ผีเหยียบหัว

เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง

ซึ่งมีชื่อว่าต้อม ขณะนั้นเค้าเรียนอยู่ชั้น ป.3 คุณพ่อกับคุณแม่ทำงานอยู่ต่างประเทศ จึงต้องให้เค้ามาอยู่หอพักของโรงเรียน โดยตึกที่เป็นหอพักนี้จะแบ่งเป็นชั้น ๆ ชั้นแรกเป็นห้องปฏิบัติการต่าง ๆ สำหรับเด็กประจำ ชั้นสองเป็นหอพักหญิงและชั้นสามเป็นหอพักชาย และในแต่ละชั้นจะแบ่งเป็นสองฝั่ง ฝั่งซ้ายเป็นหอชายใหญ่ ฝั่งขวาเป็นหอชายเล็ก สำหรับชั้นสาม และแบ่งเป็นหอหญิงใหญ่และหอหญิงเล็กสำหรับชั้นสอง มีห้องของครูที่คุมหออยู่ในห้องพักของเด็กนักเรียนอีกชั้นหนึ่ง

คืนนั้นเป็นคืนเดือนมืด

หลังจากที่ทำการบ้านและอ่านหนังสือในห้อง Study และถึงเวลาที่จะต้องเข้านอนแล้ว คุณครูก็ให้นักเรียนทุกคนสวดมนต์และให้แต่ละคนขึ้นห้องพักของตัวเอง ต้อมซึ่งเป็นเด็กที่จัดว่าซุกซนขนาดลิงเรียกพี่ ก็วิ่งขึ้นไปบนหอพักของตนเองและชวนเพื่อนวิ่งเล่นบนเตียงนอน

จนกระทั่งครูคุมหอเดินขึ้นมาจัดการให้เด็ก ๆ เข้านอนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

จึงเดินเข้าห้องพักของตัวเอง ขณะที่เกิดเรื่องเป็นเวลาประมาณเที่ยงคืน ครูหมวยที่เป็นครูที่รับผิดชอบหอชายเล็กก็ได้ยินเสียงเด็กร้องเสียงดัง แต่ยังจับใจความไม่ได้ว่าพูดว่าอะไรจึงรีบเปิดประตูห้องออกมาดูเด็ก คุณครูก็ได้เห็นเด็กชายต้อมยืนอยู่บนเตียงแล้วก็ทำท่าหมุนเหมือนกังหัน หมุนไป หมุนมา ปากก็ตะโกนว่า อย่าเหยียบหัว... อย่าเหยียบหัว...อยู่อย่างนั้น

ครูหมวยจึงเดินไปเปิดไฟและเดินเข้าไปหาเด็กชายต้อมพลางเขย่าตัวเค้า

พอเค้าลืมตาขึ้น ครูหมวยก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น ต้อมบอกว่าขณะที่เค้านอนอยู่ก็มีผู้ชายท่าทางน่ากลัว ไม่สวมเสื้อคนหนึ่งมาดึงเค้าให้ยืนขึ้น แล้วก็ขึ้นไปยืนอยู่บนหัวของเค้า เค้าก็เลยร้องและพยายามสะบัดให้ผู้ชายคนนั้นตกลงมา แต่ทำยังไงผู้ชายคนนั้นก็ยังยืนอยู่บนหัวเค้าไม่ยอมลงมาสักที จนกระทั่งคุณครูมาปลุก

ตอนแรกครูหมวยเข้าใจว่าเด็ก ๆ แกล้งกันจึงถามต้อมว่า

ผู้ชายคนไหน ต้อมชี้ไปที่มุมห้องซึ่งมีเสาบังแสงไฟอยู่แล้วบอกว่า ผู้ชายคนที่ยืนอยู่ตรงเสาต้นนั้นไง พอครูหมวยมองไปตามที่ชี้ก็ไม่เห็นใคร หลังจากที่ให้ต้อมนอนหลับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ครูหมวยก็เดินไปตามเตียงนอนของเด็กแต่ละคน และสังเกตว่ามีใครที่แกล้งหลับอยู่หรือเปล่า แต่ก็ปรากฎว่าเด็กทุกคนหลับสนิท และไม่มีใครตื่นขึ้นมาเลย ทั้ง ๆ ที่ต้อมร้องตะโกนเสียงดังและครูหมวยก็เปิดไฟสว่างขนาดนั้น แต่ไม่มีเด็กคนไหนตื่นเลย

ครูหมวยจึงเดินเข้าห้องและปิดประตูลงกลอน

ขณะที่กำลังจะเดินขึ้นเตียง ก็มีเสียงคนเคาะประตูจึงเดินไปเปิดประตู แต่ปรากฎว่าไม่มีใครเลย ทุกอย่างเงียบสงบ ซึ่งถ้าเป็นเด็กมาเคาะประตู ก็จะต้องมีเสียงวิ่งขึ้นเตียง หรือวิ่งกลับไปนอนบ้าง เพราะว่าระหว่างประตูกับเตียงที่เด็กนอนอยู่ห่างกันพอสมควร แต่นี่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีใครอยู่หน้าประตูและต้อมก็หลับไปแล้ว

ครูหมวยจึงรีบขึ้นเตียงและนอนคลุมโปงจนกระทั่งเช้า

พอตอนเช้าครูหมวยออกมาปลุกเด็ก ๆ ให้ตื่น ปรากฎว่าต้อมไม่สบายตัวร้อนมาก และพอถามถึงเรื่องเมื่อคืนก็บอกว่าจำไม่ได้ และหลังจากนั้นก็ลาออกจากหอพักแห่งนั้นไป.....

แหล่งที่มา: บอร์ดรวมเรื่องผี