ห้องพักหอหญิง

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณปี 2545 ครับ ผมเรียนมหาวิทยาลัยปีที่ 3 ซึ่งทางวิชาเอกของผมได้จัดทัศนศึกษาช่วงซัมเมอร์ไปที่จังหวัดชลบุรี และได้หาที่พักไว้ให้เป็นหอพักหญิงของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในจังหวัดดังกล่าว ตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอมพอดีหอพักนี้เลยว่าง ลักษณะของหอพักนี้จะเป็นตึก 3 ชั้น แบ่งเป็น 2 ฝั่ง โดยจะมีฝั่งหนึ่งอยู่ติดกับตึกเรียนสูง 5-6 ชั้นเห็นจะได้ แต่ละห้องของหอพักหญิงนี้จะมีระเบียงเป็นราวเหล็กสูงระดับอกกั้นไว้ ถ้าออกไปยืนตรงระเบียงห้อง ก็จะเห็นตึกเรียนได้ชัดเจนตรงหน้าเลยทีเดียว

พวกเราทั้งหมดก็เข้าพักกันที่นี่ เพื่อนๆ ผู้หญิงจะได้นอนอีกฝั่งหนึ่งที่ไม่ติดกับตึกเรียน ส่วนพวกผู้ชายก็จะมานอนฝั่งที่ติดกับตึกเรียน.. ผมกับเพื่อนรวม 4 คนนอนห้องรองสุดท้ายชั้น 2 ถ้ามองผ่านประตูห้องออกไปข้างนอก จะเห็นระเบียงด้านหน้าของหอพักชัดเจน มีหลอดไฟประดับหน้าระเบียงสวยงาม สภาพในห้องจะมีเตียงเดี่ยว 2 เตียง ถัดไปก็เป็นเตียง 2 ชั้น ผมเลือกนอนเตียงเดี่ยวเตียงที่ 2 ครับ พักที่นี่กันแค่ 2 คืน แต่แค่คืนแรกก็เจอเหตุการณ์เข้าแล้วล่ะครับ.. คืนนั้น ด้วยความเพลียจากการเล่นน้ำทะเลมาทั้งวัน เพื่อนๆ ในห้องผมหลับกันหมด ส่วนผมก็นอนพลิกตัวไปมา ดูนาฬิกาเป็นเวลา 5 ทุ่มเกือบเที่ยงคืน จู่ๆ ผมก็ได้ยินเสียง ‘ตึง!!' อย่างดังชั้นบนเสียงดังมากๆ 2 ครั้งเห็นจะได้ เหมือนของหนักๆ หล่นลงพื้นประมาณนั้น ผมก็ตกใจว่าเสียงอะไร? แต่ก็คิดว่าคงจะเป็นใครที่อยู่ชั้นบนชนโต๊ะล้มหรืออะไรสักอย่าง ด้วยความง่วงผมก็เลยไม่ได้ใส่ใจ แล้วก็เผลอหลับต่อไปจนเช้า.. ตื่นเช้ามาแต่งตัวอะไรเรียบร้อย ผมลงจากหอไปเจอพี่ยามที่เป็นทอมพอดี ก็เลยบอกแกว่า เมื่อคืนชั้นบนทำเสียงดังตกใจหมดเลย แต่พี่ยามแกกลับบอกว่า ‘น้อง.. ชั้น 3 ไม่มีคนอยู่นะ พี่ล็อคลูกกรงทางขึ้นไว้หมด เปิดแค่ชั้น 1 กับ 2 ให้พักเท่านั้นล่ะ..' แถมพี่ยามแกยังแซวผมอีกว่าหูฝาดไปหรือเปล่า? ผมนี่ยืนอึ้งไปเลย คิดในใจว่าหูจะฝาดไปได้ยังไง เสียงดังขนาดนั้น ก็ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ ออกไปทัศนศึกษาทำกิจกรรมต่อตามปกติ ตกเย็นก็กลับมาที่หอพัก

คืนนั้นก็สังสรรค์กันกับเพื่อนจนเริ่มเคลิ้ม เพื่อนผมก็แยกย้ายกันนอนแต่ผมไม่ ผมออกไปดื่มต่อกับเพื่อนอีกห้องหนึ่งจนเกือบตี 2 ถึงค่อยเดินกลับมาที่ห้องตัวเอง พอเปิดประตูเข้าห้องมา เพื่อนผมอีกคนมันก็สะดุ้งตื่นมาถามว่า ‘มึงเพิ่งจะเข้ามาเหรอ? อย่างลืมล็อคประตูด้วยนะมึง..' ประตูห้องเป็นลูกบิดครับ ผมล็อคห้องเองกับมือ ปิดไฟแล้วก็ล้มตัวนอน พอเริ่มจะเคลิ้มๆ ‘ตึง!' ‘ตึง!!' ผมนี่สะดุ้งเลย เสียงเหมือนคืนแรกดังมาอีกแล้วครับ แถมคราวนี้ดังกว่าเดิม ชัดกว่าเดิม เหมือนดังมาจากทางระเบียงห้อง ผมคิดในใจ ‘ถ้ามันจะดังขนาดนี้ เพื่อนกูต้องก็ได้ยินสินะ และมันต้องตื่นกันบ้างล่ะ..' ผมลองชำเลืองดูเพื่อนๆ ซ้าย ขวา แต่พวกมันกลับนอนหลับสนิทเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น.. สักพัก ผมก็รู้สึกเหมือนมีคนเดินอยู่ในห้องครับ จะว่ามองเห็นก็ไม่ใช่ แต่มันเป็นความรู้สึกที่เหมือนมีคนเดินจากระเบียงห้อง ผ่านหน้าผมไปที่ประตูหน้าห้อง.. แล้วประตูมันก็ค่อยๆ แง้มเปิดออก แสงไฟตรงหน้าระเบียงมันส่องเข้าตาผมจนผมต้องเอามือมาบัง แล้วประตูแม่งก็ปิดเอง ‘โครม' ผมนี่รีบคลุมโปงท่องนโมสวดมนต์ในใจจนเผลอหลับไปจนเช้า

ตื่นมาผมก็เล่าเรื่องเมื่อคืนให้เพื่อนฟัง ปรากฏว่าเพื่อนทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันเลยว่า ‘กูก็ได้ยิน ได้ยินก่อนมึงจะเข้าห้องมาอีก ประตูห้องแม่งเปิดเอง กูไปปิดล็อคหลายรอบเลยไอ้สัส' สรุปคือพวกเพื่อนผมมันรู้ตัวตลอด แต่แกล้งทำเป็นหลับ ทำเป็นไม่ได้ยินต่างหาก พวกผมนี่ขนลุกกันหมด เลยรีบเก็บข้าวของแล้วลงไปรอข้างล่าง.. ผมกับเพื่อนเลยไปเล่าให้คนอื่นๆ กับอาจารย์ฟังในรถตอนขากลับ ด้วยความเป็นคนขี้สงสัยว่ามันเคยมีเรื่องอะไรที่ห้องที่ผมนอนมาก่อน ผมเลยไปสืบเสาะหาข้อมูลจากเพื่อนของเพื่อนที่เคยเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งนั้น จนไปได้คุยกัน มันก็ถามผมว่า ‘หอพักชื่ออะไร?' ผมก็บอกไป มันก็บอกว่า ‘หอพักที่ติดกับตึกเรียนสูงๆนั่นใช่ไหม?' ผมพยักหน้าตอบ.. แล้วมันถามต่ออีกว่า ‘พักห้องเลขที่เท่าไหร่?' ผมก็บอกไปตามนั้น มันเลยบอกผมว่า.. ‘พวกมึงเจอดีแล้วล่ะ มึงเห็นระเบียงของห้องที่มึงนอนมั้ย? หลายปีก่อนเคยมีนักศึกษาหญิงกระโดดฆ่าตัวตายจากตึกเรียน ร่างลงมาพาดตรงระเบียงหอพักชั้น 3 ก่อนจะตกลงมาตายตรงระเบียงห้องที่พวกมึงนอนนั่นแหละ มูลนิธิเขาก็เอาศพผ่านออกมาจากห้องพวกมึงด้วยนะ.. เค้าว่ากันว่า ผู้ชายที่ไปพักห้องนั้นเจอดีทุกราย พวกมึงไม่ใช่พวกแรกนะ' พอได้ฟังแบบนั้นแล้ว พวกผมเลยรีบไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับนักศึกษาหญิงคนนั้นกันทันทีเลยครับ