ร้านสะดวกซื้อเปิดใหม่

สมัยเรียนแกเรียนแบบทวิภาคีในสถาบันอาชีวศึกษาแห่งหนึ่ง ก็จะเรียนไปด้วยทำงานพาร์ทไทม์ไปด้วย พี่กอได้งานที่ร้านสะดวกซื้อชื่อดังแห่งหนึ่ง ทำกะกลางคืน เพื่อที่ออกกะเช้า แล้วพอสายๆ จะได้ไปเรียนต่อเลย จนแกได้ย้ายไปช่วยสาขาเปิดใหม่ชั่วคราว สาขาใหม่นี้ตั้งอยู่ในปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ กับแยก 100 ศพ คนท้องถิ่นเรียกแบบนั้น เพราะแยกนี้เคยมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นบ่อยครั้ง มีคนเสียชีวิตเยอะมากๆ เดือนเว้นเดือนเลยก็ว่าได้

พี่กอย้ายไปทำงานที่สาขาใหม่วันแรก ด้วยความที่เป็นกะดึก พนักงานจะไม่เยอะ อยู่กัน 3 คนเท่านั้น ยิ่งดึกร้านก็ยิ่งเงียบ อาจจะด้วยปั๊มเปิดใหม่ คนเลยยังไม่คุ้นชิน.. ช่วงราวเกือบๆ ตี 3 น้องพนักงานหญิงคนหนึ่งขอพักไปเข้าห้องน้ำ พี่กออยู่หน้าแคชเชียร์กับน้องผู้หญิงอีกคน ตอนนั้นเอง อยู่ดีๆ ประตูเลื่อนหน้าร้านก็ดัง ‘ติ๊งต่อง..' และเลื่อนเปิด-ปิด ทั้งที่ไม่มีคน พี่กอกับน้องอีกคนมองหน้ากัน ผ่านไปสักพักก็ดังอีก ‘ติ๊งต่อง..' แล้วเลื่อนเปิด-ปิด ลักษณะเหมือนมีใครเข้ามาเดินดูของแล้วเดินออกไป.. แกคิดว่ามันคงรวน หรือไม่ก็อาจจะมีแมลง จิ้งจก หรืออะไรก็แล้วแต่ผ่านเซ็นเซอร์ประตูมั้ง (คิดเอาเอง) แต่พอมันเป็นบ่อยๆ หลายวันเข้า ก็เลยสังเกตได้ว่า ประตูมันมักจะเปิด-ปิดเองเสมอในเวลากลางดึก

จนพี่กอทำงานจะครบเดือน วันหนึ่งช่วงเย็น มีลูกค้าขอเข้ามาดูกล้องวงจรปิดในร้าน เพราะทำกระเป๋าตังค์หาย และได้มีการเข้ามาซื้อของในร้านช่วงกลางดึกของคืนที่ผ่านมา ทางผู้จัดการร้านเลยวานให้พี่กอที่เพิ่งมาเข้ากะพอดี ช่วยเข้าไปกรอภาพให้ลูกค้าดู ก็จะมีพี่กอ ผู้จัดการร้าน และลูกค้า อยู่ในห้องสต็อคของด้านหลัง.. ในจังหวะที่ค่อยๆ กรอภาพดู ก็เห็นภาพมุมหนึ่งของประตูหน้าร้านที่เลื่อนเปิดเอง แต่ภาพในกล้องกลับมีเงาขาวๆ หม่นๆ เหมือนควัน รูปร่างเหมือนคนสูงๆ ยาวๆ ผ่านเข้ามาในร้าน 2-3 เงา ส่วนภาพของมุมอื่นๆ ในร้าน ก็มีเงาสีขาวแบบเดียวกันนี้ เดินวนไปมาเหมือนกำลังเดินดูของตามมุมต่างๆ ภายในร้านเต็มไปหมด และบางส่วนก็เดินออกไปนอกร้านพร้อมกับที่ประตูก็เปิดออก ในภาพพี่กอบอกว่ายังเห็นตัวเองกับน้องยืนมองประตูอยู่เลย..

ตอนนั้นทั้ง 3 คนที่ได้เห็นภาพจากกล้องวงจรปิดต่างเงียบกริบ ไม่มีคำพูดใดๆ มองหน้ากันเลิกลั่ก พี่กอซึ่งเป็นคนนั่งหน้าคอมถามผู้จัดการว่า ‘..เอายังไงต่อดีคะพี่?' ผู้จัดการเหมือนได้สติ บอกพี่กอให้กรอรัวๆ ไปตอนที่ลูกค้าคนนี้เข้ามา พอดูอย่างแน่ใจแล้วว่าไม่เห็นภาพที่ลูกค้าทำกระเป๋าตังค์ตกหล่น ผู้จัดการเลยพาลูกค้าออกไปคุยกันข้างนอก แล้วลูกค้าก็ขอตัวกลับ แต่ก่อนกลับ ลูกค้าแกเดินมาตบไหล่พี่กอที่ยังยืนอึ้งอยู่เบาๆ แล้วเดินออกจากร้านไป..

พี่กอมองหน้าผู้จัดการ เหมือนจะขอคำตอบในสิ่งที่เห็น ผู้จัดการได้แต่บอกเพียงสั้นๆ ว่า ‘ตรงนี้อยู่ใกล้กับแยก 100 ศพ พวกเขาคงเข้ามาเดินเล่นนั่นแหละ เพราะร้านเราเปิดใหม่นี่นะ..' และผู้จัดการยังขอให้พี่กออย่าเล่าเรื่องนี้ใครฟังเด็ดขาด เพราะกลัวว่าพนักงานคนอื่นจะกลัว และส่งผลเสียกับการทำงาน.. หลังจากวันนั้น ประตูก็ยังคงเปิด-ปิดเองบ่อยๆ ในช่วงดึก และทุกครั้งที่เปิด พี่กอก็ได้แต่นึกถึงภาพในเทป แล้วขนลุกขนพอง จนครบกำหนด 3 เดือน พี่กอถึงได้ย้ายกลับไปทำงานที่สาขาเดิม และไม่เคยเล่า หรือถามถึงเรื่องราวที่เกิดกับพนักงานสาขานั้นอีกเลยค่ะ

เครดิตแหล่งข้อมูล : thehouse.online