ผ้าห่มผี

"เหมือนมีใครนอนเบียด"

หน้าหนาวมาบรรจบอีกครั้งทำให้ข้าพเจ้านึกถึงเรื่องๆหนึ่งได้ มันเกิดขึ้นปีที่แล้วช่วงหน้าหนาวนี่เหมือนกัน...เรื่องมีอยู่ว่า ตา(พ่อของแม่)ของข้าพเจ้ามีอาชีพทำนา ทำไร่และสวน ตาของข้าพเจ้าชอบทำบุญมากมีอยู่วันหนึ่งตาข้าพเจ้าได้ไปทำบุญที่วัดแล้วหลวงพ่อที่วัดแจกผ้าห่มให้ชาวบ้านตาของข้าพเจ้าก็ได้มาผืนหนึ่งเช่นกัน

มันเป็นผ้าห่มใยสังเคราะห์ หนาพอสมควร และที่สำคัญยังใหม่...พอเวลามืดลงอากาศเย็นเริ่มเข้ามาแทนที่ นอกจากกองไฟที่ใช้ผิงเวลาหัวค่ำ ยังมีผ้าห่มเมื่อยามนอน เวลาผ่านไปจนประมาณ ตี2 กว่าตาของข้าพเจ้าบอกว่ารู้สึงเหมือนมีใครมานอนเบียดก็ไม่ได้สนใจ สักพักผ้าห่มผืนนั้นก็เริ่ม...สั่น...ตาของข้าพเจ้าคิดว่าขาแกคงเป็นเหน็บขาจึงสั่นทำให้ผ้าห่มสั่น...

"ฝันว่ามีเด็กมาเล่นด้วย"

พอนานเข้าๆก็เริ่มรู้ว่าที่สั่นนั่นไม่ใช่ขาของแกแต่เป็นผ้าห่มที่สั่นมันเริ่มสั่นแรงขึ้นๆ จนตาของข้าเจ้าสงสัยว่าคงโดนดีเข้าแล้ว..โชคดีที่ตาผมไม่กลัวผีและใจดี จึงใช้มือตีผ้าห่มไปเต็มแรง 1 ทีแล้วบอกว่าจะนอนอย่ากวน...ผ้าห่มนั้นก็หยุดสั่นแล้วแกก็หลับ..แกฝันว่ามีเด็กคนนึงมานั่งเล่นอยู่ข้างแก...แล้วแกก็ตื่นด้วยความรำคาญ...รุ่งเช้าตาของข้าพเจ้าลุกแต่เช้าเพื่อไปใส่บาตรพระที่เดินมาบิณทบาตร แล้วถามว่าผ้าห่มที่ให้มาใครเอามาถวาย หลวงพ่อก็ตอบมาว่า

ชาวบ้านเขาเอามาถวายอีกทีนึง แต่มีอยู่ผืนนึงยังใหม่เด็กวัดมันเอามาจากไหนไม่รู้แล้วมากองรวมกับผ้าห่มที่จะแจกเมื่อวาน...หลังจากการสอบถามเด็กวัดคนนั้นได้ทราบมาว่า...ผ้าห่มผืนนั้นเขาใช้ห่อศพเด็กมาฝัง..เด็กวัดเห็นยังใหม่ก็เลยเอาไปซักหวังว่าจะเอาไปห่มแต่ก็โดนดีเข้าเลยเอามากองกับผ้าห่มที่แจกชาวบ้าน..พอรู้ข่าวตาของข้าพเจ้าก็เอาผ้าห่มผืนนั้นมาเผาแล้วบอกว่า..เอาไปห่มเถอะไอ้น่อย(ชาวบ้านเขาเรียกเด็กน้อยว่า"ไอ้น่อย") แล้วก็ถวายสังฆทาน...เด็กคนนั้นก็ไม่ได้มาก่อกวนอีกเลย...

แหล่งข้อมูล : วิญญาณอาถรรพ์