เด็กเห็นผี

เรื่องก็มีอยู่ว่าที่บ้านจะมีเด็กๆลูก หลาน ที่อายุ1-4ขวบ

มาก็มักจะมานอนพักที่บ้านช่วงพ่อแม่ไปธุระ พอตกกลางคืน เด็กๆจะพากันร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุเสมอและร้องจะออกจากบ้านไม่ยอมเข้าบ้าน จะเป็นเฉพาะช่วง4ทุ่ม-ตีกว่าๆ ร้องแบบชนิดที่ว่า

หวาดกลัวดึงเสื้อคนอุ้มหันหน้าซุกตลอดและปนง่วงนอนด้วย

จนทุกครั้งที่เป็นจะพาเดินไปข้างนอกพอหยุดร้องและพาเดินเข้าบ้านเท่านั้นแหละจะเป็นอีก บางครั้งเชื่อตามคนแก่เลยจุดธูปบอกเจ้าที่และก็พาเดินจนหลับถึงเข้าบ้านได้** พอเช้าช่วงกลางวัน ประมาณบ่าย2-6โมงเย็น

เด็กๆจะกวักมือเรียกใครก็ไม่รู้หลังบ้าน

พอถามว่าเรียกใครเด็กก็ไม่ตอบ บางครั้งก็เล่นคนเดียวและหัวเราะ บางครั้งก็ไปเล่นซ่อนหา แอบตามตู้แล้วมองดูเหมือนจะแอบใคร แต่อารมณ์สนุกไม่ได้งอแง **

มีอยู่คืนนึง เด็กโตจนอายุ2ขวบกว่าแล้ว

ก็นอนกันแล้วหล่ะประมาณ 5 ทุ่มได้ ก็แปลกใจทำไมเข้าไม่นอน ตาโตกอดคนนอนข้างๆและแอบเงยหน้าดูเพดานที่มีพัดลมแขวนตลอด และที่ตกใจเมื่อเข้ารำคาญ พูดออกมาว่า!!! ไป ไป ไป พอถามก็ได้แต่ชี้นิ้วไปที่พัดลมและพูดว่าผี

พูดแล้วขนลุกไม่หายเลย

พอเช้าจึงเอาโมบายรูปการ์ตูนน่ารัก ไปแขวนไว้ และสอนไหว้พระก่อนนอนทุกวัน ไม่กี่วันก็เพิ่งไปหาพระมาแขวนที่คอให้ เพราะแม่เข้าสมัยใหม่ไม่เคยจุดธูปไหว้กลางคืน ไปไหนแปลกที่ไม่เคยทำ และไม่มีสายสินหรือวัตถุมงคลให้เด็กติดตัวเลย

หลังจากวันนั้นก็ไม่ค่อยเป็น พอถามจะไม่ชี้นิ้วหรือมอง ทำหน้างง**

เพื่อนๆที่อ่านคิดว่ามันคืออะไร เด็กขวบถึงขวบกว่า โกหกได้ไหมค่ะ??? ไม่แน่นะ คืนนี้เด็กที่บ้านอาจชี้


ขึ้นไปบนบรรไดที่ข้างบนไม่มีใคร เพราะมีเพื่อนๆกับคุณพ่อคุณแม่อยู่กันแค่นี้แล้วใครอยู่ข้างบนหล่ะ ในเมื่อลงมากันหมดแล้ว !!!!!!!!