วิญญาณบนโรงยิม

"ไม่เคยเห็นหน้า"

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้เองประมาณเดือนสิงหาคม ฉันเป็นครูอัตราจ้างที่โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งย่านพญาไท แถวอนุสาวรีย์ เป็นโรงเรียนขนาดใหญ่เลยเปิดสอนระดับม** ถึง ม** เป็นโรงเรียนรัฐบาลมีอยู่ช่วงหนึ่งทางโรงเรียนได้มีโครงการรับนั กเรียนแลกเปลี่ยนภายในประเทศเข้ามาเรียนก็มีเด็กหลาย ๆ จังหวัดต่างก็สอบแข่งขันกันมาได้จำนวน ** คน โรงเรียนก็แบ่งโซนเป็น * หอ หอ * * * อยู่โซนเดียวกัน คือ โรงยิมชั้น * ส่วนหอ * อยู่บนหอประชุมแยก เพราะจำนวนเด็กมาจากจังหวัดเดียวกันคือ พิษณุโลก เยอะที่สุด และเป็นเด็กผู้หญิงทั้งหมด

ต้องจัดเวรยามเป็นครูผู้หญิงทั้งหมดหมุนเวียนสับเปลี่ยนมาดูแลเด ็กตลอด * เทอม มีอยู่คืนหนึ่งถึงวันที่เราต้องไปนอนเวร กับเพื่อนครูท่านหนึ่งก็ได้ขึ้นไปดูแลเด็กก่อนเข้านอนประมาณ * ทุ่มกว่า ๆ เห็นจะได้ ก็แยกกันไปกับเพื่อนครูอีกคนหนึ่งเขาไปหอ * แต่เราไปหอ * ระหว่างคุยอยู่กับเด็กก็คุยสารทุกสุกดิบเยอะแยะ อย่างที่บอกว่าประมาณ * ทุ่มก็เดินลงมา ชั้น * ก็เจอน้องนิสิตฝึกสอนคนหนึ่งเราก็เลยถามเขาว่าทำไมยังไม่กลับบ้า นอยู่เคลียงานหรือ ออ***ลืมบอกไปว่าชั้น * จะเป็นห้อง คอมพิวเตอร์ และ หมวดพลานามัย ช่วงประมาณ * - * , * ทุ่ม เขาจะอยู่เซ็ตระบบคอมพิวเตอร์กับตรวจงานเด็ก ก็แปลกใจเหมือนกันว่าไทไมนิสิตฝึกสอนคนนี้เราไม่เคยเห็นเลย

"นั่งอยู่ที่อัศจรรย์"

แต่ก็คิดในใจคงเป็นเพื่อนกับนิสิตคนใดคนหนึ่งก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็เลยถามไปว่าน้องสอนอะไรเหรอ แล้วชื่อ อะไร ทำไมพี่ไม่เคยเห็นหน้าเราเลย ตอนถามก็เหลือบไปเห็นว่าทำไมหน้าน้องคนนี้ถึงได้เศร้าและก็ซีดจั งแต่ก็ไม่ได้เอะใจ เขาบอกชื่อว่าเขาชื่อ ต้น เราก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็เดินลงมาระหว่างเดินลงมาก็ถามเขาตลอดว่าบ้านอยู่ไหน กลับรถอะไร เขาก็ไม่ยอมตอบก็เลยแยกกันที่ใต้ตึก * เขาเดินออกไปด้านหน้าโรงเรียนส่วนเราเดินไปยังที่พักคือห้องพยาบ าลแต่ไปยังไม่ถึง * นาที ก็นึกได้ว่าลืม*

ศัพท์ไว้ที่บนหอเด็กก็เลยเดินขึ้นไปเอา พอเดินขึ้นไปบนโรงยิมชั้น * ปรากฏว่าเจอน้องนิสิตคนเก่าอีก ก็เลยแปลกใจว่าเมื่อกี้อีตาคนนี้ได้เดินออกประตูไปทางหน้าโรงเรี ยนแล้ว ทำไมถึงมาอยู่บนโรงยิมชั้น * ได้ภายใน * นาที งงมากเลยแถมเขายังนั่งอยู่ที่ อัถจรรย์เชียร์แบบมืด ๆ คนเดียว ด้วยความสงสัยเราก็เลยเข้าไปถามว่าเมื่อกี้พี่เห็นน้องออกไปแล้ว แล้วทำไมน้องมานั่งอยู่ตรงนี้เร็วจัง เขาก็ตอบว่า ผมก็ลืมของแบบพี่นั่นแหละ

"เขาตายด้วยอุบัติเหตุ"

แล้วเขาก็เงยหน้ามองเราเรารู้สึกว่าหน้าเขาปราศจากเลือดฝาดเท่าน ั้นแหละเราเริ่มรู้และก็คิดออกแล้วว่าเราเจออะไร เผ่นแนบลงข้างล่างไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนหรือเด็กฟังเลยก ลัวเขาจะกลัวพอรุ่งเช้าด้วยความสงสัยก็เลยไปถามหัวหน้าหมวดพละว ่าเมื่อคืนหนูเจอแบบนี้ ๆ เขาก็เลยเฉลยออกมาว่า เมื่อประมาณปลายปีของเทอม * ปีที่แล้วได้มีนิสิตจาก มศว*ประสานมิตรมาฝึกสอนเข้าได้เสียชีวิตลงเนื่องจากอุบัติเหตุชื ่อต้น มาสอนได้ *

วันก็ตายก็ไม่มีอะไรหรอกเขาก็แค่มาหยอกล้อเราเฉย ๆ อย่างคิดมาก เราก็นึกใจใย อ๋อ*****นี่*โดนผีหลอกเหรอนี่ (ลืมบอกไปว่าเราเป็นคนที่กลัวผีมาก) จนบัดนี้เราได้ลาออกจากที่นั่นแล้วกลายเป็นคนไม่กลัวผีอีกเลย เมื่อก่อนเราไม่เคยเชื่อว่าผึมีจริง ๆ เพื่อน ๆ ลองแสดงความคิดเห็นเข้ามาว่าสิ่งที่เราเจอมันคืออะไร

แหล่งข้อมูล : ป่าช้าหลอน