึกว่าคุณยายยังอยู่กับเราตลอดเวลา เหมือนกับเมื่อครั้งที่ท่านยังมีชีวิตอยู่
หนูเคยฝันถึงท่าน มันเหมือนจริงมากๆ จนแทบไม่อยากจะเชื่อว่า เป็นเพียงความฝันเท่านั้นเองค่ะ!
ในฝันนั้น หนูถามในสิ่งที่หนูอยากรู้สุดหัวใจ...ถามว่าคุณยายเจ็บมากมั้ยคะ ตอนตาย? ท่านยิ้มละไมอย่างใจดีตามเคย ตอบว่าไม่เจ็บเลยแต่ตกใจมากจ้ะ...
หนูเชื่อว่า ฝันของหนูเป็นเรื่องจริง พอตื่นขึ้นหนูยังหอมน้ำอบแป้งร่ำของคุณยายอยู่เลยค่ะ หนูบอกท่านว่า...หนูจะรักท่านตลอดไป ถึงแม้ความตายจะโหดร้ายแค่ไหน แต่ไม่มีวันที่จะพรากคุณยายไปจากหนูได้หรอกค่ะ!
หนูรักคุณยายนวลมากที่สุดในชีวิต เพราะคุณยายเลี้ยงหนูมาตั้งแต่เกิด ขณะที่พ่อกับแม่ต้องทำงานตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าจนสองทุ่มถึงกลับบ้าน ท่านเป็นหมอทั้งคู่ค่ะ และเปิดคลินิกอยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก
คุณยายทำกับข้าวอร่อยมาก หนูกับน้องชายติดรสมือของคุณยายจนไปทานที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่า ทั้งอาหารไทยและฝรั่ง ทั้งของคาวและของหวาน
ตอนกลางคืนหนูกับน้องน่านก็นอนกับคุณยาย ฟังท่านเล่านิทานสนุกๆ ด้วยอารมณ์ขัน ส่วนหนูก็ชอบคันหลังให้คุณยายเกาให้ ท่านจะเกาจนหนูหลับไปเลยค่ะ สบายดีจริงๆ
แต่แล้วก็เกิดเรื่องร้ายแรงที่สุดในชีวิตของหนู!
เมื่อสองปีก่อนหนูอายุ 12 ปี อยู่ ม.1 หนูเข้านอนกับคุณยายและน้องน่านตามปกติ พอกลางดึกหนูก็ลืมตาตื่นขึ้นมาเอง นาฬิกาบอกเวลาตี 3 เสียงหมาหอนมาแต่ไกลๆ หนูรู้สึกกลัวจนเบียดตัวเข้าหาคุณยาย...
แต่อะไรนั่น?!
ตาหนูไม่ฝาด คุณยายนอนลืมตาโพลง มีเลือดสีดำๆ ไหลออกมาจากปาก จมูก และที่หู...ตามเนื้อตัวของคุณยายก็มีแต่เลือด! เลือด และเลือดทั้งนั้น...
ถึงห้องนอนจะดับไฟ แต่แสงไฟจากนอกถนนในซอยก็ส่องเข้ามา ทำให้หนูมองเห็นภาพสยดสยองนั้นได้ชัดเจน หนูตกตะลึงอยู่นานเป็นนาที แล้วภาพที่เห็นก็เลือนหาย...กลายเป็นภาพคุณยายนอนหลับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เนื้อตัวเสื้อผ้าก็สะอาดตามเดิม
ไม่มีเลือดเปื้อนแม้แต่หยดเดียว!
หนูงงมาก และคิดว่าตัวเองอาจจะฝันไป ทั้งๆ ที่อีกใจหนึ่งก็เถียงว่าไม่ได้ฝัน แต่หนูเห็นจริงๆ
ตอนที่เห็นน่ะหนูรู้สึกว่าอากาศเย็นเฉียบจนขนลุกซ่าไปทั้งตัว...คุณจะเรียกมันว่าเป็นลางสังหรณ์ก็ได้นะคะ แต่ตอนนั้นหนูไม่รู้หรอก ได้แต่นึกกลัวจนนอนไม่หลับเกือบทั้งคืน มาหลับตอนรุ่งเช้า และพอตื่นขึ้นในวันต่อมาก็ไม่มีอะไร
ทว่าถัดจากวันนั้นเพียงแค่ 3 วัน คุณยายก็ถูกรถชนขณะไปตลาดตอนเช้ามากๆ เพราะคุณยายจะไปซื้อเต้าหู้ที่เขาเรียกเต้าหู้ไม้มาทำแกงจืด มันหอมอร่อยกว่าเต้าหู้หลอด แต่ต้องไปซื้อแต่เช้าค่ะ ถ้าสายล่ะก็เป็นหมดอดกิน
คุณยายกำลังข้ามถนนตรงทางม้าลาย แล้วก็มีคนเมาขับรถมาชนเข้าอย่างจัง คนที่ตลาดเล่าว่าท่านตัวลอยขึ้นไปในอากาศด้วยแรงปะทะ แล้วก็ตกลงมากระแทกพื้นถนน
ท่านบาดเจ็บสาหัสมาก มีเลือดออกจากปาก จมูก และหู เหมือนอย่างที่หนูเห็นคืนนั้นเลยค่ะ ศีรษะท่านฟาดถนนอย่างรุนแรงจนกะโหลกแตก สมองบวม!
หนูกลับจากโรงเรียนก็ไปเยี่ยมคุณยาย ท่านอยู่ในห้องไอซียู มีสายระโยงระยางและท่อช่วยหายใจ
ในที่สุด หมอก็ช่วยชีวิตคุณยายของหนูไม่ได้ ท่านตายตาลืมโพลง คุณแม่หนูลูบไล้ให้ตาคุณยายปิด และแม่ก็บอกท่านว่าไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น!
หนูกับน้องร้องไห้มาก เหลือเราสองคนนอนในห้องคุณยาย แม่ซักเสื้อผ้าที่ท่านตายให้หมดคราบเลือด แล้วใส่ไว้ในกล่องผ้าเก็บไว้ในห้องนอนนี้ด้วย...
หนูกับน้องไม่กลัวเลยสักนิดเดียว!
แปลกนะคะ ที่ตราบเท่าทุกวันนี้หนูยังรู้สึกว่าคุณยายยังอยู่กับเราตลอดเวลา เหมือนกับเมื่อครั้งที่ท่านยังมีชีวิตอยู่
หนูเคยฝันถึงท่าน มันเหมือนจริงมากๆ จนแทบไม่อยากจะเชื่อว่า เป็นเพียงความฝันเท่านั้นเองค่ะ!
ในฝันนั้น หนูถามในสิ่งที่หนูอยากรู้สุดหัวใจ...ถามว่าคุณยายเจ็บมากมั้ยคะ ตอนตาย? ท่านยิ้มละไมอย่างใจดีตามเคย ตอบว่าไม่เจ็บเลยแต่ตกใจมากจ้ะ...
หนูเชื่อว่า ฝันของหนูเป็นเรื่องจริง พอตื่นขึ้นหนูยังหอมน้ำอบแป้งร่ำของคุณยายอยู่เลยค่ะ หนูบอกท่านว่า...หนูจะรักท่านตลอดไป ถึงแม้ความตายจะโหดร้ายแค่ไหน แต่ไม่มีวันที่จะพรากคุณยายไปจากหนูได้หรอกค่ะ!
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
