ผู้คุ้มครอง

เรื่องนี้ส่งมาจากคุณมน (นามสมมติ) ครับ คุณมนเล่าว่า.. เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องผีแบบน่ากลัว หรือสัมภเวสีอะไรนะคะ แต่เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่บ้านเรานับถือมาก ท่านเป็นบรรพบุรุษ และยังเป็นหลวงปู่ของบ้านเราค่ะ พ่อเคยเล่าให้ฟังว่าตอนที่เรายังเด็กมากๆ ตอนนั้นบ้านอยู่แถวมีนบุรี วันนั้นแม่เราออกไปทำงานตามปกติ ส่วนพ่อเราอยู่เฝ้าบ้าน เพราะจะมีช่างมาติดตั้งเครื่องกรองน้ำ พอช่างมา พ่อก็ขอฝากบ้านไว้แป๊ปนึง เพราะจะเดินออกไปซื้อกับข้าวที่หน้าซอยซึ่งห่างไปแค่ 300 เมตร พอพ่อกลับบ้านมา ก็เห็นช่างที่เข้าไปติดตั้งออกมาพอดี พ่อก็ตกใจว่าทำไมติดตั้งเร็วจัง? แค่ประมาณ 15-20 นาทีเอง แต่พ่อก็ไม่ได้ถามอะไร

ตอนจะจ่ายเงิน ช่างก็ถามพ่อว่า ‘บ้านพี่มีคนอยู่เหรอครับ? เห็นตอนแรกบอกว่าไม่มีใครอยู่ ถึงได้ฝากบ้านไว้กับผม..' พ่อก็ทำหน้างงๆ แต่ก็ยืนยันว่าไม่มีใครอยู่บ้านนะ ช่างก็ยังเถียงบอกว่า ‘ตอนที่พี่ออกไปได้สักพัก ผมเห็นมีผู้ชายเดินไปเดินมาอยู่ในบ้าน แวะมายืนดูผมทำงานอยู่ห่างๆ ผมเกรงใจเลยรีบทำให้เสร็จเร็วๆ' พ่อเลยให้ช่างมาชี้ว่าเจอตรงไหน? ช่างเดินเข้าบ้านไปเพื่อจะชี้จุด ตรงประตูทางเข้าห้องครัวจะมีแขวนรูปหลวงปู่ เป็นรูปกรอบหลุยส์เล็กๆ ไว้ค่ะ พอช่างเหลือบไปเห็นรูปเท่านั้นล่ะ ก็ทำหน้าตื่นพร้อมกับชี้ไปที่รูปหลวงปู่แล้วบอกว่า ‘พี่ๆ คนนี้แหละที่ผมเจอ!' พ่อก็ได้แต่ยิ้ม และบอกว่า ‘งั้นก็คงไม่มีอะไรหรอก' แล้วช่างก็ลากลับไปอย่างไวค่ะ ตอนนั้นพ่อก็ยังคิดสงสัย ว่าช่างคนนี้คงจะคิดไม่ดี อาจจะคิดลักขโมยของตอนพ่อออกไปข้างนอกก็เป็นได้ ท่านเลยมาปรากฏตัวให้เห็น

ยังมีอีกเรื่องค่ะ เกี่ยวกับหลวงปู่นี่ล่ะ คราวนี้เราเจอเองจังๆ เลยค่ะ ตอนนั้นเราเรียนอยู่ปี 1 แล้ว มีอยู่วันหนึ่ง พ่อต้องกลับบ้านดึก หรืออาจจะไม่กลับก็ไม่แน่ใจ ส่วนเราก็ชอบเล่นคอม ทำนั่นนี่ไปเรื่อย คือนอนดึกมาก ทีนี้เราก็ขึ้นไปอาบน้ำก่อนเพื่อจะได้ลงมาเล่นเกมยาวๆ นึกภาพตามนะคะ โต๊ะคอมตั้งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ถัดจากห้องนั่งเล่นก็เป็นห้องกินข้าว ซึ่งติดกับห้องครัว แค่มีเคาท์เตอร์ปูนสูงประมาณเอวกั้นไว้ค่ะ เพราะฉะนั้น ไฟจากห้องนั่งเล่นจะสว่างไกลไปถึงห้องครัวเลยค่ะ.. เวลาสัก 5 ทุ่มเกือบๆ เที่ยงคืน เราก็ลงมาจากห้องนอนจะเล่นคอมต่อ พอดีว่าหิวน้ำกำลังจะเลี้ยวเข้าห้องครัว แต่ก็ต้องชะงัก เพราะเห็นผู้ชายใส่ชุดขาวเหมือนเวลาจะไปปฏิบัติธรรมน่ะค่ะ เรานี่เห็นแบบชัดๆ ห่างไม่ถึง 10 เมตร เขาเดินหันหลังให้เราช้าๆ ผ่านฉากปูนที่เป็นที่กั้นระหว่างห้องแล้วก็หายไปเลย.. ตอนที่พิมพ์อยู่นี่ยังขนลุกเลยค่ะ จำได้ติดตามากๆ ซึ่งเราคิดว่าเขาคงมาเตือนเราให้รีบนอน เพราะถ้าพ่ออยู่พ่อคงบ่นให้เราไปนอนตั้งนานแล้ว สรุปคืนนั้นเราก็ไม่ได้เล่นเกม รีบขึ้นนอนเลยค่ะ.. ส่วนตัวเราไม่ค่อยกลัวนะ เพราะเหมือนมีผู้ใหญ่ในบ้านคอยคุ้มครองค่ะ