เจอดีกันทั้งค่าย 200 ชีวิต

ประสบณ์การครั้งนั้นผ่านมา 5 ปีได้แล้วค่ะ ช่วงนั้นน้องอยู่ ม. 3 จะต้องไปเข้าค่ายลูกเสือทุกปี ปีนั้นรู้สึกว่าจะไปที่กาญจณบุรี

วันนั้นที่ไปถึงพวกครูฝึกก็เรียกประชุม บอกเรื่องต่าง ๆ นา ๆ และที่สำคัญครูฝึกได้ย้ำว่า วันที่จะรอบกองไฟตรงกับวัน เลขคี่ เป็นวันครบรอบอะไรก็ไม่รู้น้องก็จำไม่ได้ แต่ที่สำคัญครูฝึกบอกว่าห้ามทำอะไรที่ไม่ดีเด็ดขาด...น้องก็เฉย ๆ ไม่ได้คิดอะไร ... วันเวลาก็ผ่านไปน้องกับเพื่อน ๆ ก็ฝึกกันตามปรกติ และวันที่น้องรอคอยก็มาถึง เป็นวันรอบกองไฟที่น้องชอบมาก และได้เตรียมการแสดงมาอย่างดี ... ทุกอย่างก็สนุกสนานกันเป็นอย่างดี

แต่พอถึงการแสดงของน้อง...

แสดงไปได้ไม่เท่าไรคุณครูก็บอกว่าเลิกแสดงได้แล้วเพราะว่าเวลานานเกิน เวลาจะไม่พอยังมีการแสดงอื่นอีก น้องรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก ก็เลยไปเข้าห้องน้ำ ตรงห้องน้ำจะเป็นเนินสูง ๆ น้องก็มองมาที่รอบกองไฟ

ด้วยความรู้สึกที่โมโห เลยพูดกับเพื่อนว่า

" ไม่เห็นจะมีอะไรดีเลยที่เนี้ย น่าเบื่อจะตาย ไม่เห็นอยากจะมาเลย กลับไปนอนที่ห้องดีกว่า " หลังจากนั้นก็เดินไปตรงต้นไม้ใกล้ ๆ กับห้องน้ำเพื่อที่จะมองไปที่กองไฟ อยู่ดีดี ก็ตกหลุดอะไรก้ไม่รู้ ทำให้น้องเจ็บขามาก แต่น้องก็ไม่ได้คิดอะไร เพื่อนก็เลยชวนไปที่กองไฟเพื่อไปขอยาครูฝึก พอทายาเสร็จก็ไปนั่งที่รอบกองไฟ...

เพื่อนของน้องก็แปลก ๆ น้องก็เลยถามว่ามีไรหรอ

เพื่อนน้องเค้าบอกว่า เมื่อกี้ตอนที่อยู่ที่ห้องน้ำอ่ะ มองไปที่กองไฟเห็นอะไรแปลกๆ น้องก็เลยถามว่าอะไรหรอ เค้าบอกว่าเห็นคนใส่ชุดแดง ถือไม้ มีเขาอยู่ที่หัว ยืนอยู่กลางกองไฟ น้องก็ถามว่าบ้าป่าวไม่มีไรหรอก เพ้อเจ้อป่าว เพื่อนบอกว่าเห็นจริง ๆ แต่พอสักประมาณ 5 นาทีก็มีเหตุการแปลก ๆ เกิดขึ้น

น้องเห็นเพื่อน ๆ คุยอะไรกันแปลก ๆ มีท่าทีที่กลัว ๆ สั่น ๆ

จนน้องเลยไปถามรุ่นน้องว่ามีไรหรอ รุ่นน้องบอกว่ามีคนยืนอยู่กลางกองไฟ และยังมีคนอีกหลาย ๆ คนนั่งอยู่บนต้นไม้จำนวนมาก พอน้องมองไปก้ไม่เห็นมีไร..น้องก็เลยคิดในใจ ว่า อะไรอ่ะไม่เห็นจะมีไรเลย เป็นอะไรกันไปหมด

และพูดออกมาว่า อะไรผีหรอไม่มีหรอก ถ้ามีก็เจอแล้วดิ....

หลังจากนั้นไฟสปอรไลน์ก็ดับ...ทุกคนตกใจมาก พอไฟเปิดเราทุกคนที่นั่นกว่า 200 กว่าชีวิตก็เห็นเหตุการณ์เดียวกันหมดทุกคน ว่ามีคนยืนอยู่กลางกองไฟ และมีคนนั่งอยู่บนต้นไม้ทุกต้น เต็มไปหมดเลย พวกเราถึงกับร้องไห้ออกมา

และคุณครูก็เข้ามาถามว่าเป็นอะไร

เราก็บอกแต่ท่านบอกว่าไม่เห็นไม่มีอะไรเลย แต่ทุกคนยืนยันว่าเห็นจริง ๆ และรุ่นน้องก็ขวัญเสียกันมาก คุณครูเลยให้เข้าห้องนอน และคืนนั้นพวกเราทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ ก้ได้สวดมนณ์ และก็นอนกันทันดี แต่พอน้องนอนได้ไม่เท่าไร พอพลิกตัวมาอีกข้างนึง

ก้เห็นผู้หญิงคนนึง คล้าย ๆ

คนญี่ปุ่น ทาแป้งหน้าขาวมองมาที่น้อง น้องรู้สึกกลัวมากเลยลุกขึ้นกรีดและวิ่งมาอีกฝั่งนึง แต่ไม่มีใครได้ยินและน้องก็ไม่ได้มองไป นอนหลับตาไปเลย ...

พอตื่นมาก็เล่าให้เพื่อนฟัง

เพื่อนก็บอกว่าได้ยินเสียงคนเดินไปเดินมาในห้อง และยังมีรุ่นน้องคนนึงถูกดึงขาด้วย และเราก็ได้ออกจากค่ายนั้น น้องไม่รู้ว่าเหตุการณ์ในครั้งนั้นเกิดขึ้นได้ยังไง และเป็นไปได้ยังไง น้องคิดว่าน้องอาจจะไปลบหลู่ ก็ได้...แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน ทำไมต้องเจอเหตุการณ์อย่างนี้กันทั้ง 200 ชีวิต ... เออก็มีแค่นี้อ่ะค่ะ=