แม่ย่านาง

"ไม่รู้ใช้ไม้บ้าอะไรมาต่อให้"

ครอบครัวของดิฉันมีอาชีพ ทำประมงอยู่แถวภาคใต้ของประเทศไทย และกิจการของครอบครัวก็รุ่งเรืองมากจนต้องต่อเรือเพิ่ม และหนึ่งในหลายลำนั้นได้สั่งต่อไว้ที่อู่เรือคลองด่าน จังหวัดสมุทรปราการ

ซึ่งเป็นช่วงเวลาพอดีกับที่คุณพ่อคุณแม่นำน้องชายซึ่งหูพิการมาตรวจรักษาที่โรงพยาบาลรามาธิบดี ก่อนกลับก็ได้แวะไปดูความคืบหน้าของการต่อเรือลำนี้ เมื่อไปถึงคุณพ่อเห็นเรือและไม้ที่ใช้ต่อก็กล่าวขึ้นว่า "ไม่ได้มาดูนานเลยไม่รู้ว่าเอาไม้ที่เป็นตาไม้มาใช่ต่อเรือด้วย อย่างนี้จะทำให้มีรอยแตกได้ในตอนหลัง" เนื่องจากโดยปกติการต่อเรือมักจะใช้ไม้เนื้อแข็ง ไม่ใช้ไม้ส่วนที่เป็นตาไม้ในการต่อเรือ เพราะเกรงว่าอาจจะมีปัญหาเรือรั่วในภายหลังได้ เมื่อคุณแม่ได้ยินคุณพ่อพูดจึงกล่าวเสริมขึ้นมาว่า "ไม่รู้ใช้ไม้บ้าๆอะไรมาใส่ให้"

"ไม้กระดกขึ้นมาตีปากจนเหงือกหลุด"

หลังจากตรวจเรือเสร็จก็เดินทางกลับ ทางเข้าออกนั้นจะเป็นทางเดียวกันและเป็นสะพานไม้ซึ่งสามารถเดินได้ทีละคนเท่านั้น คุณแม่เดินข้ามเป็นคนสุดท้าย ช่วงจังหวะหนึ่ง คุณแม่ได้เดินไปเหยียบไม้แผ่นหนึ่งซึ่งตะปูที่ตอกไว้หลุดออกไป จะด้วยความบังเอิญหรือเหตุใดไม่ทราบ ไม้นั้นได้กระดกขึ้นมาตีโดนตรงปากของคุณแม่อย่างเต็มแรง คุณพ่อตกใจมาก เมื่อเห็นอาการคุณแม่ที่เหงือกหลุดห้อยออกมา และเนื่องจากอากาศร้อนทำให้เลือดยิ่งออกมากขึ้น คุณพ่อรีบพาคุณแม่ไปส่งคลีนิกใกล้ๆก่อน ซึ่งแพทย์ที่ประจำอยู่เห็นสภาพก็ยังตกใจ จึงรีบห้ามเลือดและดันเหงือกให้กลับเข้าที่พร้อมกับใช้ลวดมัดเอาไว้ก่อน หลังจากเหตุการณ์นั้น ฟันของคุณแม่ก็ไม่สามารถสบกันได้เมื่อหุบปาก

ต่อมาเรือลำดังกล่าวก็ต่อเสร็จ คุณแม่ทราบภายหลังว่าไม้ที่นำมาต่อเรือลำนี้เป็นไม้ตะเคียนทอง และก็เป็นที่น่าแปลกว่า เรือลำนี้ก็ไม่เคยมีปัญหาเช่นเรือลำอื่นที่ต่อมาพร้อมๆกัน ไม่ว่าจะเป็นปัญหาเรือรั่ว เรือจม หรือถูกประเทศเพื่อนบ้านจับกุม หรือถูกโจรปล้นสะดม เรื่องเช่นนี้ก็พูดได้อย่างเดียวว่า..ไม่เชื่ออย่าลบหลู่!

แหล่งข้อมูล : วิญญาณแห่งทะเล