ท่าล้อซอย 9

ด้วยความอยากรู้อยากลองอยากสัมผัสสักครั้ง กับสิ่งที่ยังไม่เคยเห็นเคยเจอ เราถึงกับเปิดกูเกิ้ลสตรีทวิวเข้าไปดู ได้เห็นแต่กำแพงด้านนอก มันก็ยิ่งรู้สึกอยากจะเข้าไป ไม่รู้ว่าเป็นโรคจิตหรือเปล่า.. เราเลยชวนเพื่อนๆ ไปสุสานโสเภณีร้างกัน ซึ่งก็แปลกที่ทุกคนไม่มีใครปฏิเสธเลย ทุกคนดูตื่นเต้นและพูดกันว่า ‘Unseen Thailand! ไม่ไปที่นี่ ถือว่ามาไม่ถึงเมืองกาญฯ เว้ย..' จนเวลาประมาณ 6 โมงเย็นก็ออกเดินทาง ขับรถไปตามทางเรื่อยๆ เราตื่นเต้นมากที่จะได้เห็นสักที สิ่งที่แฟนเราห้ามมาตลอด พวกเราไม่ได้ไปลบหลู่กันนะคะ ก็แค่อยากเห็นอะไรที่ไม่เคยเห็นเท่านั้นเอง..

เมื่อรถได้มาจอดที่หน้าประตูสุสานโสเภณีร้าง สิ่งแรกที่เราสัมผัสได้เลยก็คือ ความว่างเปล่า.. พอทุกคนกำลังจะเดินเข้าไปด้านใน ก็มีป้าแก่วัยประมาณ 60 กว่าเดินเข้ามาหา ‘พวกหนูจะเข้าไปข้างในใช่ไหม?' ป้าแกถามพร้อมกับเอากุญแจมาไขประตู ป้าพูดต่อว่า ‘ป้าอยู่ที่นี่ ดูแลที่นี่ให้เจ้าของที่เขา มาสิ เดี๋ยวป้าพาเดิน..' แล้วพวกเราก็เดินตามป้าเข้าไป บรรยากาศไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดไว้ แต่มันกลับรู้สึกเหมือนหลุดไปอีกโลกหนึ่ง ที่เงียบ สงบ และเย็นสบาย.. พวกเราเดินตามป้าแกเข้าไปเงียบๆ จนถึงทางเข้าบริเวณที่เป็น ‘ซ่อง' ด้านใน ตลอดทางได้ยินแค่เสียงเท้าเหยียบใบไม้แห้ง กับเสียงพูดคุยกัน มันก้อง สะท้อน แต่ถ้าเงียบก็เงียบเหลือเกิน.. ที่ด้านใน เมื่อป้าเปิดประตูอีกชั้นเข้าไป เพื่อให้ดูบริเวณเสาต้นใหญ่กลางห้องกระจก เป็นห้องสำหรับให้หญิงบริการนั่งในตู้กระจกประมาณนั้น ซึ่งมีของเซ่นไหว้อยู่บริเวณเสาต้นนั้น ‘ของสดใหม่ทุกวัน เพราะป้าเป็นคนเอาเข้ามาให้พวกเขาเอง.. พวกเขาคงไม่มีใครมาทำให้หรอก ก็ช่วยๆ กันไป..' ป้าพูดพร้อมกับกวักมือเรียกพวกเรา ‘มาสิ ป้าจะพาไปดูรอบๆ ละกันนะ จะได้ไม่หลง'

แล้วพวกเราก็มาเจอน้องตั้มบริเวณก่อนทางออก เราก็ทักน้องตั้มว่า ‘อ้าวตั้ม ไม่ได้เข้าไปกับพวกเราเหรอ ไปไหนมา?' ตั้มบอกว่า ‘ตั้มเจอพี่ผู้หญิง 2 คน เหมือนชาวพม่าหน่อย พูดไม่ค่อยชัดอ่ะ เขารู้จักกับป้าด้วย เขาพาตั้มเดินไปอีกทาง เดินง่ายกว่า ไปข้างในได้เหมือนกันเลย..' พอตั้มพูดจบเท่านั้นล่ะ ป้าไปคนแรกเลยค่ะ เดินจ้ำออกฉับๆๆๆ ไม่พูดสักคำว่าจะไปแล้ว ปล่อยให้พวกเรามองหน้ากันเลิกลั่ก พวกเราก็จ้ำตามสิคะ ก้าวยาวสุดๆ เท่าที่จะยาวได้ มารู้ทีหลังว่าคนหลังสุดคือน้องเบนซ์ บอกว่าได้ยินเสียงฝีเท้าเหยียบใบไม้แห้งตามมาติดๆ เลย.. ออกจากประตูมาได้ ป้ารีบปิดล็อคประตูทางเข้า แล้วยืนนิ่งๆ ถามน้องตั้มว่า ‘หนูไปอีกทางมาเหรอลูก แล้วใครพาหนูไปนะ?' ตั้มบอกว่า ‘เป็นพี่ผู้หญิง 2 คนใจดีมาก พูดไทยไม่ชัด เขาพาเดินเที่ยวไปทางข้างหลังครับ..' ป้าแกก็ดูหน้าเสียไป และบอกว่า ‘ทางนั้นป้าก็ไม่ค่อยอยากให้เดินหรอก ที่จริงมันอันตราย และอีกอย่างข้างในนั้นน่ะ ไม่มีใครอื่นแล้วนอกจากป้ากับพวกเรานะ..' พอตั้มได้ฟังแค่นั้นแหละ ถึงกับล้มทั้งยืนเลยค่ะ.. จากที่ได้คุยๆ กันมานะคะ ป้าคนนี้แกเคยเป็นคนขายของอยู่แถวนี้มานาน ลูกค้าส่วนใหญ่ก็เป็นหญิงขายบริการในนั้น ซึ่งป้าแกก็จะรู้จักเกือบทุกคน.. และพอจบทริปครั้งนั้น น้องเบนซ์คนที่รับหน้าที่ถ่ายคลิป ก็กลับไม่ยอมเอาคลิปมาลงให้เพื่อนๆ ดู บอกแค่ว่าเผลอลบไปหมดแล้ว..