คุณลุงคนนั้น

สวัสดีครับพี่ป้อง เริ่มเลยดีกว่าครับ

เรื่องเกิดขึ้นเมื่อปี 41 ตอนนั้นผมเรียนอยู่ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง อยู่ที่ดินแดง ไม่เอยชื่อนะครับ ห้องเรียนที่ผมเรียนอยู๋จะเป็นห้องเล็กๆเรียนได้ประมาณ 20 คนต่อหนึ่งห้อง

แล้วอยู่ชั้น 3 ที่นี้เรื่องเกิดว่าวันนั้นผมจะสอบ

ผมนัดเพื่อนมาอ่านหนังสือที่ห้องสมุดของโรงเรียนนั้น แล้วที่เพื่อนผมบอกผมว่าวันศุกร์ มันลืมเอาหนังสือเรียนกลับ แล้วมันก็ชวนผมไปกลับไปเอา

ที่นี้ ห้องสมุด ของโรงเรียนนั้นอยู่ชั้น 2

ต้องขึ้นไปอีกหนึ่งชั้น ระหว่างที่เดินขึ้นไปครับ เพื่อนผมบอกว่าเหมือนมีคนเดินตามมาผมหันกลับไปดูไม่พบอะไรก็เดินขึ้นไปเรื่อยๆครับ จนถึงห้องที่ผมเรียน พอเดินเข้าไปในห้องก็ตกใจครับ เจอลุงคนหนึ่ง อายุประมาณ 40 กว่าๆ นั้งที่โต๊ะอาจารย์

ผมก็สวัสดีเขาตามมารยาท เขาก็ไม่ได้ทักอะไรพวกผม

เพื่อนผมหยิบหนังสือได้ก็เดินออกมากับผม แล้วตอนที่ผมกำลังจะออกมาจากห้องเรียนก็ได้ยินเสียงคลายๆกับเสียงอะไรซักอย่างที่มันตึงมากๆ

แบบว่าดังผึงเลยครับ เข้ามาในหูผมเลย ผมได้ยินก็ไม่ได้ถามอะไรเพื่อน

เพราะคิดว่าผมหูแววไปเองมั้ง

ตอนที่ออกมาลุงคนที่ผมว่าก็ยังนั้งอยู่ ที่นี้ผมออกมาแล้วก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าทำกระเป๋าตั้งตกไว้ในห้อง ก็เลยบอกให้เพื่อนไปรอที่ทางออก

เวลาตอนนั้นนะครับประมาณจะ บ่าย 3 โมงแล้วครับ

ผมเดินขึ้นไปเอาในห้องที่ผมเรียนแหละครับ

แต่ที่นี้ตอนที่ขึ้นไปคนเดียวมีเรื่องเลยครับ เริ่มจาก ตอนที่ขึ้นไปผมรู้สึกได้เลยว่ามีคนเดินตามมา แล้วก็พอเปิดประตูห้องเข้าไปนี้ก็ลมพัดแรงมากๆ

ผมเจอกระเป๋าตั้งผมแล้วก็แอะใจว่า

ทำไมมาอยู่บนโต๊ะครูได้ละ มันน่าจะตกอยู่ในที่ๆผมเดินอยู่ในห้องมากกว่า แต่ตอนที่นี้นะพี่ป้อง ผมมองไปเห็นตรงพัดลมด้านบนเพดานอะ

ผมเห็นว่า พัดลมในห้องผมมันไม่ได้เป็นแบบว่า

ติดกับเพดาลมันเป็นแบบว่าห้อยลงมาจากสันเพดาลที่ทำการเจาะรู้เอาไว้ใส่น็อตพัดลมนึกออกมั้ยครับผมมองดูดีๆยังเห็นเศษผ้าอยู่เลยพี่ป้องพอดีผมได้ยินเสียงเพื่อน

ผมเรียกผมเลยออกไปจากห้องแต่ตอนที่ลงบันไดมา

ผมเจอลุงคนที่นั้งในห้องยืนอยู่ตรงทางลงบันไดเลย ผมเดินผ่านพร้อมกับก้มหัวให้แต่ตอนที่เดินผ่านได้กลิ้นไรไม่รู้ครับ เหม็นมากๆครับแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรจนลุงคนนั้นเอยปากว่า

อย่ากลับบ้านเย็นนะเพราะเพื่อนเรานะมีเคราะอยู่

ผมก็พลางรับคำแล้วก็กลับบ้านเลยที่โดยที่ไม่ได้คิดอะไรในคำที่ลุงคนั้นบอกจนกระทั้งวันจันทร์เพื่อนผมคนนนั้นไม่ได้มาเรียนก็เลยรู้เลยว่าแน่ๆนอนเลย

ลุงคนนั้นมีอะไรแน่ๆก็ไปหาเพื่อนที่โรงบาลในวันนั้นเลยครับ

โดดเรียนไปหาเลย เพื่อนบอกว่ามีคนตัดหน้ารถผมถามว่าเห็นหน้ามั้ยว่าใคร มันบอกว่ามันมืด ผมก็กลับโรงเรียนไปเดินไปคิดไปว่ามีอะไร

จนกระทั้งอธิการเดินมาหา

เห็นผมกลุ้มๆอยู่เลยถามผมเลยเล่าไปว่าเจออะไรมั้งอธิการถึงกับจกใจและก็บอกว่าเจอมาจริงๆเหรอแล้วเจอที่ไหนอะไรยังไงผมก็รู้แล้วว่าแน่นนอนเลยแบบว่าตายในห้องชั้วๆ

อธิการบอกว่า

เขาผูกคอตายในห้องนนั้นแหละผมได้ยินนึกออกเลยว่ามีเศษผ้าอยู่จริงๆเห็นได้เลยว่าผ้าสีออกเขียวๆ จนวันนี้ผมจบออกมาแล้วครับผมและเพื่อนไปที่นั้นบ่อยๆยังเห็นเศษผ้าชิ้นนั้นอยู่เลยครับ