พิซซ่าเดลิเวอรี่

เรื่องนี้เคยอ่านเจอมาจากพันทิปโดยสมาชิกหมายเลข 1431915 เริ่มจากร้านพิซซ่าร้านหนึ่ง เป็นสาขาย่อยที่เป็นร้านสำหรับการส่งเดลิเวอรี่ตามบ้านเท่านั้น บอย เป็นพนักงานส่งพิซซ่าใหม่ เพิ่งเริ่มทำงานที่นี่ได้ไม่ถึงอาทิตย์ วันที่เกิดเรื่องบอยก็มาทำงานตามปกติ เป็นรอบเย็นจนถึงร้านปิด จนกระทั่งเวลาโพล้เพล้ บอยก็ได้รับคำสั่งจากรุ่นพี่ให้ไปส่งพิซซ่า ตามออเดอร์ที่ลูกค้าเจ้าประจำได้เข้ามาสั่ง และจ่ายเงินค่าพิซซ่าเรียบร้อยแล้ว โดยที่บอยก็รู้ว่าลูกค้าคนนี้ไม่ใช่คิวของบอย แต่รุ่นพี่ก็ย้ำว่าบอยเพิ่งมาทำงานใหม่ ไปส่งให้เจ้าประจำนี้ซะ จะได้รู้จักที่ทาง เพราะลูกค้าคนนี้สั่งพิซซ่าที่ร้านบ่อย บอยหยิบพิซซ่าขึ้นรถแล้วก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไปตามสถานที่ที่ลูกค้าได้แจ้งเอาไว้

สถานที่ส่งที่บอยได้รับนั้นเป็นหมู้บ้านจัดสรรแห่งหนึ่ง แต่บอยไม่พบรปภ.ที่ป้อมยามหน้าหมู่บ้าน จึงได้ขี่รถวนไปหาเลขที่บ้านเอง ตอนนั้นเวลาประมาณ 1 ทุ่มเศษๆ ฟ้าก็เริ่มจะมืดแล้ว บอยเห็นป้ายเลขที่บ้านเรียงๆ กันเป็นซอยๆ ก็ค่อยๆ ขี่รถเข้าไปแต่ละซอยเพื่อหาบ้านที่สั่งพิซซ่า แต่ขี่รถไปจนสุดซอยก็ยังไม่พบบ้านที่สั่ง บอยไม่รู้จะทำยังไง จนมีชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกมาหน้าบ้านพร้อมกับคีบบุหรี่มาด้วย บอยจึงเดินเข้าไปถามชายคนนั้นว่า บ้านเลขที่ที่เขากำลังจะมาส่งพิซซ่าคือหลังไหน? ชายคนนั้นมองหน้าบอยแล้วหันไปมองรถส่งพิซซ่า จากนั้นตอบมาว่า ‘หลังนั้นไง ถัดไป 4 หลัง ที่รถมอเตอร์ไซค์จอดอยู่นั่นแหละ เพิ่งมาส่งล่ะสิ บ้านนั้นเค้าสั่งประจำ..' พร้อมกับชี้มือไปที่บ้านหลังนั้น บอยขอบคุณชายคนนั้นแล้วเดินกลับไปที่รถมอเตอร์ไซค์ ซึ่งบังเอิญว่ารถของบอยนั้นจอดอยู่หน้าบ้านหลังดังกล่าวอยู่แล้ว

เมื่อมาถึงร้าน ก็เห็นรุ่นพี่หลายคนกำลังนั่งคุยกันอยู่ บอยยังไม่ทันจะปริปากพูด รุ่นพี่ก็ทักขึ้นมาก่อน ‘เฮ้ย! เป็นไง..ลูกค้าขาประจำ?' แล้วต่างคนก็ต่างหัวเราะ บอยพอจะเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น บอยเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้รุ่นพี่ในร้านฟัง พอเล่าจบ รุ่นพี่คนหนึ่งก็พูดขึ้นว่า ‘เจอแค่นี้ยังน้อยไปนะ มึงรู้ไหม ตอนไปส่งครั้งแรก กูเจอยังไง?' แล้วแกก็เล่าว่า.. วันแรกที่แกไปส่งนั้นก็เวลาใกล้เคียงกับที่บอยไปนี่ล่ะ มีคนเข้ามาสั่งพร้อมจ่ายเงิน บอกให้ไปส่งที่บ้านหลังนั้น พอแกไปส่งก็เจอน้าผู้ชายสูบบุหรี่คนเดียวกับที่บอยเจอเหมือนกัน รุ่นพี่กดกริ่งเรียกคนในบ้าน แต่พบว่ากริ่งเสีย พอมองเข้าไปในบ้าน ก็เห็นมีเงาคนเดินไปมา แกก็เลยตะโกนเข้าไปว่า ‘พี่ๆ มารับของหน่อยครับ!' ชายวัยรุ่นคนหนึ่งใส่เสื้อยืด-กางเกงขาสั้น ผลักประตูออกมาแล้วยืนที่หน้าบ้าน รุ่นพี่จึงบอกว่า เอาพิซซ่ามาส่งครับ ชายคนนั้นพูดว่า ‘เปิดฝา แล้วเอาลอดใต้ประตูเข้ามา..' รุ่นพี่งงแตก แล้วทวนคำของชายคนนั้นอีกครั้ง ‘เปิดฝา แล้วเอาลอดใต้ประตูเนี่ยนะครับ?' ชายคนนั้นก็ยังคงยืนยันคำตอบว่า ให้เปิดฝาแล้วก็ลอดใต้รั้วเข้ามา.. ระหว่างที่รุ่นพี่กำลังจะถามชายคนนั้น น้าข้างบ้านก็ตะโกนมาว่า ‘ทำตามที่เค้าบอกไปเถอะ' รุ่นพี่ก็เลยเปิดฝากล่อง แล้ววางลอดเข้าไปใต้รั้ว ชายวัยรุ่นคนนั้นก็ค่อยๆ นั่งลงกินพิซซ่าทีละชิ้นๆ รุ่นพี่รีบกระโดดขึ้นรถแล้วขี่ออกมาทันที

จนมาพบน้าผู้ชายคนที่สูบบุหรี่กำลังจะเดินเข้าบ้านไป รุ่นพี่รีบเรียกน้าคนนั้นไว้ แล้วขับรถไปจอดหน้าบ้านของน้าคนนั้น ถามว่า ‘น้าๆ ทำไมเค้าให้ผมแบบนั้นล่ะ? นั่นของกินนะ แล้วทำไมนั่งกินหน้าบ้าน ไม่เอาเข้าไปกินในบ้าน?' น้าคนนั้นเดินเข้าไปพูดในบ้านตัวเอง ‘บ้านหลังนั้นน่ะ ไม่มีคนอยู่หรอก เจ้าของบ้านย้ายออกไปกันหมด ลูกชายเค้าประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไปนานแล้ว แต่ว่าเฮี้ยน ติดบ้าน เลยไม่มีใครอยู่ได้ แล้วลูกชายเค้าชอบกินพิซซ่ามาก พ่อแม่เค้าเลยสั่งพิซซ่าให้ลูกแบบนี้เป็นประจำ น้าเห็นมาหลายคนแล้วล่ะ..' พูดจบน้าแกก็เดินเข้าบ้านไป.. นี่เป็นเหตุการณ์ที่รุ่นพี่ได้เจอ ไม่ต้องถามเลยว่าบอยจะยังทำงานที่นี่ต่อหรือไม่ ถ้ามีลูกค้ารายนี้เป็นลูกค้าประจำ..

เครดิตแหล่งข้อมูล : thehouse.online