โดนผีอำ

ผมทำงานรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่งใน จ.ขอนแก่น

ผมเคยมีประสพการณ์เรื่องเกี่ยวกับผีในช่วงที่เข้าทำงานใหม่ๆ ช่วงนั้นผมแต่งงานแล้วและได้เช่าบ้านอยู่ใกล้กับโรงเรียนประจำอำเภอเมื่อเข้ามาอยู่ใหม่ๆได้เห็นการไล่ผีปอบของชาวบ้านที่นี่ผมยังนึกในใจว่าเหลวไหลมันจะมีได้อย่างไรผีปอบ

แต่ชาวบ้านก็จะเชิญหมอผีมาทำพิธีไล่ผี

โดยการนำก้อนกรวดมาปลุกเสกแล้วหว่านบนหลังคาหรือบริเวณที่จะป้องกันมิให้ผีปอบหรือผีอื่นๆเข้าบ้านเมื่อนำหินมาหว่านแล้วก็จะนำเชือกฝ้ายมาปลุกเสกแขวนไว้ที่ทางเข้าหมู่บ้าน

โดยที่ชาวบ้านไม่กล้าที่จะมาทำพิธีที่บ้านของผม

เนื่องจากผมไม่เชื่อเรื่องเหล่านี้ ต่อมาในคืนหนึ่งคืนที่ประสพเหตุเกี่ยวกับผีอำ
คืนนั้นผมเข้านอนช่วง 4 ทุ่มกว่าหลังจากดูหนังจบก็เข้านอนพร้อมภรรยา

และก็หลับไปสักพักหนึ่ง

ผมมีความรู้สึกครึ่งหลับครึ่งตื่นได้ยินเสียงหมาหอน พร้อมกับได้ยินเสียงฝีเท้าเดินมาบนหลังคาบ้านที่ผมอาศัยอยู่ผมจึงลุกขึ้นนั่งดูสายตาผมเหลือบไปเห็นหมาสีดำตัวใหญ่เดินได้เหมือนคนคือเดินสองเท้า

ตรงเข้ามาหาผมและเข้ามาทำร้ายผม

โดยการบีบที่ลำคอของผม ผมหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อสู้ได้แต่เอามือขึ้นมาจับมือของเจ้าหมาดำออกแต่มันมีแรงมากเหลือเกิน

พอมือผมหล่นลงมามือก็สัมผัสถูกพระที่ผมห้อยติดตัวตลอดได้แก่หลวงพ่อผาง

ผมจึงอธิษฐานถึงท่านว่า

ลูกไม่ได้ทำร้ายใครขอให้หลวงพ่อช่วยลูกด้วย
แล้วเหมือนมีมือมาผลักเจ้าสัตว์ร้ายตัวนั้นออกจนกระเด็นไป
ผมจึงสะดุ้งตื่นพบว่าภรรยาของผมเป็นคนเขย่าตัวของผม

เพราะเธอได้ยินเสียงผมร้องออกมา

แล้วเอามือมาจับลำคอของตัวเอง
ผมกลัวเธอกลัวจึงไม่ได้บอกอะไรเธอแต่ลุกขึ้นดื่มน้ำ
เนื่องจากเจ็บลำคอมากในขณะนั้นเวลาตีสี่กว่าๆ

ผมนอนไม่หลับจนรุ่งเช้าเนื่องจากเจ็บคอมาก

จึงต้องลางานและไปพบแพทย์แต่แพทย์ตรวจไม่พบอะไรทำให้ผมแปลกใจมาก
เมื่อไปเล่าให้เพื่อนรุ่นพี่ที่มาเยี่ยมให้ฟังรุ่นพี่บอกว่านั่นแหละผีปอบให้ไปรดน้ำ
มนต์และทำบุญซะ

เมื่อผมหายจากการเจ็บคอ

ผมจึงไปทำบุญกรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวร
จากนั้นผมจึงไม่กล้าที่จะลบหลู่เรื่องเร้นลับเช่นนี้อีก