ผีขอให้ไปส่ง

"กลิ่นน้ำยาฟอร์มาลิน"

เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้มันเกิดขึ้นกับอาของผม
ซึ่งท่านทำงานเป็นพนักงานขับรถแท็กซี่ ซึ่งในสมัยก่อน
ไม่มีมิเตอร์เหมือนสมัยนี้ จึกต้องตกลงราคากันปากต่อปาก
วันนั้นอาผมขับรถไปถนนข้าวสารซึ่งตรงนั้นจะมีนัก
ท่องเที่ยวเยอะมาก และพอดึกๆก็จะมีแต่คนเมา และ

อาของผมก็จะมารับพวกเขาทุกวัน แต่วันนั้นอาของผมเหลือบไปเห็นหญิงคนหนึ่งโบกรถอยู่ อาจึงถามว่าจะไปไหนครับ ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าจะไปวัด
วัดแห่งหนึ่งในเขตพระประแดงอาผมจึงบอกว่ามันไกลมากนะครับ
ถ้าคุณจะไปเดี๋ยวผมจะกลับมารับลูกเก่าไม่ทันนะครับ
แต่ผู้หญิงคนนั้นก็บอกว่ากรุณาไปส่งด้วยคะ อาของผมจึง

ตกลงราคาซึ่งผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ว่าอะไร อาของผมจึงบอกว่า
งั้นขึ้นรถมาเลยครับ พอผู้หญิงคนนั้นขึ้นรถมาก็มีกลิ่นเหม็น
เหมือนน้ำยาฟอร์มาลิน พอขับรถไปได้ซักพักอาผมจึงถามผู้หญิงคน
นั้นว่า ทำงานอยู๋โรงพยาบาลหรือครับ ผู้หญิงคนนั้นตอบด้วยเสียง
เยือกเย็นว่า ปล่าว อาผมจึงไม่ซักต่อซักพักอาผมมองกระจก

"เดินเข้าไปในเมรุ"

ก็ต้องตกใจเมื่อไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู๋ข้างหลังอาผมจึงเบรกรถอย่างแรง แต่ก็มีเสียงของผู้
หญิงคนนั้น ว่าหยุดรถทำไมอาก็ตกใจว่าทำไมเมื่อกี้มองไปไม่เห็นเขา
แต่อาก็มาคิดขึ้นว่าเขาอาจก้มลงเก็บของ พออาขับรถไปถึงวัดที่ว่ากันเขาก็เดินลงรถพร้อมกับหมาที่อยู๋วัดพากันโก่งคอหอน แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เดินเข้าไปในเมรุ อาผมจึงถามว่า คุณครับแล้วค่าโดยสารผมหละครับ

ก็มีเสียงอันเยือเย็นมาว่าไม่มี ซักพักผู้หญิงคนนั้นก็เดินหายเข้าไปในเมรุ ซึ่งคงไม่มีผู้หญิงคนไหนทร่จะกล้าเดินเข้าเมรุคนเดียวตอนมืดๆ อาผมจึงร้องโวยวายว่า ผีหลอกๆๆๆช่วยด้วยแล้วรีบออกจากวัด จนมาถึงเขตผู้คนพลุกพล่าน อาผมจึงตั้งสติแล้วขับรถกลับบ้าน พอวันรุ่งขึ้นอาผมไปนั่งกินกาแฟที่หน้าปากซอย

เห็นหนังสือพิมพ์ฉบับว่า สาดโรงงานถูกฆ่าข่มขืนแล้วเอาศพไปทิ่งไว้ที่เมรุ อาผมถึงกับขนลุกซุ่เพราะผู้หญิงคนนั้นหน้าเหมือนกับคนที่อาของผมไปส่ง ทุกวันนี้อาผมเลิกขับรถแท็กซี่แล้วเพราะกลัวว่าจะมีวิญญาณคอยให้ไปส่งอีก บรื้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แหล่งข้อมูล : ป่าช้าผีดุ