สักพักเราหันกลับไปมองบ้านที่ก่อนหน้านี้มืดสนิท ตอนนี้เปิดไฟสว่างจ้าเลย เห็นย่าเดินตรงมาหา ลุงกับป้า และอีกหลายคนก็ตามมา ‘หนูไปอยู่ไหนมาลูกเอ๊ย' ย่าถามพร้อมกับกอดเราแน่น พาเราขึ้นบ้านให้อาบน้ำ แล้วเอาน้ำมนต์มารดหัวให้ คืนนั้นเรานอนห้องพระกับย่าจนเช้า ทุกคนถามเราว่าไปไหนมา เราบอกว่า
‘เล่นซ่อนหา ก็นิดยังไปซ่อนกับหนูที่ใต้ถุนเลย พอเห็นว่านาน นิดเลยบอกจะออกไปดู แล้วก็ไม่กลับมา หนูเลยหลับไป..' นิดก็งง บอกว่าไม่ได้ไปซ่อนกับเรานะ เค้าไปซ่อนกับ เต้ย ลูกคนงานตั้งแต่แรกเลย น้อยหาทุกคนจนครบ ขาดแต่เรา หาอยู่นานจนเริ่มมืดถึงได้ไปบอกย่า พอดีลุงกลับจากสวนเลยเกณฑ์คนช่วยกันหา แต่หายังไงก็ไม่เจอ.. ย่าถามว่า แล้วเราไปอยู่ตรงต้นมะขามได้ยังไง? เราก็บอกเราเจอหลวงปู่ หลวงปู่ให้รอตรงนั้น พอเราพูดจบ ย่าก็มองหน้าลุงกับป้า แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ..จนถึงวันที่แม่มารับเรากลับบ้าน ย่าก็คุยกับแม่อยู่นาน จำได้ว่าหลังจากนั้นแม่พาเราไปรดน้ำมนต์ที่วัด และหาพระมาให้ห้อยคอ จนเหตุการณ์นั้นผ่านไปหลายปี.. วันหนึ่งมีโอกาสได้นั่งคุยกันถึงเรื่องคราวนั้น แม่บอกเราว่า
ย่าเล่าว่าตอนนั้นที่เราหายไป เป็นช่วงตั้งแต่เกือบๆ 6 โมงเย็น จนเจอตัวอีกทีก็เกือบ 5 ทุ่มแล้ว.. ซึ่งในความรู้สึกเราตอนนั้น เหมือนเราไม่ได้หลับไปนานขนาดนั้นเสียหน่อย จนย่าคิดว่าเป็นผีลักซ่อน นิดที่ไปซ่อนกับเรา ย่าบอกว่าน่าจะเป็นแฝดอีกคน จริงๆ แล้วลุงมีลูกแฝด 3 คน คือ นิด น้อย แล้วก็อีกคนหนึ่ง แต่เขาตายตอนคลอด เลยเหลือ 2 คน นิดกับน้อยเวลาอยู่ตามลำพัง บางทีก็ทำเหมือนกับเล่นกับใครอีกคนอยู่.. ซึ่งป้าเขายังเก็บร่างลูกแฝดที่ตายเอาไว้ อยู่ในห้องลุงกับป้านั่นล่ะ คอยเอาข้าวเอาน้ำให้กิน และก็ซื้อของเล่นให้ ป้าแกเชื่อว่าลูกแกยังอยู่ แกรักของแก.. แม่บอกเราอีกว่า เราไม่ค่อยได้ไปบ้านลุง เขาคงมาหยอก มาหาเพื่อนเล่นน่ะ..
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
