พอใกล้เวลาเริ่มฉาย เราก็เตรียมตัวพาลูกเข้าไปในโรงหนัง ก่อนเข้าก็ไม่ลืมที่จะขอเบาะเสริมให้ลูก พอเข้าไปถึงมองไปรอบๆ ปรากฏว่ายังไม่มีใครเข้ามาเลย มีเพียงเราสองคนแม่ลูก ด้วยความแปลกใจก็เลยมองไปที่แถวบนที่เห็นว่ามีคนจองไว้ แต่ก็ไม่เห็นมีใครมา.. พอหนังตัวอย่างเริ่มฉาย ลูกก็เริ่มถามว่า ‘แม่ๆ ทำไมไม่เห็นมีใครมาดูกับเราเลย?' ก็เลยปลอบลูกไปว่า ‘เดี๋ยวเขาก็คงมาดูกันเองล่ะ..' พอถึงช่วงเพลงสรรเสริญฯ จบ เราสังเกตเห็นเหมือนหัวคนนั่งอยู่แถวที่ 2 จากหน้าจอ ก็เริ่มใจชื้นขึ้นมาว่า อย่างน้อยก็ไม่ได้มีแค่เราแม่ลูกตามลำพังเท่านั้น..
พอหนังเริ่มฉายไปเรื่อยๆ เรากลับสังเกตว่าเขาเปลี่ยนที่นั่งมาเป็นแถวที่ 3 จากหน้าจอ เราก็ เอ๊ะ? หรือเราจะนับแถวผิดตั้งแต่ทีแรก พอดูหนังไปเรื่อยๆ เราก็เริ่มเห็นว่าเขานั่งแถวใกล้เราเข้ามาทุกที ทั้งที่ไม่เห็นว่าเขาจะลุกขึ้นมา จนเหลืออีกประมาณ 15 นาทีหนังจะจบ เขาใกล้เข้ามาแบบที่ว่า เหลืออีก 1 แถวจะถึงแถวที่เรานั่งอยู่แล้ว! เรานี่นั่งตัวแข็งเลย ตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าลูกเราจะเห็นหรือเปล่า.. จนหนังจบ ขึ้นเครดิต เขามานั่งแถวเดียวกับเรา ห่างกันเพียงไม่กี่เบาะเท่านั้นเอง! ไม่รู้ว่ามาได้ยังไง ไฟเริ่มเปิดจนเรามองเห็นลักษณะเป็นผู้ชายมีอายุหน่อย ผิวซีดๆ สวมเสื้อผ้าเก่าๆ ที่หลอนกว่านั้นคือเขาหันหน้ามาทางเราเล็กน้อย แต่เราไม่เห็นนัยน์ตาของเขา มันเป็นโหว่ๆ ดำๆ ไปหมดเลยค่ะ! เท่านั้นล่ะ เรารีบอุ้มลูกวิ่งออกจากตรงนั้นทันที
พอพ้นโรงหนังออกมา ลูกก็ถามว่า ‘แม่เป็นอะไร?' เราก็ไม่ได้เล่าให้ลูกฟัง เพราะกลัวว่าลูกจะกลัว แต่ลูกเรายังบอกอีกว่า ‘ตอนที่แม่อุ้มหนูออกมา หนูเห็นลุงเขาวิ่งตามออกมาด้วย แต่เขาออกจากประตูมาไม่ได้..' เรานี่ถึงกับขนลุกเลยค่ะ ก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร จะใช่เจ้าที่หรือเปล่า? และต้องการอะไร? ..แต่ที่แน่ๆ เราคงไม่กล้าไปดูหนังอีกแล้ว น่ากลัวจริงๆ ค่ะ