ผีเปรตรื้อครัว

พี่บอย พี่ชายของอออั้มของเรา ได้ไปบวชเณรที่วัดหนึ่งในอำเภอฝาง

ปีนั้นเป็นงานพิธีที่ยิ่งใหญ่อลังการงานสร้างมากๆ จัดเป็นพิธีที่ดังไปทั้งอำเภอ เพราะนอกจากบวชเณรร่วมร้อยแล้วก็ยังมีบวชแม่ชีด้วย จัดสมโภชกันครึกครื้น

หลังจากพิธีการต่างๆเสร็จลง ก็ได้เวลาส่งเณรทั้งหมดไปพักที่กุฏิ

กุฏิเป็นกุฏิไม้เก่า อายุอานามคงหลายสิบปีแล้ว บรรยากาศโดยรอบรกครึ้มด้วยแมกไม้โบราณ แม้จะเป็นกลางวันก็ยังมืดทะมึน ชวนขนหัวลุก ข้างหลังกุฏิเป็นโรงครัว

ดึกคืนนั้น
ก๊อกๆๆๆๆ
แกร๊กๆๆๆๆ
ตุบๆๆๆๆๆ
แซ่กๆๆๆๆ
0.0

_ _"???????????

เหล่าเณรที่นอนอยู่ตื่นขึ้นมาฟังเสียงประหลาด

แต่ส่วนมากก็ไม่ได้สนใจ เพราะต้นเสียงดังมาจากโรงครัว คิดว่าเป็นแมวมาคุ้ยเขี่ยหาอาหาร จึงไม่ได้สนใจ นอนต่อ แต่พี่บอยของเราเกิดความสงสัยเป็นยิ่งนัก

เนื่องจากแมวตัวเดียวทำไมมันเสียงดัง เสียงเหมือนคนมารื้อถ้วยถาดอาหารอย่างแรง

จึงชวนเพื่อนๆเณรย่องไปดูที่ห้องครัว

คืนนั้นพระจันทร์เต็มดวง แสงจันทร๋สาดส่องไปทั่ว แม้ไม่ต้องมีหลอดไฟก็มองเห็น เณรประมาณหกเจ็ดรูปย่องๆไปดูที่ประตูโรงครัวที่แง้มอ้าออก แล้ว

>>>ทั้งหมดก็ทำหน้าตาแบบนี้

ภาพที่เห็นจากแสงจันทร์ที่ลอดหน้าต่างเข้ามาคือ

ร่างสูงโย่ง แขนขายาวเก้งก้างเหมือนนกกระยาง มันกำลังนั่งอยู่บนพื้นรื้อถ้วยชามมาดูดกินจ๊วบๆด้วยความหิวกระหาย ผอมจนเห็นซี่โครงเป็นซี่ๆ

นุ่งผ้าเก่าขาดเหมือนไม่ได้เปลี่ยนมานานนับสิบๆปี ผมเผ้ากระเซิง สภาพนี้บอกได้คำเดียวว่า

ผีเปรต!!!!!!

เปรตลึกลับเหมือนรู้ว่ามีคนจ้องมองอยู่

จึงหันมามองทางประตูแล้วลุกขึ้นยืน ส่งเสียงร้องกรี๊ดดดดดดดดด แล้วลุกเดินโย่งๆมาหาเหล่าเณร

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก ผีหลอกโว้ยยยยย

พี่บอยได้สติเป็นคนแรก

โกยนำหน้าเหล่าเณรอื่นๆ ไปที่กุฏิ ปิดประตูลั่นดาลอย่างแน่นหนา รุ่งเช้ารีบขอสึกทันที เพราะเล่นเจอจังๆแบบนี้ก็อยู่ไม่ไหวแล้ว

นั่นเป็นประสบการณ์ที่ลืมไม่ลง เพราะมันทำให้พวกเขาจับไข้กันไปร่วมเจ็ดวันทีเดียว