สารจากปรโลก

"หญิงหนึ่ง" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อวิญญาณมาเตือนภัย

ตั้งแต่เช้ามาก็พอจะเห็นเค้าแล้วละค่ะ ว่าวันนั้นทั้งวันมันจะต้องมีอะไรแปลกๆ

เหมือนกับบางสิ่งบางอย่างในอีกมิติหนึ่ง พยายามจะข้ามเขตแดนระหว่างคนตายกับคนเป็น---เข้ามาติดต่อกับดิฉัน!

วันนั้นเป็นวันหยุด ดิฉันไม่ต้องไปมหาวิทยาลัย

ที่จริงมันน่าจะนอนตื่นสายหลับให้สบายในห้องแอร์เย็นฉ่ำ ปิดม่านหนาทึบ ตะวันจะโด่งแค่ไหนก็ไม่อาจแผดแสงลงแยงตาเราได้

แต่แหม..ดิฉันไม่ชอบนอนค่ะ มันเสียดายเวลาที่ควรจะทำนั่นทำนี่ได้อีกมากมาย! ว่าแล้วก็ลุกขึ้นมาล้างหน้า แปรงฟัน ในใจก็คิดว่าจะกินอะไรดี?

ฉับพลัน เกิดนึกขึ้นได้ว่าทำก๋วยเตี๋ยวราดหน้าให้น้องๆ กินดีกว่า

แม่จะได้ไม่ต้องเหนื่อย หรือพาเราออกไปกินข้าวนอกบ้าน ร้อนๆ อย่างนี้ นั่งๆ นอนๆ

อยู่ในบ้านของเราดีกว่าไปตะลอนๆ เที่ยวตามห้างตามโรงหนังให้เปลืองสตังค์

แต่งตัวเสร็จก็เดินลงไปข้างล่าง บอกแผนการที่คิดไว้ให้แม่ฟัง แม่เห็นด้วยแล้วหยิบเงินให้ ดิฉันนวยนาดไปจ่ายตลาด

จริงๆ แล้ว วันนั้นเริ่มต้นด้วยอารมณ์ที่แจ่มใสมากทีเดียว

ตอนก้าวออกจากบ้านก็รู้สึกสดชื่น เพิ่งจะแปดโมงกว่าๆ เอง

อากาศยังไม่ร้อนนัก ดิฉันเดินเรื่อยๆ ไปจนถึงแฟลตกลางซอย ยิ้มกับแม่ค้าส้มตำเจ้าประจำ

ทันใดนั้น สายตาก็เหลือบเห็นตุ๊กแกตัวขนาดข้อมือเด็ก หมอบกระแตอยู่ติดพื้นซีเมนต์! ทีแรกนึกว่ามันเป็นตุ๊กตาพลาสติก

แหม..ทำเมื้อนเหมือน! ตัวลายเป็นจุดฟ้า แดงสวยเชียว

แต่เอ๊ะ..ดูไปดูมา ของจริงนี่หว่า..มันตายแล้วด้วย!

โห! ตายสยองมากเลย ตามันโบ๋กลวงทั้งสองข้าง หางขาดเห็นกระดูกขาวๆ โผล่อกมาจากเนื้อสดๆ เละๆ

เลือดยังแดงชุ่ม แสดงว่ามันเพิ่งตาย แล้วลูกกะตามันหายไปไหนล่ะเนี่ย?

ไม่น่าเป็นไปได้ ถ้ามันตายมานานจนแห้งก็ว่าไปอย่าง

ดิฉันชี้ให้พี่ที่ขายส้มตำดู เธอกระโดดโหยงเลย ทำหน้าเสียวแสยง แล้วมองขึ้นไปบนแฟลต

มันอาจจะถูกฆาตกรรมแล้วโยนลงมาแปะอยู่ตรงทางเท้านี่ก็ได้

แต่ใครล่ะจะโหดถึงปานนั้น?!

อารมณ์ที่แช่มชื่นเมื่อครู่เหือดหายไปเลยค่ะ ดิฉันพะอืดพะอมหน่อยๆ

หมดอยากกินก๋วยเตี๋ยวราดหน้าฝีมือตัวเองเลยละ แต่ด้วยความรับผิดชอบต่อปากท้องของคนอื่นดิฉันก็เลยต้องฝืนทำหน้าที่ต่อไป

และก็ได้ทุกอย่างครบ ทั้งเส้นใหญ่ หมูสัน ผักคะน้า แป้งข้าวเจ้า แป้งข้าวโพดและเต้าเจี้ยว ไม่ลืมพริกชี้ฟ้าแดงด้วย

เพื่อไม่ให้ตัวเองกลายเป็นแดจังกึม ก็ขอข้ามขั้นกรรมวิธี

ปรุงก๋วยเตี๋ยวราดหน้าไปก่อนนะคะ แต่ต้องขอย้อนกลับไปเล่าตอนที่ดิฉันเดินจ่ายตลาด ว่าได้พบเจอสิ่งแปลกประหลาดน่าสะดุดใจมากๆ เลย

นั่นคือ เชื่อไหมคะว่าดิฉันเห็นคนที่ตายไปแล้ว มาเดินปะปนอยู่กับใครต่อใครในตลาดนั้นตั้งสองคน หรือสองร่างแน่ะค่ะ!

ไม่อยากเชื่อสายตาเลย กำลังเลือกคะน้าอยู่ดีๆ

ก็มีผู้หญิงสูงอายุคนหนึ่งเดินเฉียดดิฉันไปแว้บ! โดยสัญชาตญาณ ดิฉันรีบเงยหน้าหน้าขึ้นมอง แล้วก็ต้องใจหายวาบ..

คุณยาย!! แต่คุณยายตายไปตั้งหลายปีแล้วนี่นา! ดิฉันผละจากกองคะน้าแล้วรีบเดินตาม..หายไปแล้วค่ะ!

คิดว่าตัวเองตาฝาดมากกว่า นี่เป็นตอนกลางวันนะ

แล้วก็ในตลาดที่มีผู้คนจับจ่ายใช้สอยกันคึกคัก เราจะเห็นวิญญาณได้ยังไง?

แต่นั่น..ผู้ชายที่เดินเห็นหลังไวๆ อยู่ข้างหน้า นุ่งกางเกงกีฬาสีฟ้าๆ เสื้อยืดสีกรมท่า อ้วนดำ ผมหยิกๆ ไม่ผิดแน่..

นั่นมันน้าพล คนขับรถที่บ้าน แกเป็นมะเร็งตับลาโลกไปเมื่อสองปีก่อน!

โอ๊ย! อะไรกันนี่? ตั้งแต่ขวัญหายกับซากตุ๊กแกสยองนั่น

มันเหมือนเปิดจิตดิฉันให้รับรู้ถึงสิ่งแปลกๆ ที่ไม่ได้อยู่ในมิติเดียวกับโลกของเรานี้ ทว่า น่าคิดนะคะว่าคุณยายกับน้าพลที่ตายไปแล้ว

กลับมาให้ดิฉันเห็นกลางตลาดนี่ทำไม? หรือดิฉันคิดมากไปเอง เพียงแค่เห็นคนที่ลักษณะท่าทางเหมือนกัน ก็ตีขลุมว่าเป็นผงเป็นผีไปซะงั้น

บอกตรงๆ ว่าตั้งแต่นั้นมา จิตใจดิฉันมันลอยๆ สติไม่ค่อยอยู่กับตัวเท่าไหร่

ค่ำนั้น คุณพ่อดิฉันอยากดื่มเบียร์เย็นๆ น้องๆ ก็ร่ำร้องอยากกินขนม ดูนาฬิกาก็เพิ่งสองทุ่มเท่านั้นเอง ดิฉันอาสาออกไปซื้อที่ร้านกลางซอยให้

ก้าวออกนอกบ้าน ถนนดูเปล่าเปลี่ยว วังเวงพิกล เพิ่งสองทุ่มคนหายไปไหนหมด? ดิฉันเดินไปทางร้านที่หมายตาไว้

แต่มันมีอะไรไม่รู้มาทำให้ไม่สบายใจเลย..มันอึดอัด

ไม่อยากไปร้านนั้นขึ้นมาเฉยๆ ภาพตุ๊กแก คุณยายและน้าพลผุดขึ้นมาเด่นชัดในสมอง

เมื่อเป็นดังนั้นดิฉันเลยเลี้ยวไปอีกทาง ตรงไปอีกร้านที่อยู่ไกลกว่า คนละทิศกับร้านแรกที่อยู่ข้างแฟลตกลางซอย

เมื่อได้ของแล้วดิฉันก็เดินกลับ ลมแรงน่ากลัวจริงๆ แต่ก็กลับถึงบ้านได้ปลอดภัย

เกิดอะไรขึ้นตอนนั้นรู้ไหมคะ?

ปรากฏว่าเลยร้านขายของข้างแฟลตกลางซอยมานิดหน่อย มันจะมีมุมมืด..และสองทุ่มกว่าคืนนั้น ผู้หญิงคนหนึ่งถูกจี้ค่ะ

โจรมันซุ่มอยู่สองคน พอเหยื่อเคราะห์ร้ายเดินผ่านมาก็จับอุดปาก ต่อยท้องให้จุก ร้องไม่ออก แล้วชิงทรัพย์ไปเกลี้ยง..ข่าวว่าเธอเจ็บมาก

ฟังแล้วใจหายไหมล่ะคะ? ถ้าเป็นดิฉันล่ะ? เกือบแล้วเชียว!

น่าสงสารเธอผู้นั้นมากๆ เลย นี่ถ้าเป็นดิฉันก็อาจถูกมันทำร้ายมากกว่านั้นเพราะคงอดจะสู้กับมันไม่ได้หรอก..ดิฉันเป็นนักเทควันโดนะคะ จะบอกให้

ดิฉันเชื่อว่าสิ่งแปลกๆ ที่เห็นแต่เช้า คือข่าวสารจากโลกวิญญาณมาเตือนไม่ให้ต้องเจอกับเรื่องร้าย คุณคิดว่าเป็นอย่างนั้นไหมคะ?