ผีป่า-ผีไพร

"มัธยันต์" เล่าเรื่องขนหัวลุกจากป่าดิบดงดำ

โขมดป่า - โขมดดง ถ้าฟังเผินๆ อาจจะเป็นประเภทเดียวกัน แต่ความจริงแบ่งแยกออกไปตามที่สิงสู่ของอมนุษย์ทั้งสองชนิด มีที่มาที่ไปค่อนข้างน่าเชื่อถือได้ตามสมควร

โขมดป่า - หมายถึงภูตผีที่สิงสู่อยู่ในป่าดิบดงดำ หรือป่าเปลี่ยวที่ไม่เคยมีมนุษย์มนาชอบย่างกรายไปเท่าไหร่ ยกเว้นแต่จะมีความจำเป็นจริงๆ เช่น พวกพรานที่หาสัตว์ล่าได้ยากเย็นเต็มที หรือพวกหาของป่า หาสมุนไพรสำคัญ ก็ประสบปัญหาอย่างเดียวกันจนต้องด้นดั้นเข้าไปจนได้

เรื่องปากท้องของตัวเองกับลูกเมียเป็นของสำคัญ จะเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมากน้อยแค่ไหนก็ต้องยอมเสี่ยง ยอมวัดดวงกัน ดีกว่าไปปล้นจี้หรือลักขโมยเขากินไม่ใช่หรือครับ?

ยามชะตาขาดก็ต้องกลายเป็นโขมดป่าไป!

โขมดดง - ถือว่าเป็นป่าโปร่ง หรือทุ่งโล่งไม่ถึงกับเป็นดงทึบ เปล่าเปลี่ยวจนน่าสยดสยองเกินไปนัก อย่างแรกเราเรียก "ดงกล้วย-ดงอ้อย" อะไรประมาณนั้น...ในดงนั่นก็มีผู้คนเข้าออกบ่อยๆ พอจะอุ่นใจได้

ข้อสำคัญคือไม่ไกลจากบ้านช่องนัก มีไร่มีสวนกันประปราย แต่อยากได้เนื้อสัตว์มาเลี้ยงดูลูกเมีย หรือหาอะไรมาแกล้มเหล้าแก้รำคาญ ก็แต่งตัวคว้าปืนแก๊ป บอกกับแม่ไอ้หนูว่าเดี๋ยวเข้าดงหน่อย เผื่อจะได้อะไรมากิน...เย็นๆ ก็กลับบ้านแล้ว

อย่าลืมว่าก่อนจะมาแผ้วถาง ทำไร่ทำสวนนั่น ดงนั้นเคยเป็นป่าดิบดงดำมาก่อน แต่บ้านเมืองเจริญขึ้น มีผู้คนมากมายขึ้น ก็ต้องบุกรุกหรืออย่างน้อยก็ล่วงล้ำป่าสงวนเข้าไปทุกที...เคยมีเก้งมีกวางไปถึงเสือช้างหนาตาก็ล้มตายเพราะโดนฆ่า ที่เหลือก็เตลิดเข้าป่าลึกไปเรื่อยๆ

ขนาดกระต่าย กระรอก กระจง แม้แต่ลิงค่างบ่างชะนีที่เคยส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวมาป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น ก็บางตาลงเพราะโดนล่า กับหนีตายเข้าป่าไปกับพวกสัตว์ใหญ่ด้วย

...แต่วิญญาณของคนที่เคยล้มตายทับถมกันมานับสิบนับร้อยปี ก็ยังสิงสู่อยู่ที่นั่นไม่ได้สูญหายไปไหนเลย!

แม้แต่ในตัวเมืองแท้ๆ ยังมีข่าวว่าขุดพบกระดูกมนุษย์บ้าง ปลูกอาคารบ้านเรือนคร่อมป่าช้าเก่าบ้าง สาเหตุก็เพราะบริเวณนั้นเคยเป็นที่อยู่อาศัยของผู้คนในสมัยโบราณมาก่อนอย่างไม่มีปัญหา...แล้วนี่ในป่าในดงทำไมจะไม่มี?

นานๆ ก็มีช้างทั้งโขลงเข้ามาทลายไร่กล้วยอ้อยของชาวบ้านเสียที เพราะความอดอยากเหลือกำลัง...บางทีก็มีเสือดาวเสือปลาเข้ามาป้วนเปี้ยน ขย้ำหมา ฆ่าไก่เป็นเล้าๆ ให้อกสั่นขวัญแขวน จนต้องออกตามล่าเป็นข่าวเกรียวกราว...ทีวีถ่ายรอยตีนเสือมหึมาขนาดชามใบโตๆ ให้เห็นกระจะตา เล่นเอาชาวบ้านชาวเมืองพลอยขนพองสยองเกล้าไปตามๆ กัน

การห้ำหั่น เข่นฆ่าระหว่างมนุษย์ต่อมนุษย์ด้วยกันเอง ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้วิญญาณผู้ตายอัดอั้นด้วยความอาฆาตจองเวร ไม่ยอมไปผุดไปเกิด จนกว่าจะได้ล้างแค้นด้วยการเอาชีวิตศัตรูไปอยู่ด้วยกันจนสำเร็จเสียก่อน

ที่แน่ๆ ก็คือทำให้มีโขมดดงเพิ่มขึ้นมาอีกเรื่อยๆ แทบจะไม่มีวันสิ้นสุดลงได้ง่ายๆ

ผีป่าผีไพรก็หยอกอยู่หรือนั่น!

นอกจากต้นไม้ใหญ่อายุเป็นร้อยปี ที่เชื่อกันว่ามีวิญญาณสิงสู่แล้ว ยังมีทั้งภูเขา ปีศาจ, หน้าผามฤตยู, เหวนรก, แม่น้ำมรณะ...ที่ดกดื่นไปด้วยวิญญาณร้าย ที่จ้องจะเอาชีวิตมนุษย์เป็นเครื่องสังเวยทั้งป่าดงก็ว่าได้

บ้างก็ว่า ที่มีสมญาน่ากลัวนักก็เพราะมีคนไปล้มตายที่นั่นมากมายผิดปกติ

บ้างก็แย้งว่า สาเหตุมาจากภูเขาหรือหุบเหวน่าสยดสยองนั่น มีปีศาจดุร้ายกระหายเลือดสิงสู่ คอยจ้องจะเอาชีวิต คร่าวิญญาณมนุษย์ที่ล้มตายซับซ้อนไปเป็นบริวารของมันนั่นเอง!

แม้แต่น้ำตกหลายแห่งก็ได้ชื่อว่าเป็นสุสานมนุษย์นับสิบๆ รายมาแล้ว

เรื่องแบบนี้ก็มีที่ญี่ปุ่น คือน้ำตกเคกอน เมืองนิกโก้ ชาวบ้านเชื่อว่ามีวิญญาณร้ายสิงสู่ คอยดักจับวิญญาณมนุษย์ด้วยเพทุบายต่างๆ จนถึงกับดลใจให้เกิดอารมณ์ชั่ววูบ...กระโดดน้ำตกตายโดยไม่มีสาเหตุ แต่ละปีจะมีคนเอาชีวิตมาทิ้งที่น้ำตกผีสิงแห่งนี้สิบกว่าคนขึ้นไป จนได้ฉายาว่า "น้ำตกกินคน"

ในป่าดงพงไพร ล้วนแต่มีเรื่องน่าขนพองสยองเกล้า น่าขนหัวลุกทั้งนั้น เรื่องสำคัญก็คือเสียงเล่าลือว่าผีดุนักหนา

แหม! ขนาดในเมืองใหญ่ทุกแห่ง ทุกหลังคาเรือนก็ว่าได้ ยังเคารพนับถือ "ผีบ้านผีเรือน" กันอยู่นี่นา นับประสาอะไรกับชาวไร่ชาวดงไกลๆ ได้ยินเสียงโจษจันกันเรื่องผีๆ สางๆ ทำไมจะไม่หวาดหวั่นยำเกรงผีป่าผีดงกันมั่งล่ะ?

ตอนหน้าไปทำความรู้จักกับ "โขมดดง" กันซะเลยครับ!


ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด