ข้อความจากพ่อ!?

"โทรศัพท์"

เรื่องมี อยู่ว่า ผมได้มาเรียนที่รามคำแหง พอขึ้นปี 2 ผมก็เก็บหน่วยกิจได้เกือบครบก้อได้ กลับบ้านเพื่อจะไปบอกพ่อกับแม่ ซึ่งพ่อกับแม่ก็ดีใจมากที่ผมจะจบ

แกก็บอกว่าให้ เร่งจบใน 3 ปีให้ได้ผมก็รับปากจากนั้นผมก็กลับมากรุงเทพ ได้ซักประมาณ 3 เดือน หลังจากกลับบ้านผมก็โทรกลับบ้านตอนนั้นเป็นวันแม่ผมโทรไปเจอแต่แม่เพราะว่าพ่อไป

"พ่อ"

งานวันแม่(พ่อเป็นข้าราชการ) พอเลยวันแม่มาอีก 2 วัน ตอนตี 1 ได้มีสายเข้ามาใน โทรศัพย์ของผมตอนนั้นง่วงมากและโทรศัพย์ก็ดังไม่นาน ผมจึงไม่ลุกไปรับพอตื่นตอน

เช้าผมมาดูที่โทรศัพย์เป็นเบอร์ของพ่อและมันติดเข้ามาในเครื่องตอบรับ ผมก็รบออก ไปได้แต่นึกในใจว่า พ่อโทรมาทำไมเพราะเค้าไม่เคยโทรมาเวลานี้เลย ผมก็โทรกลับไป

"เสียงพ่อ"

เบอร์เดิมแต่ไม่ติดผมจึงโทรเบอร์บ้านตอนนั้นใจคอผมไม่ดีแล้วพอโทรติดมีเสียงโครม ครามดังขึ้นแม่มารับร้องไห้ด้วยบอกว่าทำใจดีๆนะ พ่อเสียแล้วผมแทบทรุด พอผมกลับ บ้าน

ผมถามแม่วาวันนั้นได้ใช้มือถือพ่อโทรมารึปล่าว แม่ถึงกลับร้องไห้บอกว่ามือ ถือพ่อมันพังตั้งนานแล้ว และซิมการ์ดก็ยังอยู่ในเครื่องผมตกใจมาก และยังสงสัย อยู่ทุกวันนี้ ผมยังเสียดายที่ไปลบฝากข้อความไม่งั้นอาจได้ยินคำสั่งเสียของพ่อ ก็ได้