วันที่แม่คอย

"ปานจันทร์" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากเด็กตายในท้อง

เพื่อนบ้านดิฉันคนหนึ่งเป็นผู้หญิงที่น่าทึ่งมาก นั่นคือ "พี่นุ้ย" เธอดูแลลูกเล็กๆ ถึง 4 คน

และสามีที่แสนดีของเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบที่สุด เห็นแล้วน่าเหนื่อยแทนจริงๆ ค่ะ...และความสุขของเธอนั้นดูจะเพิ่มดีกรีขึ้นมามหาศาลเมื่อตั้งท้องลูกคนที่ 5

ลูกคนที่จะนำความสยองมาสู่บ้านที่อบอุ่นของเธอ!

เมื่อก่อนพี่นุ้ยเป็นสาวธนาคารผู้คล่องแคล่ว ร่าเริงและบอบบางระหง ดิฉันรู้จักกับเธอตั้งแต่เป็นเด็กมาด้วยกัน

เพราะบ้านเรารั้วเดียวกันนี่คะ และเธอก็อายุมากกว่าดิฉันราว 6-7 ปี เธอจึงเป็นเสมือนพี่สาวที่น่ารัก แสนดีใจของดิฉัน ผู้เป็นลูกคนเดียวของพ่อแม่

พี่นุ้ยแต่งงานกับพี่กร-สถาปนิกฝีมือดี

ไม่นานจากนั้นเธอก็มีน้องน้ำฝนเป็นลูกสาวคนแรก พี่นุ้ยลาออกจากงานมาเป็นแม่บ้านเต็มตัว

น้องน้ำฝนอายุไม่ถึง 2 ขวบ พี่นุ้ยก็มีน้องเมฆ ลูกชายแสนซนคลานตามน้ำฝนออกมา เธอเคยบอกดิฉันว่า การมีลูกเป็นความสุขที่สุดของเธอ...แปลกนะคะ!

คนสมัยนี้ ร้อยทั้งร้อยจะมีลูกกันแค่คนสองคนเท่านั้นพอ

ขืนมากกว่านั้นมีหวังต้องกินเกลือกินแกลบกันแน่! แต่พี่นุ้ยไม่หวั่น...เธอมีหมอกและน้องต้นน้ำตามมาติดๆ กัน

และเมื่อ 8 เดือนก่อนเธอก็ดีอกดีใจมาบอกดิฉันว่า กำลังจะมีลูกคนที่ 5

นี่ท้องที่ 5 นะคะ! พี่นุ้ยตื่นเต้นเหมือนเพิ่งเป็นท้องแรกเชียว!

บ้านพี่นุ้ยดูคึกคัก, มีชีวิตชีวา เสียงเด็กร้องไห้โยเย,

เสียงเด็กทะเลาะกัน, หัวเราะกัน, เล่นกัน ดังแว่วมาถึงบ้านดิฉัน...

ใครนะที่บอกว่าเด็กๆ เป็นเหมือนเสียงดนตรีในบ้าน? โอ๊ย! ดิฉันยังไม่ได้แต่งงาน และไม่คิดจะแต่งด้วย ไม่อยากหาเรื่องค่ะ อยู่เป็นโสดดีกว่า สายตัวดีออก...เนอะ!

นอกจากเสียงเด็กๆ 4 คนแล้ว ดิฉันยังได้กลิ่นขนมอบหอมฉุย กลิ่นหมูย่าง กุ้งเผา สารพัด...ลอยมายั่วน้ำลายทุกวี่ทุกวัน

ฝีมือฝีพี่นุ้ยทั้งนั้นค่ะ! เธอเลี้ยงลูกๆ เอง มีสาวใช้ 2 คนคอยช่วย

แต่ก็เป็นลูกมือเท่านั้นแหละ พี่นุ้ยลงมือทำทุกอย่างเองอย่างมีประสิทธิภาพ รวมถึงการคุมช่างก่อสร้างมาต่อห้องออกมาข้างบ้านด้วย

...ดิฉันจะมองเห็นห้องที่น่ารักนี่ได้ถนัดตา เพราะอยู่ไม่ไกลจากรั้วบ้านของดิฉันนัก...พี่นุ้ยกับพี่กรเตรียมไว้ให้ลูกคนใหม่!

ครรภ์ของพี่นุ้ยโตขึ้นทุกวันๆ พี่นุ้ยคนสวยของดิฉันอิ่มเอิบ

อวบอ้วนขึ้นอย่างน่ากอดที่สุด เธอเป็นสีชมพูไปทั้งตัว สวยน่ามองมากๆ

แต่แล้ววันหนึ่ง พี่นุ้ยดูซึมๆ และเป็นกังวล เธอบอกดิฉันว่าลูกไม่ดิ้น...มันหนักๆ และท้องเธอแข็งโป๊ก กลมดิก เหมือนลูกบาสเกตบอล!

ค่ำนั้น พี่นุ้ยต้องไปโรงพยาบาลอย่างฉุกเฉิน...บ้านที่อบอุ่น มีชีวิตชีวากลับเงียบเหงาอย่างน่าแปลกใจ...

ดิฉันมองเข้าไปก็ขนลุกซ่ากับบรรยากาศ มันอธิบายไม่ถูกค่ะ

ทุกอย่างก็เหมือนเดิม แต่มันเศร้าจังเลย...เหมือนลางสังหรณ์นะคะ

และแล้วลางสังหรณ์ก็เป็นจริง....ลูกในท้องพี่นุ้ยตายแล้ว!

พี่นุ้ยซีดเซียวไปทันที เธอกลับมาบ้านด้วยอาการเศร้าโศก ท้องยังกลมใหญ่ตามเดิม เด็กที่ตายยังอยู่ในนั้น...

แพทย์บอกว่าต้องรอให้เจ็บครรภ์และคลอดออกมาตามปกติ

สยองน่าดู....ในท้องของพี่นุ้ยมีศพเด็ก! เด็กที่มีอายุครรภ์ 8 เดือน แน่ล่ะค่ะ! แกจะต้องครบ 32

เป็นทารกสมบูรณ์ เด็ก 7 เดือนยังคลอดและอยู่รอดได้นี่คะ! ดิฉันทั้งสงสารและเสียวไส้ไปพร้อมๆ กัน

สองวันต่อมา พี่นุ้ยก็เจ็บท้อง ไปโรงพยาบาล

แล้วคลอดลูกที่ตายแล้ว! ดิฉันได้ข่าวว่าแกเป็นเด็กผู้หญิง น่ารักน่าสงสาร

เรื่องขนหัวลุกบังเกิด ณ บัดนั้น

ในคืนเดียวกับที่พี่นุ้ยคลอดศพทารกออกมา ดิฉันได้ยินเสียงเด็กแรกเกิดร้องอยู่ในห้องที่ต่อใหม่ ได้ยินถนัดหูทีเดียว!

ทีแรกคิดว่าเป็นเสียงแมว แต่ไม่ใช่ มันเป็นเสียงเด็กอ่อนชัดๆ

ดิฉันตาเหลือก รีบปิดม่านหน้าต่างห้องนอนที่หันไปทางห้องนั้น แล้วสวดมนต์จนหลับไปล่ะค่ะ

คิดดูซิ...เด็กที่ไหนจะมาร้อง? ถ้าไม่ใช่ผี!

รุ่งขึ้น ดิฉันก็ได้รู้ว่า สาวใช้บ้านพี่นุ้ยก็ได้ยินเสียงทารกร้องไห้อย่างน่าสงสารในห้องนั้นเหมือนกัน เสียงสยองดังออกมาเรื่อยๆ เหมือนมีเด็กมาอยู่จริงๆ

ในที่สุด น้ำฝน, เมฆ, หมอกและต้นน้ำ ก็หยุดซน

หยุดเล่นกัน ทะเลาะกัน ราวกับปิดสวิตช์! พวกแกหวาดระแวงและกลัวผีน้องเล็ก เพราะพวกแกได้ยินเสียงเด็ก

ที่ไร้ร่างกายร้องเรียกหาคนอุ้มอยู่ตลอดคืน...หลายคืนติดต่อกัน

"เขาอยากมาเกิด...ถึงไม่มีร่างกาย แต่เขาก็อยู่กับเรา!" พี่นุ้ยบอกดิฉัน

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อเพราะได้ยินกับหู พี่นุ้ยกับพี่กรก็กลัวผีลูกนะคะ

คือทั้งกลัว ทั้งสงสาร ทั้งโศกเศร้าอาลัย ลูกทั้งคน! ถึงจะเป็นผีก็เถอะ...พ่อแม่ก็ต้องรัก จริงมั้ยคะ?

บ้านดิฉันกลัวแทบตาย ต้องฟังเสียงผีทารกร้องหิวนม หาแม่อยู่หลายวันหลายคืน และในที่สุด...เสียงนั้นก็น้อยลงเหมือนแกค่อยๆ อ่อนแรงลงทุกทีๆ

จนวันหนึ่งก็เงียบสนิท โถ...พี่นุ้ยร้องไห้ค่ะ!

บางทีดิฉันแอบเห็นเธอเข้ามาอยู่ในห้องนั้นคนเดียว คงอยากจะหาลูก ติดต่อกับลูก แต่แกก็ไปแล้ว...อาจจะไปเกิดใหม่ก็ได้? หรือว่า...

ใครจะรู้ล่ะคะ แกอาจจะมารอเข้าท้องพี่นุ้ยอีกครั้ง!

ทุกวันนี้ เวลาใส่บาตรแล้วดิฉันจะกรวดน้ำตามปกติ และกำหนดใจอุทิศส่วนกุศลให้ทารกที่น่าสงสารด้วย...ขอให้แกเกิดเป็นลูกพี่นุ้ยจริงๆ ทีเถอะค่ะ