หลอน วังเวง

ปี2 ของมัถยมศึกษาปีที่3 เป็นสิ่งที่พวกเราชอบมาก

ก็คือการเข้าค่ายพักแรม ปีนี้ไปที่ จังหวัดราชบุรี ที่ไหนขอไม่พูดถึงแล้วกันนะ เราก็ไปกันหลายชั้นเรียน พอไปถึงก้รู้สึกอบอุ่นกับ ธรรมชาต คืนแรกก็นอนกันไม่ค่อยหลับหรอกเพราะแปลกที่ เดินไปเดินมาในห้องนอน

เช้า มาก็กินข้าวเช้า ทำกิจกรรมต่างๆ

พอไกล้เย็นครูฝึกก็เรียกประชุมกอง สิ่งที่ครูฝึก พูดขึ้นก็คือ เรื่อง ของเด็กชาย คนหนึ่งได้ตกเหวตายบริเวณด้านหลังของห้องพัก ซึ้งนั่นก็อยู่ไกล้กับห้องพักฉันด้วย เข้าบอกกันว่า คนที่ตายแล้วถ้ายังไม่ไป เกิดนั้นหมายถึงเขายังคง อยู่เฝ้าที่ที่เขาตาย

รอจนกว่าจะมีใคนไปอยู่ตรงนั้นแทน

หรือเรียกว่า ตัวตายตัว แทนนั้นเอง เมื่อเราได้ยินก็รู้สึกกลัว พอตกกลางคืนเราเข้ากิจกรรมรอบกลองไฟ กัน แล้วมีกลุ่มหนึงเล่นเกี่ยวกับการตายแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แล้วมีรุ่นน้องคนกนึ่นเดินร้องไห้

มาบอกว่าเมื่อกี้ไปเข้าห้องน้ำมาเห็น คนเดินลงเหวหายไปเข้า ตกใจมาก แล้วมีเพื่อนฉันคนหนึ่งเข้าเห็นเด็กคนนั้นมากวักมือเรียก ที่ในโรงอาหาร

เขาร้องไห้เล่าให้ฉันฟัง

ฉันก็อดร้องไห้ไปด้วยไม่ได้แต่ก็ควบคุมสติไว้ได้ พอเสร็จพิธีรอบกองไฟเข้าก็ไห้จุดเทียนแล้วดับไฟทุกที่ ทำให้บรรยากาศในตอนนั้นดู วังเวงยังงัยชอบกล

เสียงหมาที่เห่าหอนเป็นระยะๆ

ทุกคนก็ตกอยู่ในความกลัวเช่น กัน ไม่รู้ว่าช่วงที่เราดับไฟกันนั้น เขาจะมาร่วมพิธีกับเราด้วยหรือไม่ แล้วเรา ก็เข้านอนนอนไม่หลับแต่ก็พยายามข่มตาให้หลับ เช้ามาก็กลับเป็นปกติ