คืนหนึ่งที่ป่าตอง

เรื่องนี้ส่งมาจากคุณซีซ่าร์ครับ คุณซีซ่าร์เล่าว่า.. ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน วันที่ 12 เมษายน ซ่ามีโอกาสได้ไปเที่ยวภูเก็ตกับพี่สาวที่สนิทกัน พี่คนนี้ชื่อ อ้อ พี่อ้อมีแฟนเป็นสาวหล่อค่ะ พวกเราเดินทางโดยเครื่องบินไปถึงภูเก็ตช่วงบ่ายๆ ก็มีครูสอนเทควันโดซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของพี่อ้อมารับ ครูพาเราไปขับรถชมเมืองภูเก็ต แล้วไปเช็คอินที่โรงแรมแห่งหนึ่งแถวหาดป่าตอง ลักษณะของโรงแรมเป็นเรือนทรงไทย 4 ชั้น กึ่งโมเดิร์นนิดๆ มีสระว่ายน้ำอยู่หลังโรงแรม ห้องที่เราได้พักอยู่ชั้น 2 มองจากหน้าต่างเลยไปนิดเดียวประมาณไม่ถึง100 เมตร ก็เป็นหาดป่าตองค่ะ โรงแรมออกจะเงียบเหงานิดหน่อย แต่ข้างนอกนี่คึกคักเลย แล้วคืนแรกก็ผ่านไปไม่มีอะไร

คืนที่ 2 หลังจากพวกเราออกไปดำน้ำ ก็กลับมาถึงโรงแรมด้วยความเหนื่อยล้า แต่พี่อ้อกับแฟนนั้นดูจะยังไม่เหนื่อย เลยพากันไปเดินเล่นที่ซอยบางลา คืนนั้นสงกรานต์คึกคักมากๆ ส่วนซ่าขอตัวอยู่ห้องพักผ่อน ซ่าก็เข้าไปอาบน้ำก่อน เพราะตอนเดินกลับมาโดนสาดน้ำเปียกตลอดทาง.. ระหว่างอาบน้ำอยู่ ซ่าก็ได้ยินเสียงประตูเลื่อนของตู้เสื้อผ้าในห้องดัง ‘ครืดๆ' และได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังเลือกเสื้อผ้า ‘กึกๆ กักๆ' ซ่าเลยตะโกนออกไปว่า ‘อ้าว..พี่อ้อลืมของเหรอ?' แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ ทุกอย่างเงียบนิ่ง.. พออาบเสร็จเดินออกมาดู ก็ไม่มีใครอยู่ในห้อง และที่สำคัญ โซ่คล้องประตูก็ยังคล้องไว้อยู่ แล้วใครจะเข้ามาได้ล่ะ? ซ่าเลยมาเช็คที่ตู้เสื้อผ้า เปิดออกมา อ้าว ในนั้นว่างเปล่า มีแต่เสื้อคลุมอาบน้ำของโรงแรม 2 ตัว และตู้เซฟขนาดเล็ก ด้วยความง่วงซ่าเลยไม่สนใจ เพราะเสียงอาจจะมาจากข้างห้องก็เป็นได้

ซ่าปิดไฟห้อง เหลือแต่ไฟห้องน้ำแง้มประตูไว้พอให้แสงลอดออกมาหน่อย แล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงคิงไซส์ ตะแคงขวาหันหน้าไปทางประตู สักพักหนึ่ง ยังไม่ทันหลับ ซ่ารู้สึกเหมือนมีคนตัวโตๆ คลานขึ้นมาบนที่นอน นึกออกไหมคะ เสียงของคนเวลาขึ้นที่นอนที่ปูไว้ตึงเปรี๊ยะ เสียงมันจะ ‘ซืด ซืด' อยู่ตรงข้างหลังซ่า ตอนนั้นขนลุกไปทั้งตัวเลยค่ะ รู้สึกได้ถึงลมหายใจที่มารดต้นคอ หูซ้าย ไล่ลงไปที่แขน แล้วกลับขึ้นมาที่ใบหูอีกครั้ง ก่อนจะหอมมาที่แก้มซ้ายซ่าเบาๆ 2 ครั้ง ลมหายใจของเค้า ซ่ารับรู้ได้เลยค่ะ ตอนนั้นซ่าอึ้งมาก ตัวแข็งทื่อ หัวใจนี่เต้นแรงมากๆๆๆ ในเมื่อเราอยู่ในห้องคนเดียว ประตูก็ล็อค หน้าต่างก็ปิด แล้วสิ่งที่อยู่ข้างหลังคือ?? ซ่าได้แต่ภาวนาขอให้พี่อ้อรีบกลับมาเร็วๆ

เป็นเวลาราวครึ่งชั่วโมงได้ ที่สิ่งนั้นใช้ชีวิตร่วมกับเราอยู่บนเตียง ซ่ารับรู้ได้ว่าเขาพลิกตัวไปพลิกตัวมา แล้วเหมือนชะโงกดูเราอยู่เรื่อยๆ ซ่าทำได้แค่แกล้งหลับ และภาวนาให้พี่อ้อรีบกลับมา สักพัก ซ่าได้ยินเสียงหัวเราะของผู้ชายเบาๆ ข้างหู ‘ฮึฮึ..' แต่เป็นเสียงเหมือนผู้ใหญ่หัวเราะให้เด็กด้วยความเอ็นดูแบบนั้น ..จนในที่สุด ซ่าก็ได้ยินเสียงประตูเปิด พี่อ้อกับแฟนกลับมาแล้ว! ซ่ารีบพุ่งตัวไปเอาโซ่ที่คล้องออก ให้พี่อ้อกับแฟนเข้ามา พี่อ้อถามซ่าว่า ‘เป็นอะไร ทำไมหน้าซีด ตัวเปียกหมดเลย..' แต่ตอนนั้นซ่าไม่กล้าพูดอะไร พอหันกลับไปตรงที่นอนเท่านั้นล่ะ ซ่าเห็นที่นอนตรงด้านหลังที่ซ่านอน ยวบเป็นรูปตัวคนเลย แต่ซ่าก็ไม่ได้พูดอะไร คิดในใจว่า เจอดีเข้าแล้วสิ แต่ก็พอจะเดาออกว่าคืออะไร อาจเพราะที่นั่นคือหาดป่าตอง ที่ที่เคยมีเหตุการณ์สึนามินั่นล่ะค่ะ..