ผีบ้านเรือนไทย

"ปิดมืดตลอดเวลา"

เรื่องที่เราจะเล่านี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวเราเอง ตอนนั้นเราอายุประมาณ 10-11 ปี บ้านของเราเป็นบ้านทรงไทย (จั่วของบ้านจะแหลมและสูงๆ) ตอนนั้นเวลาประมาณบ่ายสองโมง เราขี้นไปหยิบของบนบ้านซึ่งจะปิดมึดตลอดเพราะว่าไม่มีคนอยู่ และเราก็อาศัยอยู่กับลุงที่บ้านอีกหลังหนึ่งซึ่งมีระเบียงบ้านติดกันเดินทะลุถึงกันได้

"ตาแก่ห้อยหัวลงมาจากจั่วบ้าน"

เราก็เหลือบไปเห็นตาแก่คนหนึ่งสวมเสื้อสีขาว และกางเกงสีดำขาก๋วย หันหน้ามาทางเรา แต่สิ่งที่สำคัญคือเขาห้อยหัวลงมาจากจั่วบ้าน สักพักก็เลือนหายไป เราตกใจมากจนก้าวขาไม่ออก จะร้องก็ร้องไม่ออก (ถึงแม้บ้านจะปิดมึดแต่ก็พอมีแสงสว่างรอดออกมาทำให้พอเห็นข้าวของในบ้านได้) พอตั้งสติได้เราก็รีบเดินออกมาแล้วเล่าเรื่องให้แม่และญาติๆ ฟัง

"เป็นตาของเราเอง"

บางคนเขาก็ว่าเราก็โกหก แต่ก็มีจำนวนไม่น้อยที่เชื่อเรา แม่บอกเราแต่เพียงว่าคน(ผี)ที่เราเห็นนั้นคือตาของเราเอง(พ่อของแม่) และเขาก็เสียก่อนที่เราจะเกิดเสียอีก หลังจากนั้นเราก็ไม่เคยที่จะเข้าบ้านตัวเองอีกเลยเป็นเวลา 7-8 ปี พอเราเริ่มลืมๆ เราก็เข้าไปนอนที่บ้่านได้ สวดมนต์ก่อนนอน พยายามที่จะไม่มองไปบนจั่วบ้าน และบ้านลุงกับบ้านเราก็ทำฝาบ้านติดกันจนเป็นบ้านหลังเดียวกันไปแล้วความน่ากลัวก็เลยเลือนหายไป

แหล่งข้อมูล : บอร์ดรวมเรื่องสยองขวัญ