ผีพรายน้ำ

เรื่องมีอยู่ว่า

ตอนเป็นเด็กอายุประมาณสัก เก้าขวบเห็นจะได้ บ้านอยู่ติดแม่น้ำยม

สมัยนั้นยังมีหาดทรายขาว

เวลาน้ำลดสามารถเดินข้ามไปอีกฟากหนึ่งได้ วันนั้นเป็นเวลาเย็นประมาณสี่โมงเย็น เราได้เดินออกไปเล่นที่หาดทรายคนเดียว เรามองไปรอบๆไม่เห็นมีใครมาอาบน้ำหรือตักน้ำ เราเล่นก่อดินทรายอยู่

ตาก็เหลือบไปเห็น ก้านใบตาล ลอยอยู่ระหว่างบนบกกับในน้ำ

แต่ มันมีบางอย่างเกาะติดอยู่บนกาบตาล

เราเดินเข้าไกล้ สักประมาณสองสามวา และหยุดดู มันเหมือนปลาช่อน แต่ มีขาสองขาโอบกอดกาบตาลอยู่ ที่น่าแปลกคือ มันมีผมอยู่กระจุกหนึ่งชว่งหัว ผมนั้นยาวและปลิวไปตามแรงลม

เราขยี้ตาให้แน่ใจว่า ตาไม่ฝาด ก็ยังคงอยู่เช่นเดิม

เราเดินใกล้มันก็ยังอยู่

เราได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาใกล้จึงหยุดและหันไปมอง เป็นเด็กผู้ชายคือญาติเราเอง เราได้ชี้ให้ดูปลาตัวนั้น ซึ่งเรายังเห็นอยู่แต่เขาบอกไม่เห็นมีอะไรนอกจากกาบตาล

เราบอกว่านั่นน่ะปลาช่อนตัวอย่างและมีผมด้วย

แต่ญาติเราไม่เชื่อว่าเราตาฝาด เราจึงเดินเข้าไปไกล้เพื่อที่จะจับมัน และมันได้หายไปกับตาเราเลย นี่คือเรื่องจริงที่เจอมากับตา

คนแก่บอกว่ามันคือพรายน้ำ

จนถึงทุกวันนี้ยังจำได้ไม่เคยลืมเลย เรามีหลายๆอย่างที่ประสพมากับตัวเองแล้ว คราวหน้าจะแวะมาเยี่ยมใหม่ บ๊ายบาย