ปากพาสยอง

ตอนสมัยเราเรียนมัธยมต้นที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดชลบุรี ช่วงเพิ่งเปิดเทอมภาคเรียนที่ 2 เราได้ข่าวมาว่า ตอนปิดเทอมมีเหตุการณ์น่าสลดใจเกิดขึ้น ตามที่เราได้ยินมา คือมีรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งที่เพิ่งเรียนจบไป เหมือนจะอกหักจากแฟนแล้วเสียใจมาก เขามาผูกคอตายที่โรงเรียนค่ะ..

ช่วงพักกลางวัน เรากับเพื่อนๆ ในกลุ่มก็ไปจับกลุ่มนั่งเม้าท์มอยกันตามปกติ เพราะไม่ได้เจอกันนาน ศาลายาวเป็นที่ประจำของพวกเราค่ะ คือตึกที่เราอยู่เป็นตึกของนักเรียนชั้น ม.3 และข้างๆ ตึกจะมีศาลายาว เรากับเพื่อนๆ นั่งอยู่ติดเสาศาลาเลย แล้วเพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งก็เปิดประเด็นเรื่องพี่ที่ผูกคอตายขึ้นมา เราก็ถามมันว่า ‘แล้วรู้ป่าววะ ว่าพี่เขาผูกคอที่ไหน?' มันก็บอก ‘มึงลองเงยหน้าดูดิ..' เราก็เงยหน้ามอง แวบแรกแอบตกใจเลย เพราะมันมีขื่อเสาของศาลาอยู่ตรงกับที่ที่เรานั่งอยู่พอดีเลย.. จากนั้นเราก็ไปถามครูที่รู้ข่าว ปรากฏว่าเป็นเรื่องจริงค่ะ ตรงนั้นจริงๆ ก็เริ่มเห็นขวดน้ำแดงมาวางบ้างอะไรบ้าง แต่ครูก็บอกว่า ที่ตรงนั้นยังนั่งได้เหมือนเดิมนะ ไม่ต้องตกใจ ไม่ต้องกลัวอะไรประมาณนี้ค่ะ

แล้วทีนี้วันหนึ่ง เรากับเพื่อนๆ ก็ยังไปนั่งตรงตำแหน่งเดิมเพราะเป็นที่ประจำ นั่งเม้าท์นั่งทำการบ้านไปเรื่อย แล้วจู่ๆ ตอนนั้นเราเกิดคิดอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ ปากมันโพล่งออกมาว่า ‘พวกมึงว่า..ความรู้สึกตอนผูกคอตายมันจะเป็นยังไงวะ? จะทรมานมากไหม?' เราพูดเป็นเชิงถามกับเพื่อนๆ ในกลุ่ม เพื่อนมันก็ตอบมาแบบกวนๆ ทำนองว่า ไม่รู้ดิ ก็ไม่เคย อะไรแบบนั้นน่ะค่ะ หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้านตามปกติ

พอตกดึกคืนนั้นเจอเลยค่ะ คือเราอาบน้ำเสร็จปิดไฟเข้านอน ชาร์จมือถือไว้ข้างๆ หมอน แล้วเคลิ้มหลับไปได้สักพัก ก็รู้สึกเจ็บแปลบที่คอขึ้นมา เหมือนมีอะไรมารัดแน่นๆ จนเราหายใจไม่ออก คือเจ็บที่คอแบบทรมานมากๆ เราร้องไห้เรียกแม่อยู่สักพัก จนแม่เปิดประตูเข้ามาเปิดไฟ แม่บอกภาพที่แม่เห็นคือ เราดิ้นทุรนทุรายพยายามจะแกะอะไรออกจากคอ จนแม่มาแกะมือเราออก ถึงเห็นว่าเป็นสายชาร์จมือถือพันคอเราอยู่ แบบว่าสายหลุดจากตัวมือถือและอะแดปเตอร์มาพันอยู่ที่คอเรา พันแบบแน่นจนคอเป็นรอยแดงจ้ำเลือด ซึ่งเราก็ชาร์จมือถือแบบนี้เป็นปกติ ไม่เคยจะเป็นอะไร แล้วอยู่ๆ คืนนี้สายมันจะมารัดคอเราแน่นขนาดนี้ได้ยังไง!? ผิดปกติมากๆ เราตกใจสุดขีด พยายามคิดทบทวนว่ามันเกิดจากอะไร? จะเป็นเหตุบังเอิญ หรือเป็นเพราะสิ่งที่เราพูดไว้ที่ศาลากันแน่? คืนนั้นเราเลยให้แม่นอนข้างๆ จนเช้าเลยค่ะ

เช้ามาที่โรงเรียน เราเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนๆ ฟัง เพื่อนบอกอาจจะเป็นเพราะเราพูดเหมือนไปลบหลู่รุ่นพี่คนนั้น เขาเลยมาทำให้รู้ว่าทรมานแค่ไหน.. เราเลยไปไหว้ และขอขมารุ่นพี่คนนั้นที่เราปากพล่อยไป จากนั้นก็ไม่ได้เจออะไรอีก แล้วเราก็ไม่เคยปากไวอีกเลยค่ะ