แรงอธิษฐาน

เมื่อก่อนนี้ฉันไม่เคยเชื่อเลยว่าในโลกนี้ยังมีเรื่องลี้ลับ

อยู่อีกมากมายที่เรายังไม่เคยรู้ เคยเห็น
เวลาไปตามสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ

ฉันมักจะเห็นผู้คนมากมายต่างพากันมากราบไหว้บนบานขอโน่น ขอนี่ จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่ละคนก็มีความประสงค์ที่แตกต่างหลากหลายกันออกไป

แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะได้สิ่งที่ขอเสมอไป หลายๆ ท่านคงแปลกใจ

และมีคำถามเหมือนกับฉันว่า...

ทำไมคนบางคนมาบนบานแล้วเขาก็สมหวัง? เพราะที่เห็นนำของมาแก้บนก็มีอยู่บ้าง แสดงว่าเขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการ เขาจึงมาแก้บน

แล้วพวกที่ไม่มาแก้บนล่ะไปไหนกันหมด หรือว่าพอไม่สมหวังก็ไม่กลับมาแก้บน ทำให้สงสัยว่า...

พวกที่สมหวังนั้นเกิดขึ้นเพราะความบังเอิญหรือเปล่า...

สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงแน่หรือ เพราะถ้ามีจริงทุกคนก็น่าจะสมหวังกันทุกคน นี่เป็นความเข้าใจของฉันเมื่อก่อนนี้

ฉันเกิดมาในยุคที่ความเจริญทางเทคโนโลยีเข้ามาครอบครอง ทำให้ไม่เคยนึกเชื่อเรื่องเหล่านี้สักเท่าไหร่ ไม่ถึงกับไม่เชื่อเลย

คืออาจจะเชื่ออยู่บ้าง...ถ้ามีใครมาพิสูจน์ให้เห็นกับตา

หรือมีสิ่งแปลกประหลาดเหลือเชื่อเกิดขึ้นกับตัวเอง แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เคยเจอ
เรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เรื่องไสยศาสตร์ เวทย์มนต์ คาถา ฯลฯ สำหรับฉันนั้นเมื่อไม่เชื่อก็ไม่เคยลบหลู่ ใครมาเล่าอะไรก็ฟังเขา

หรือ ผู้ใหญ่บอกให้กราบก็กราบ ให้จุดธูปจุดเทียนก็จุด ประมาณว่าเป็นคนว่านอนสอนง่าย แต่ใจคิดว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเพียงสิ่งสมมุติ

เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจให้เราเป็นคนดี เกรงกลัวบาป ไม่กล้าทำชั่ว

แต่แล้ววันหนึ่ง ชีวิตฉันก็ต้องประสบกับสิ่งที่ทำให้เปลี่ยนความคิดใหม่ จากที่บอกว่าไม่เชื่อว่าสิ่งเหล่านั้นจะมีจริง กลับเชื่อโดยไม่มีสิ่งเคลือบแคลงอีกต่อไป...

ความจริงสิ่งเหล่านี้ได้เข้ามาในชีวิตฉันตั้งแต่เด็กๆ โดยที่ฉันไม่ทราบมาก่อน และสร้างความขัดแย้งในทางความคิดของฉันมาตลอดเวลา

แต่เรื่องที่ฉันจะเล่านั้นเป็นเรื่องของแรงอธิษฐาน

ซึ่งฉันจะรู้ก่อนหน้าเสมอว่า บางเรื่องถ้าขอแล้วจะได้ แต่บางเรื่องยังไม่ทันอธิษฐานก็รู้แล้วว่ายังไรก็ไม่มีทางได้

คือฟันธงไปเลยว่าเรื่องนี้ขอไปก็ไม่สำเร็จอย่างแน่นอน ก็จะไม่พยายามขอ

มีอยู่เรื่องหนึ่ง เมื่อประมาณเกือบสิบปีที่ผ่านมา หลังจากที่ฉันแต่งงานแล้ว ฉันกับสามีก็รอคอยที่จะมีลูก

แต่รอมานานหลายปีก็ไม่ยอมมีสักที ทั้งๆ ที่สุขภาพร่างกายก็แข็งแรงดีด้วยกัน

ทั้งคู่ ความอยากมีลูกมากทำให้เราซึ่งต่างก็ไม่เชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์กันเลย ต้องเปลี่ยนข้อมูลในสมองใหม่ หันมายึดถือสิ่งที่เรามองไม่เห็น

พิสูจน์ไม่ได้ เราสองคนจึงออกตระเวณไปทำบุญตามวัด ตามสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ จะขึ้นเขาลงห้วยที่ไหน ใครว่าดีอย่างไรก็ไปมาหมด ไปมาทุกจังหวัด

ไปถึงก็กราบขอลูกจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็ไม่กล้าบนบานศาลกล่าว...ผลก็คือ...ไม่สำเร็จ

สุดท้ายก็ต้องยอมทำใจว่าชาตินี้เราคงจะไม่มีลูกแน่

บังเอิญที่บ้านเรามีโต๊ะหมู่บูชา เจ้าแม่กวนอิม อยู่ ซึ่งคุณแม่ฉันท่านกราบไหว้อยู่ทุกวันวันหนึ่งฉันก็เกิดไอเดียปิ๊งขึ้นมา...

เรายังไม่เคยขอลูกกับเจ้าแม่กวนอิมเลย ลองดูก็ดีเหมือนกัน คราวนี้ถ้าไม่ได้ก็จะไม่ขวนขวายมีลูกกับเขาแล้ว ก็นึกอยู่นานว่าจะทำอย่างไรดี

เพราะทราบมาว่าถ้าใครบูชาเจ้าแม่กวนอิม ต้องงดรับประทานเนื้อ

ความที่แต่ไหนแต่ไรมา เราทั้งคู่ชอบทานก๋วยเตี๋ยวเนื้อวัวกันมาก แต่ก็นึกอยู่ในใจคนเดียวว่า คงไม่เป็นไรลองขอดู

ถ้าได้ก็ค่อยว่ากัน ฉันก็ไปนั่งต่อหน้าหิ้งบูชาท่าน แล้วอธิษฐานว่า...

"ลูกขอเจ้าแม่กวนอิมโปรดเมตตา หากบุญกุศลทั้งหลายทั้งปวงที่ลูกได้สร้างสั่งสมมาทั้งในอดีตชาติ ปัจจุบันชาตินั้นมีจริง

ลูกขอน้อมถวายพระพรท่านด้วยบุญกุศลทั้งหมดที่ลูกได้สร้างมา

ขอเมตตาประทานลูก จะเป็นหญิงหรือชายก็ได้ สักคนหนึ่งด้วยเถิด หากได้ลูกสมปรารถนา ตัวลูกและสามีจะขอเลิกรับประทานเนื้อวัว

ถวายเป็นมหากุศลแด่เจ้าแม่กวนอิมตลอดชั่วชีวิต"

ตอนนั้นคิดว่าพิสูจน์ให้รู้ดำรู้แดงกันไปเลยว่าท่านมีจริง ไม่ใช่แค่รูปปั้นตั้งอยู่บนหิ้ง

อธิษฐานเสร็จ ปักธูป แล้วก็แปลกใจ...คิดได้ไง คำอธิษฐานแบบนั้น

ตัวเองเลิกกินเนื้อวัวคนเดียวน่ะพอได้ แต่เผลอพ่วงเอาสามีเข้าไปด้วย แล้วนี่ถ้าเกิดฟลุ๊คมีลูกขึ้นมาจริงๆ จะทำไงดี เพราะสามีนั้น

เรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ปาฏิหาริย์ อะไรนี่เขาต้องไม่เชื่อยกกำลังอย่างเก่งก็แค่ยกมือไหว้ ปักธูป เคารพ ไม่ลบหลู่ แต่ความเชื่อนี่ เซย์โน ได้ทันที

ปัญหาของฉันตอนนั้นคือ ถ้าคำอธิษฐานเป็นจริง จะบอกให้สามีเลิกทานเนื้อ

ซึ่งเป็นของโปรดของเขาคงไม่สำเร็จเป็นแน่ เขาจะต้องหาว่าฉันงมงาย และถ้าเขาไม่ยอมเลิกทาน ก็เท่ากับเราผิดคำปฏิญานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับครอบครัวเราในวันข้างหน้า

จากนั้นก็เกิดความกังวลในใจอยู่คนตลอดมา ชะรอยเจ้าแม่กวนอิมท่านจะทรงรับรู้ความทุกข์ใจ กังวลใจของฉัน

เพราะหลังจากสามเดือนผ่านไปท่านก็ทำให้ทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น

เรื่องมีอยู่ว่า...สามี ซึ่งขณะนั้นรับราชการอยู่ที่จังหวัดพิษณุโลก โทรมาหาตอนเที่ยงคืน เสียงอิดโรยมาว่า...

"ไม่รู้เป็นอะไรวันนี้อาเจียนตั้งแต่สองทุ่ม พอล้มตัวลงนอนก็ต้องลุกขึ้นมาอาเจียน จนเจ็บท้องไปหมด ทานยาอะไรก็ไม่อยู่"

ฉันถามเขาว่า... "ไปทานอาหารผิดสำแดง หรือ สกปรกมีเชื่อโรคเข้าละซี"

ก็ได้รับคำตอบว่า เขาทานก๋วยเตี๋ยวเนื้อวัวเจ้าเก่า...ก็ร้านที่เคยทานประจำนั่นแหละ ทุกทีทานก็ไม่เห็นเป็นไร

โอ.เค. จบ...ฉันบอก พรุ่งนี้ลองเปลี่ยนร้านอาหารดูแล้วกัน เผื่อจะดีขึ้น ตอบไปตอนนั้นใจก็ไม่ได้คิดอะไร

เพราะลืมไปแล้วว่าเคยอธิษฐานกับเจ้าแม่กวนอิมไปแล้วด้วยซ้ำ

อีกสองวันต่อมา...เขาโทรมาอีก คราวนี้เปลี่ยนไปทานลูกชิ้นเนื้อวัวปิ้ง ทานแล้วก็อาเจียนเหมือนเดิม นอนเจ็บท้องตลอดทั้งคืน

วันต่อมาไม่มีอาการใดๆ ก็ได้ใจ กลับไปทานก๋วยเตี๋ยวเนื้อวัวอีก แต่คราวนี้เปลี่ยนเจ้าใหม่ ก็อาเจียนอีก เขาโทรมาเล่าอาการแล้วก็พูดเองเลยว่า...

"สงสัยเห็นทีพี่คงต้องเลิกกินเนื้อวัวซะแล้ว ไม่กล้ากินแล้ว

เพราะกินทีไรอาเจียนทรมานทั้งคืน"

พอสามีพูดจบ พลันฉันก็นึกถึงคำอธิษฐานที่หลั่งไหลเข้ามาในสมองอย่างกระทันหัน

...หรือว่า...เป็น...ปาฏิหารย์ของเจ้าแม่ !

แต่จนแล้วจนรอดฉันก็ยังไม่เชื่อ จนกว่าจะพิสูจน์ให้แน่ใจมากไปกว่านี้

หลังจากนั้นประมาณหนึ่งสัปดาห์ต่อมา คืนหนึ่งฉันก็ฝัน...

ในนิมิตฝัน ฉันเห็นเป็นผู้หญิงใส่ชุดสีขาว คลุมตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า นั่งมาในดอกบัวสีขาว ลอยจากฟ้าลงมาอยู่ตรงหน้าฉัน...ในนิมิตฝัน

ขณะนั้นฉันนั่งคุกเข่าลงกราบ ในใจก็นึกว่าผู้หญิงคนนี้หน้าตาช่างงดงามหาหญิงใดในโลกเทียบได้

ฉันถามไปว่า..."ท่านคือเจ้าแม่กวนอิมใช่หรือไม่"

ในนิมิตฉันถาม แต่เป็นการถามในจิตไม่ได้อ้าปากพูด ท่านไม่ตอบ ได้แต่ยิ้มให้

ใบหน้าท่านเต็มเปี่ยมไปด้วยเมตตา จากนั้นดอกบัวก็ค่อยๆ ลอยขึ้นไป แล้วก็หายไปในที่สุด...

ตื่นขึ้นมาฉันก็เล่าความฝันให้สมาชิกในบ้านฟัง

ทุกคนก็เสนอแนะว่าให้ลองไปหาหมอตรวจดูเผื่อว่าจะเกิดปาฏิหารย์ตั้งท้องขึ้นมาก็ได้

ฉันเองก็ไม่รอช้า วันนั้นรีบไปหาหมอที่โรงพยาบาลทันที ปรากฏว่าหมอตรวจพบว่า...

ฉันตั้งครรภ์ได้เดือนเศษๆ !

หลังจากนั้นฉันจึงตัดสินใจเล่าเรื่องที่ฉันอธิษฐานขอลูกกับเจ้าแม่ให้สามีฟัง

ถึงเรื่องหนักใจมาตลอด แล้วในที่สุดปาฏิหารย์เจ้าแม่กวนอิมก็สำแดงทุกอย่างออกมาให้เห็นจนหมด เนับแต่นั้นมา

สามีและฉันก็ได้เคารพสักการะเจ้าแม่แต่เพียงองค์เดียว เราสองคนเลิกทานเนื้ออย่างเด็ดขาด อย่าว่าแต่ทานเลย

แค่ได้กลิ่นเนื้อวัวก็แทบสำลักจะอาเจียนเสียให้ได้

ครอบครัวเราได้ลูกสาวในเวลาต่อมา ตอนนี้อายุได้ 2 ขวบกว่าแล้ว อยู่ในวัยที่เริ่มพูด และมีหลายสิ่งที่ลูกสาวทำให้เราทึ่งอยู่เสมอๆ

อย่างวันหนึ่งเขาวิ่งเล่นอยู่หน้าหิ้งบูชาเจ้าแม่ฯ ฉันจำได้แม่ ลูกพูดว่า...

"หนูไม่ใช่ลูกคุณพ่อคุณแม่"ตาจ้องรูปปั้นท่านไม่กะพริบ

คุณป้าก็หยอกหลานว่า... "อ้าว ไม่ใช่ลูกคุณพ่อคุณแม่แล้วเป็นลูกใครล่ะ

หนูมาจากกระบอกไม้ไผ่เหรอ"

ลูกสาวชี้มือไปที่รูปปั้นเจ้าแม่ฯ ชี้มือไปบอกว่า "หนูเป็นลูกเจ้าแม่องค์นี้แหละ"แล้วก็วิ่งเล่นตามเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ฉันมานั่งขบคิดอยู่คนเดียวว่า เป็นไปไม่ได้แน่ๆ ที่เด็กวัยขนาดนี้จะมีความสามารถพูดคำว่า "เจ้าแม่องค์นี้"ได้อย่างถูกต้อง

ทั้งๆ ที่ไม่เคยมีใครเรียกให้ได้ยิน หรือสอนให้พูดเลย

และฉันไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นเรื่องที่เกิดจากการบังเอิญ

จากการที่ได้ประมวลเรื่องที่ผ่านมาตั้งแต่เด็ก จนมาถึงเรื่องคำอธิษฐานที่เป็นจริงที่เล่ามานี้ ฉันเชื่ออย่างไม่มีสิ่งเคลือบแคลงอีกต่อไปแล้วว่า...

สิ่งลี้ลับในโลกนี้มีจริง!

ใครก็ตามที่คิดว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นเรื่องสมมุติ เป็นนิทานที่ผู้ใหญ่เล่าให้คนรุ่นหลังฟังเพื่อให้เกิดความเกรงกลังต่อการทำบาป

ฉันอยากให้ประสบการณ์ที่ฉันพบมากับตัวเป็นคำยืนยันว่าสิ่งเหล่านี้มีจริง เพียงแต่ท่านพร้อมที่จะเปิดใจรับหรือเปล่า

และท่านเป็นประกอบกรรมดีเพียงพอจะได้มีโอกาสสัมผัสหรือไม่

สำหรับฉัน เมื่อชีวิตฉันพบเหตุการณ์เหล่านี้ ทำให้ฉันมีสติมากขึ้น ใช้วิจารญาณพิจารณาโดยตัดคำว่างมงายออกไป และเชื่อว่า

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นแม้จับต้องตามกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้ แต่สามารถจะพิสูจน์ได้ด้วยกระบวนการฝึกจิต ทุกวันนี้ฉันยึดถือปฏิบัติสมาธิจนจิตสงบนิ่ง

เจริญกรรมฐานวิปัสสนา จนได้คำตอบที่กระจ่าง

ความลี้ลับนั้นจะไม่ลี้ลับต่อไปและสัมผัสได้ ถ้าหากเรามีความตั้งใจ อดทน สร้างสมบุญ สร้างสมความดี และ

ฝึกปฏิบัติด้วยตัวเอง นี่เป็นเรื่องจริงที่มีเหตุผลเชื่อโยงกันโดยปราศจากคำว่า...งมงาย...