ถึง...เลี้ยบ..เพื่อนรัก นี่คือคำขอสุดท้ายจากคนตาย

1ในเรื่องเล่าสุดหลอนจาก เดอะช็อค ที่อ่านเมื่อไหร่ ก็หลอนเมื่อนั้น ...พิสูจน์ประสบการ "ขนหัวลุก" ด้วยตัวคุณเองได้ด้านล่างเลยค่ะ!! 

>>>>>>>>

สวัสดีพี่ๆ ทีมงานเดอะช็อคทุกคน ผมชื่อชิครับ เรื่องที่จะนำมาเล่าวันนี้เป็นประสบการณ์ตรงที่เกิดขึ้นกับผมเอง

เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนที่ผมกับเพื่อนอายุ 25 ปี ผมมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อเลี้ยบครับ ผมกับเลี้ยบสนิทกันมากเพราะว่าบ้านเราอยู่ใกล้กัน เดินไปแป๊บเดียวก็ถึงบ้านเลี้ยบแล้ว แล้วพ่อแม่ผมกับพ่อแม่มันก็สนิทกันมาก
ต้องบอกว่าผมกับเลี้ยบเรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาล ประถมก็เรียนด้วยกัน มัธยมก็เรียนด้วยกัน จนมา ปวช. เราก็เรียนโรงเรียนเดียวกันครับ ตอนเช้ามันก็จะมารับผมแล้วเดินไปป้ายรถเมล์พร้อมกันเพื่อรอขึ้นรถเมล์ไปเรียนนั่นเอง

วันนั้นผมจำได้ดี เป็นวันจันทร์ เลี้ยบก็มารับผมตามปกติ แต่ครั้งนี้มันมาแปลกครับ ทุกครั้งที่เดินไปหน้าปากซอยมันจะเป็นคนเฮฮา ตลก ชอบเล่นอะไรแผลงๆ วันนั้นมันนิ่งมากครับ เดินก้มหน้าก้มตา ผมก็ถามว่าเลี้ยบเป็นอะไรวะ มันก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไร ไปเหอะ รีบไปเรียนดีกว่า ก็ไปเรียนกันครับ
พอรถมาก็นั่งรถไปเรียน แต่ท่าทีที่แปลกของมัน มันไม่คุยกับผมเลย เป็นอะไรที่ผมแปลกใจมาก ผมพยายามถามมันก็ไม่บอก บอกแต่ว่าไม่เป็นอะไร ถามว่าไม่สบายรึเปล่า มันก็บอกว่าไม่ สบายดี ผมก็เลยไม่ได้ถามอะไรต่อ พอถึงโรงเรียนก็ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไป

ตัวผมเรียนก่อสร้าง ส่วนไอ้เลี้ยบเรียนช่างไฟ พอมาถึงช่วงเย็นผมก็จะรอเลี้ยบอยู่หน้าโรงเรียนวันนั้นผมรอนานมาก เลี้ยบไม่มาสักที จังหวะนั้นพอดีหันไปเห็นเพื่อนเลี้ยบกำลังเดินมาพอดี ผมก็เลยถามว่า

"เฮ้ย! ไอ้เลี้ยบไปไหนวะ?"
"เมื่อตอนเที่ยง ไอ้เลี้ยบมันโดดเรียนไปไหนก็ไม่รู้" เพื่อนของเลี้ยบมันก็ตะโกนกลับมา

ผมก็สงสัยว่า เอ๊ะ ทำไมเลี้ยบไม่บอกเรา? ก็ได้แต่คิดว่ามันไปไหน อะไร กับใคร ยังไง

ผมก็กลับบ้านไปครับ พอกลับไปถึงบ้านผมก็รีบไปหาเลี้ยบ ไปที่บ้านก่อนเลย วิ่งไปหามัน ไปเคาะบ้านมัน พ่อแม่มันก็ลงมา บอกว่าเลี้ยบยังไม่กลับเลย ผมก็แปลกใจ เอ๊ะทำไมเลี้ยบยังไม่กลับ พ่อก็ถามว่า "อ้าว แล้วไม่ได้กลับพร้อมกันเหรอ" ผมก็อ้ำอึ้งครับ บอกไม่ถูก จะบอกว่าลูกเขาโดดเรียนก็กระไรอยู่ ก็เลยบอกว่าเลี้ยบไปทำรายงานบ้านเพื่อน แล้วผมก็เดินกลับบ้าน

ในระหว่างที่เดินกลับมาบ้านนั้น ผมมีความรู้สึกว่ามันแปลกๆ นะ ผมก็ได้แต่ครุ่นคิดครับว่า เลี้ยบไปไหน...

กลับมาบ้านผมก็อาบน้ำอาบท่า กินข้าว และเตรียมจะเข้านอนครับ ตอนนั้นเป็นเวลาซักประมาณห้าทุ่มเกือบเที่ยงคืน ลักษณะห้องของผมจะเป็นห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้า เตียงผมจะอยู่ด้านในสุดซึ่งติดกับหน้าต่าง ประตูจะอยู่ด้านขวาสุด เพราะฉะนั้นถ้าขึ้นบันไดมาจะเจอประตูก่อน เปิดเข้ามาแล้วถึงจะเจอที่นอนผม
คืนนั้นผมเคลิ้มหลับไปประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ ผมเหมือนได้ยินเสียงครับ เป็นเสียงผู้ชายร้องไห้ ผมก็แปลกใจว่าทีวีที่บ้านที่อยู่ข้างล่างไม่ได้ปิดหรือเปล่า แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร พยายามจะหลับ แต่ทีนี้มันดังเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที ผมก็เริ่มรู้สึกแปลกใจก็หันไปดูรอบห้อง ก็ไม่มีอะไรครับ คืนแรกที่ได้ยินก็ได้ยินแค่นั้น แล้วก็เงียบหายไป

พอตื่นเช้าขึ้นมาจะไปโรงเรียน ผมไม่เห็นเลี้ยบมารับ ก็เลยกะจะไปเจอมันที่โรงเรียน จะรีบไปถามมันว่าไปไหนมา

พอไปถึงโรงเรียน เพื่อนๆ ช่างไฟของเลี้ยบทุกคนต่างแตกตื่นกันมาก ผมได้ยินอะไรสักอย่างไม่ชัดเจน ผมก็เลยวิ่งเข้าไป มารู้ความเอาทีหลังครับ มารู้ว่าเลี้ยบมันโดดเรียนเพื่อจะไปตกปลาแถวบึงแห่งหนึ่ง และเลี้ยบพลัดตกน้ำกับเพื่อน เลี้ยบเสียชีวิตครับ แล้วก็ยังหาศพไม่เจอ ผมแทบทรุดเลยครับพอรู้ว่าเพื่อนตาย เราก็คิดว่าจริงรึเปล่า โม้รึเปล่า เพื่อนที่ไปกับเลี้ยบก็ยืนยันว่าเลี้ยบจมน้ำจริงๆ ยังไม่เจอเลี้ยบเลยตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

ผมไม่เรียนแล้วครับ รีบไปบอกพ่อแม่เลี้ยบ แล้วรีบไปที่บึงแห่งนั้น พาตำรวจกับพี่ๆ อาสาไป เขาก็ดำน้ำหากันอยู่นาน แต่ก็หาศพเลี้ยบไม่เจอ พ่อแม่เขาเลยจุดธูปบอก แป๊บเดียวเท่านั้นแหละครับ ศพเลี้ยบก็ลอยขึ้นมา ห่างจากตรงจุดที่ยืนกันอยู่ไม่ไกลมากครับ ประมาณ 100 เมตร เห็นจะได้

พี่มูลนิธิก็ไปนำศพเลี้ยบขึ้นมา สภาพศพหน้าตาเขียวอืดหมดเลยครับ เหมือนคนจมน้ำมานาน มือมันเกร็ง พอมันขึ้นมาเสร็จตำรวจก็นำไปชันสูตร แล้วก็นำร่างไปทำพิธีตามศาสนา

คืนแรกเนี่ยผมได้ยินคนร้องไห้ แต่คืนที่สองพอผมไปงานศพเลี้ยบ ผมรู้สึกเสียใจในการจากไปเพื่อนผม งานศพเสร็จประมาณสามทุ่มได้ ผมก็กลับบ้านมากับพ่อแม่ผมแล้วก็ขึ้นห้องอาบน้ำแล้วเข้านอน ในใจก็คิดว่าทำไมเลี้ยบต้องจากเราไปด้วย

พอนอนได้แป๊บนึงก็มีเสียงผู้ชายสะอื้นร้องไห้อยู่ ผมฟังไม่ผิดแน่ๆ ว่าเสียงนั้นดังมาจากตรงแถวประตูหน้าห้อง ตอนนั้นในใจผมคิดถึงเลี้ยบเลยครับ แต่ก็ไม่ได้หันไปมอง ได้ยินเสียงมันร้องไห้ ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูก ใจนึงก็อยากจะหันไปมอง อีกใจนึงก็กลัว ทีนี้เสียงที่ได้ยินเริ่มร้องโหยหวนหนักกว่าเดิมอีก
ผมก็เลยกลั้นใจ รวบรวมสติที่มีทั้งหมด หันไปมอง ภาพที่เห็นคือ เลี้ยบนั่งชันเข่า กอดเข่าก้มหน้าร้องไห้อยู่ แต่มันไม่ได้หันมาทางผมครับ มันนั่งอยู่ตรงประตู ที่ที่มันเคยมานั่งเล่นทุกครั้งไป มันนั่งก้มหน้าอยู่และร้องไห้ และสิ่งที่แปลกไปกว่านั้น มีน้ำนองเต็มพื้นห้องผมเลย ทั้งตัวมันมีแต่น้ำเปียกไปหมดทั้งตัว
ผมทำอะไรไม่ถูก รู้สึกว่าตัวเองสั่นไปหมด ระหว่างนั้นผมก็หันกลับมาแล้วพยายามคิดว่าที่เห็นนั้นเพื่อนเรานะ อย่ากลัวๆ ก็เลยกลั้นใจหันไปมองอีกทีหนึ่ง ภาพที่เห็นเลี้ยบไม่อยู่แล้วครับ หลังจากนั้นผมก็เลยภาวนา ลุกขึ้นมาพนมมือบอกว่า

"ไอ้เลี้ยบ ถ้ามึงมาก็อย่าทำให้กูกลัวเลย ถ้าจะมาคุย อยากให้รู้ ให้ช่วยอะไรก็บอกได้ มาเข้าฝันบอกก็ได้"

แล้วเหตุการณ์ในคืนที่สองก็ผ่านพ้นไป โดยที่ผมนอนไม่หลับยันเช้าเลย

มาถึงวันที่สาม คืนวันที่สามผมไปเรียนตามปกติ กลับมาบ้านตอนเย็นก็ไปงานศพเลี้ยบ ไปถึงก็จุดธูปบอก

"ไอ้เลี้ยบ เพื่อนมาแล้วนะ ต้องการอะไรก็ไปเข้าฝันแล้วกัน อย่ามาเหมือนเมื่อคืน กูกลัว..."
เสร็จงานศพประมาณสามทุ่มก็กลับบ้าน อาบน้ำ ขึ้นนอนตามปกติ ทีนี้ตามความเชื่อคือ พอครบวันที่สาม คนตายจะมาหาเรา ผมก็กลัว ก็เลยเอาพระมาคล้องคอแล้วก็นอน ผมได้ยินเสียงเหมือนตรงหน้าประตูมีคนมาเปิดแล้วก็ทำอะไรสักอย่างก็ไม่รู้ ผมก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา ก็หันไปมอง ก็ไม่มีอะไรครับ พอหันกลับมากำลังจะนอน ได้ยินเสียงคนสะอื้นร้องไห้อีกแล้ว ตรงที่เดิมเลย ผมคิดในใจแว้บแรก ‘ไอ้เลี้ยบมาแน่ๆ' ด้วยความโมโห ก็เลยพูดออกไป

"เฮ้ยเพื่อน! ทำไมต้องมาหลอกกูด้วย!"

ผมหันไปครับ ภาพที่เห็นเป็นเลี้ยบจริงๆ ครับ มันนั่งชันเข่า กอดเข่า ก้มหน้าร้องไห้อยู่ ตัวมันมีแต่น้ำครับ เปียกไปหมดทั้งตัว มันนั่งร้องไห้อยู่นาน ผมได้ยินมันพูดมาว่า

"ไอ้ชิ กูหนาว มึงช่วยกูหน่อย กูอยู่ตรงนั้น กูยังไม่ได้กลับมาบ้าน..."

ผมเนี่ยกลัวก็กลัว เป็นห่วงเพื่อนก็เป็นห่วงครับ ผมเลยพูดออกไปเสียงสั่นว่า

"ไอ้เลี้ยบ ดะ..เดี๋ยวพรุ่งนี้กูจะไปบอกพ่อกับแม่มึงให้!"

ภาพที่เห็นตรงหน้าก็หายไปเลยครับ ผมก็นอน แต่นอนไม่หลับหรอกครับ พอถึงเช้าผมรีบไปบอกพ่อกับแม่มัน พ่อกับแม่เขาก็เชื่อผมครับ ก็เลยพากันไปที่บึงน้ำนั้น นิมนต์พระให้ไปทำพิธีเชิญวิญญาณของเลี้ยบให้กลับบ้าน คืนนั้นผมก็ไม่เห็นเลี้ยบอีกครับ แต่มันมาเข้าฝันบอกผมว่า

"กูขอบใจมึงมากนะ มึงจะเป็นเพื่อนรักของกูตลอดไป กูฝากพ่อกับแม่ด้วยแล้วกัน" แล้วเลี้ยบก็หายไป...
ตั้งแต่วันนั้นมาจนถึงทุกวันนี้ ผมไม่เคยเจอเลี้ยบอีกเลย

แต่ผมมีความรู้สึกว่าเพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนคนเดียวที่ผมคบกับมันแล้วเต็มร้อย มันไม่เคยทิ้งผม เวลาผมลำบากผมจะเห็นหน้ามันเป็นคนแรกเสมอ วันนี้ผมไม่มีมันแล้วก็ขอให้มันไปสู่สุขคติครับ เรื่องราวทั้งหมดก็มีประมาณนี้ครับ

เครดิตแหล่งข้อมูล : pantip.com