วิญญาณวนเวียน

จักรวาลเป็นสิ่งที่ไม่อาจจะคำนวณได้ว่ากว้างใหญ่แค่ไหน

บางเรื่องที่เกิดขึ้น วิทยาศาสตร์ไม่สามารถเข้าถึงหรือพิสูจน์ความลี้ลับได้ โลกเราก็เช่นกัน บางเรื่องวิทยาศาสตร์ก็ไม่สามารถหาคำตอบได้ เรื่องที่ผมจะเล่านี้ ผมเองก็ไม่สามารถค้นหาคำตอบให้ตัวเองได้เช่นกัน

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสิบกว่าปีก่อนในวัดแห่งหนึ่ง

เป็นวัดเก่าแก่ สร้างสมัยรัชกาลที่ 4 หรืออาจมีอายุมากกว่านี้ก็ได้ เพราะมีหลักฐานหลายอย่างที่บ่งบอก สภาพของวัดและกุฏิบางหลังดูเก่าคร่ำคร่า และทรุดโทรม บางหลังก็อยู่ติดภูเขา มีต้นไม้ขึ้นปกคลุมดูน่ากลัว ต้นไม้บางต้นในบริเวณวัดมีอายุนับร้อยปี บริเวณที่น่ากลัวที่สุดน่าจะเป็นหลังอุโบสถที่มีอัฐิบรรจุจำนวนมาก และบริเวณนี้ก็ดูรกร้างมาก เมื่อดูจากสภาพโดยรอบของวัดบวกกับความเงียบสงัดยามกลางคืน ก็ยิ่งเพิ่มบรรยากาศของความน่ากลัวขึ้นไปอีก

ตอนนั้นผมกำลังเรียนอยู่ชั้นม.ต้น

ผมได้พักอาศัยอยู่ที่วัดแห่งนี้ มีหน้าที่หลักคือ คอยรับใช้พระและดูแลกุฏิ หน้าที่รองลงมาคือ ดูแลให้อาหารปลาทองของหลวงพี่ที่ผมพักอยู่ด้วย

เย็นวันหนึ่ง หลวงพี่ของผมมีกิจนิมนต์ต้องออกไปสวดมนต์ที่วัดอื่น ส่วนผมก็ดูแลให้อาหารปลาทองตามปกติ พอเสร็จก็มาเล่นตะกร้อกับเพื่อน ๆ ใกล้บริเวณโบสถ์ ผมต้องคอยหันไปมองทางกุฏิบ่อย ๆ เพราะกลัวจะมีคนมาขโมยปลาทองของหลวงพี่ เพราะมันหายอยู่บ่อย ๆ

มีอยู่จังหวะหนึ่งที่ผมหันไปมองที่กุฏิ

สายตาของผมเห็นคนแต่งตัวด้วยชุดสีขาวทั้งชุด ยืนอยู่ใต้ต้นดอกแก้วใหญ่บริเวณกุฏิหลวงพี่ ผมจึงเลิกเล่นตะกร้อ รีบวิ่งมาดู ระยะจากที่ผมเล่นตะกร้อกับบริเวณต้นดอกแก้วนั้นห่างกันแค่สามสิบเมตรเห็นจะได้ ผมเร่งฝีเท้า จนมาหยุดบริเวณใต้ต้นดอกแก้ว ผมรีบเดินสำรวจทันที แต่กลับไม่พบใครเลย ทั้งที่ตอนวิ่งมาก็ยังเห็นคนยืนอยู่ ผมเดินหาอยู่สักพัก เมื่อไม่พบใครจึงหันหลังจะเดินกลับ ทันใดนั้นเอง ลมวูบใหญ่ได้พัดกรรโชกต้นดอกแก้ว ทั้งที่ต้นอื่นไม่โดนลมพัดเลย ผมรู้สึกตัวเย็นวาบ ขนลุกซู่ รีบวิ่งกลับทันทีอย่างไม่คิดชีวิต

หลังจากที่หลวงพี่กลับจากการสวดมนต์

ผมรีบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้หลวงพี่ฟังทันที แต่พอได้ฟังหลวงพี่ ผมยิ่งขนลุกมากขึ้น รู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ เหมือนจับไข้ หลวงพี่เล่าว่า เมื่อหลายปีมาแล้วก่อนที่ผมจะมาอาศัยกุฏิหลวงพี่ เคยมีคนมาผูกคอตาย บริเวณใต้ต้นแก้วใหญ่นี้

ถ้างั้นสิ่งที่ผมเห็นจะเป็นอะไรได้ล่ะ ถ้าไม่ใช่......

แหล่งที่มา: บอร์ดรวมเรื่องผี