สวมวิญญาณ

" นายอ๋อง " เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกของกระแสจิตคนพิการ

บ้านผมอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ เรามีครบทั้งคุณปู่คุณย่า คุณลุง คุณอา พ่อ แม่ รวมทั้งผมและน้อง

เราอบอุ่นมากครับ ลูกๆ ของคุณลุงเล่นกับผมอย่างสนิทสนมราวกับเป็นพี่น้องท้องเดียวกัน คุณปู่คุณย่าก็ชื่นใจที่เห็นลูกๆ หลานๆ

อยู่กันพร้อมหน้าอย่างรักใคร่ปรองดอง...

ยกเว้นคนเดียวคือ อากุ้งที่น่าสงสาร!

อากุ้งเป็นสาวพิการ จริงๆ แล้วเธออายุ 45 แต่ตัวแคระแกร็น หน้าซีด อมโรค ผมบางจนเห็นหนังศีรษะใสแจ๋ว ที่ร้ายที่สุดคือเธอเป็นคนง่อย แขนขาข้างซ้ายลีบเล็ก

อย่างไรก็ตาม อากุ้งเป็นน้องสาวที่พ่อผมรักมาก อากุ้งเป็นคนเงียบๆ เศร้าๆ ยิ้มจืดๆ อย่างคนอาภัพที่สงบเสงี่ยมเจียมตัว เวลามีแขกเหรื่อมาหาพวกเรา

อากุ้งจะหลบไปอยู่เงียบๆ คนเดียวในห้องเล็กๆ ที่ติดกับห้องครัว

นั่นเป็นห้องส่วนตัวของอากุ้งครับ

พวกเราอยู่ที่ชั้นสอง และบ้านอีกหลังที่ปลูกอยู่ในบริเวณเดียวกัน

แม้อากุ้งจะน่ารักน่าสงสาร ไม่มีพิษภัยกับใคร ไม่เคยทำร้ายจิตใจใครเลยก็ตาม แต่ยังมีบางคนที่จงเกลียดจงชังอากุ้ง คนแรกคือย่าแป๋ว

ลูกพี่ลูกน้องของคุณย่าผม

ย่าแป๋วปากจัด ชอบจิกคนเจ็บๆ ท่านอยู่ตัวคนเดียว

เคยแต่งงานแต่สามีตาย แถมไม่มีลูกมีหลาน ก็เลยมาอยู่ร่วมชายคากับพวกผม

ถึงจะเกลียดอากุ้ง แต่ย่าแป๋วก็ชอบให้อากุ้งรับใช้ ไม่ว่าจะเรียกให้หยิบน้ำเย็น จัดห้องหรือทำที่นอน แม้กระทั่งซักผ้าขี้ริ้ว...คนรับใช้น่ะมี

แต่ย่าแป๋วชอบให้อากุ้งทำนี่ครับ ท่านสั่งให้ทำพร้อมกับอธิบายว่า

"เส้นสายจะได้ไม่ยึด นี่น่ะเป็นการออกกำลังกายของคนพิการนะ!"

อีกคนที่รังเกียจอากุ้งก็คืออาติ๋ม อาสะใภ้ของผม อาติ๋มทำงานบริษัทหลักทรัพย์ อายุ 32 เท่านั้นเอง

แต่งงานกับอาชิตที่แก่กว่ากันตั้ง 10 ปี ตอนที่เกิดเรื่องนี้เธอกำลังมีครรภ์ แต่ก็ไม่วายร้ายกาจเหมือนตัวอิจฉาในละครหลังข่าวทีวี

ผมจำได้ติดตาว่า วันหนึ่ง อากุ้งนั่งปอกสับปะรดอยู่ในห้องเตรียมอาหาร

มือข้างลีบพยายามจับสับปะรด ขณะที่มืออีกข้างจับมีด พออาติ๋มเดินเข้าไปเห็นเธอก็จ้องอากุ้งอยู่พักใหญ่

ผมกำลังชงน้ำแดงใส่น้ำแข็ง ยังคิดว่าแกจะทำอะไรของแกน่ะ?

อาติ๋มยืนมองแล้วทำจมูกย่นเหมือนเหม็นอะไรสักอย่าง...เอ๊ะ! หรือว่าเธอท้องเสียกันแน่?

จากนั้นก็เดินออกจากครัวไปพูดกับย่าแป๋ว ได้ยินเข้ามาถึงผมกับอากุ้งแน่ะ!

"คนเป็นง่อยปอกสับปะรด ใครจะกินเข้าไปลง? แหวะ!"

อากุ้งหน้าจ๋อยเลย ผมขบเขี้ยวเคี้ยวฟันโกรธอาติ๋ม อากุ้งยังบอกว่าอย่าไปโกรธเขาเลย ใครจะคิดอย่างไรก็ช่างเขา

สามเดือนต่อมา อาติ๋มคลอดลูก ได้เด็กผู้หญิงตัวเล็ก หน้าเหี่ยว แขนขาลีบยังกะมนุษย์ต่างดาว หมอบอกว่าเด็กไม่ค่อยแข็งแรง

อาติ๋มมองลูกแล้วคงสำนึกผิดว่า นี่คือบาปกรรมที่ทำกับอากุ้ง

แต่เธอไม่ได้ทำอะไรให้ดีขึ้น เว้นแต่ไม่มีคำพูดเชือดเฉือนจิตใจออกจากปากอาติ๋มอีก...ต่างคนต่างอยู่ ไม่สุงสิงกัน หรือแม้แต่มองหน้ากัน

อากุ้งของผมเริ่มไม่สบาย ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกันครับ เธอนอนแซ่ว กินข้าวกินปลาไม่ค่อยได้ มีแต่ผมที่นานๆ ครั้งจะเข้าไปหา ห้องเล็กๆ

ของอากุ้งมีบรรยากาศหดหู่ ร้อน และกลิ่นเอียนๆ พ่อกับแม่ก็งานยุ่ง

ไปทำงานแต่เช้ากว่าจะกลับก็ดึก

วันหนึ่ง อากุ้งบอกกับผมว่าอยากเกิดใหม่ให้หน้าตาดีเหมือนคนอื่นเขา!

คืนหนึ่ง สองเดือนจากนั้น บ้านเราก็มีเรื่องวุ่นเพราะน้องแตนลูกอาติ๋มทำท่าจะเลี้ยงไม่รอด แกเป็นทารกอายุ 3-4 เดือน โยเยงอแง และอยู่ๆ ก็ท้องร่วง

เด็กแดงๆ ท้องร่วงอย่างหนักมันเป็นอันตรายมากเชียวครับ

อาติ๋มกับอาชิตร้องไห้ตาหูบวม เพราะนี่เป็นลูกคนแรกและคนเดียว มามีเอาตอนแก่เสียด้วย

หากลูกเป็นอะไรหลุดไม้หลุดมือไปละก้อ...แย่เลยนะครับ ผมพอรู้หรอก

ฝ่ายอาติ๋มน่ะอุ้มต้องแตนไปโรงพยาบาลเอกชน หาหมอให้น้ำเกลือ เฝ้าอยู่ข้างเตียงลูกไม่ยอมห่าง...อาการของน้องแตนก็ทรุดลงทุกที!

ขณะที่ทุกคนกำลังลุ้นน้องแตนนั้น ไม่มีใครรู้ว่าในห้องอากุ้งเกิดอะไรขึ้น

...นอกจากป้าราตรี คนรับใช้เก่าแก่ของเรา

ตีสามกับอีกสิบห้านาที น้องแตนหยุดหายใจ!

อาติ๋มเป็นลมแล้วเป็นลมอีก หมอรีบช่วยชีวิตเด็กทารก และแล้วปาฏิหาริย์ก็บังเกิด น้องแตนกลับหายใจได้...

แม่ผมที่ไปอยู่เป็นเพื่อนอาติ๋มเล่าว่า แกลืมตาแป๋ว ตอนที่หมอเข้าไปในไอซียูเด็กน่ะครับ

รุ่งเช้า เราต้องเสียใจอีกครั้ง อากุ้งสิ้นใจเมื่อคืนตอนตีสามยี่สิบนาที!

ป้าราตรีที่เข้าไปนอนเป็นเพื่อนบอกว่า อากุ้งดิ้นทุรนทุราย หายใจไม่ออก ป้าราตรีเลยวิ่งไปเรียกพ่อผม แต่สายเสียแล้ว เราเอาอากุ้งไปโรงพยาบาลไม่ทัน

พวกเราเสียใจ สงสารอากุ้ง ตอนเธอมีชีวิตอยู่เราน่าจะดูแลเธอให้ดีกว่านี้

อากุ้งตายเวลาเดียวกับที่น้องแตนฟื้น! แปลกไหมครับ?

ทุกวันนี้น้องแตนอายุ 2 ขวบ เป็นขวัญใจคนทั้งบ้าน

เธอไม่อ่อนแออีกแล้ว ตั้งแต่ฟื้นขึ้นมา พอหายเจ็บหายไข้ก็สดใส มีน้ำมีนวล น่ารักมาก...

อาติ๋มรักลูกคนนี้มากที่สุดเอาอกเอาใจสารพัด น้องแตนเป็นเด็กน่ารัก ใจดี ผิดเด็กวัยเดียวกัน

ตัวผมน่ะ คิดอยู่ในใจว่าวิญญาณอากุ้งอาจมาสวมร่างน้องแตนก็ได้ ถ้าเป็นจริงก็ดีเลย ตอนนี้เธอสวยและใครๆ ก็รุมรัก...ผมภาวนาให้เป็นเช่นนั้น!