วิญญาณห่วง

"ปราง" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากรถผีสิง

บ่ายวันเสาร์นั้น เรา 4 คน พ่อ แม่ ลูก เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าชื่อดัง หลังจากพากันมาดูหนัง กินข้าว และซื้อของกลับบ้าน...พูดคุยกันถึงมุขตลกในหนังที่เราเพิ่งดูหยกๆ เมื่อมาถึงลานจอดรถ อีกแค่ไม่กี่ก้าวก็จะถึงรถของเราแล้ว แม่ก็ชะงักกึก ทำหน้างงๆ พลางบ่นออกมาดังๆ

"แหม! ไม่อยากทำให้กลัวกันหรอกนะ แต่เมื่อกี้น่ะ..."

"แม่เห็นเหมือนมีคนนั่งอยู่ในรถ!" ฉันชิงพูดขึ้นมา แม่หันขวับมาจ้องหน้า ทำตาโต ฉันได้ทีเลยเอ่ยต่อไปอย่างมั่นอกมั่นใจ "เป็นคนแก่ ผู้ชายตัวโตๆ ผมขาว ใส่เสื้อสีน้ำตาลลายดำ นั่งอยู่ที่เบาะหลังตรงกลางเป๊ะ"

พ่อยิ้มฝืนๆ ส่ายหัวไปมาขณะเปิดล็อกประตูรถ แม่เดินอ้อมไปนั่งข้างคนขับ น้องชายตัวกะเปี๊ยกเปิดประตู ปีนไปนั่งเบาะหลังอย่างหวาดๆ

ฉันก้าวตามเข้าไป ทุกคนเงียบกริบ แต่ฉันรู้ว่าในใจน่ะอึงอลเชียวล่ะ!

รถเก๋งยี่ห้อดีสีเทาเงินมันวับคันนี้ พ่อซื้อมาจากเต็นท์ขายรถมือสอง ราคาสมเหตุสมผล และพ่อก็พอใจกับสภาพรถที่ดีเยี่ยม มีอายุใช้งานผ่านมาไม่ถึง 3 ปีด้วยซ้ำ...ที่สำคัญคือคนขายรับรองเป็นมั่นเป็นเหมาะ ว่ารถคันนี้ไม่เคยมีอุบัติเหตุมาก่อนเลย แม้แต่แมวข่วน...

แต่ใครจะว่ายังไงก็ช่างเถอะ ฉันเชื่อของฉันอย่างรุนแรงว่า รถคันนี้มีผีสิง!!!

ฉันจำได้ว่าครั้งแรกที่เห็นรถ ฉันถึงกับขนลุกเกรียวไปทั้งตัว มันน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก ซึ่งความรู้สึกนี้ ฉันสัมผัสได้เพียงคนเดียว จริงๆ แล้วฉันไม่ใช่คนที่มีสัมผัสพิเศษเลยสักนิด! ฉันเป็นคนธรรมดา ไม่เคยเจอผีทั้งๆ ที่กลัวผี ไม่เคยมีสังหรณ์หรืออะไรก็ตามที่เหนือธรรมชาติ...แต่เรื่องรถคันนี้ไม่รู้มันเป็นยังไง?

ฉันพยายามวิเคราะห์ความรู้สึกของตัวเอง...

ทุกครั้งที่ไปที่รถ ฉันรู้สึกเหมือนมีใครสักคนจ้องมองตาเขม็งอย่างดุดัน อารมณ์รุนแรงไปในทางลบ คือไม่เป็นมิตรเลยล่ะ! ทุกคน คือ พ่อ แม่และป้อม ล้วนเห่อกันมาก แต่ฉันไม่สบายใจ...อึดอัดพิลึก! เวลานั่งรถคันนี้ฉันจะกลัว ที่นั่งประจำของฉันคือเบาะหลังด้านเดียวกับคนขับ...

ตอนซื้อรถมาใหม่ๆ วันเสาร์อาทิตย์พ่อจะปลุกเราแต่เช้าตรู่ นั่งรถไปเรื่อยๆ พ่อขับรถเล่น พาเราเที่ยว บางทีก็ไปถึงหัวหินแน่ะ...แวะเล่นน้ำทะเลสักพัก บ่ายๆ ก็กลับเวลานั่งไปนั้นฉันจะเสียบหูฟังเพลง ตาก็ดูวิวไปตลอดทาง...ถึงจะเพลิดเพลิน แต่มันมีอะไรไม่รู้ที่ทำให้ฉันเป็นกังวล

วันหนึ่ง เรากลับจากหัวหินตอนเย็นๆ และมาถึงแสมดำตอนหกโมงกว่าๆ พระอาทิตย์ตกดินแล้ว แต่ฟ้ายังมีแสงเรืองๆ ฉันเบือนหน้ามาทางป้อมที่นั่งเล่นเกมกดอยู่ข้างๆ

เชื่อมั้ย ฉันเห็นตาป้อมเป็นคนแก่?!

มันเกิดขึ้นชั่วแว่บเดียว แต่ฉันจำได้ติดตา...เขาเป็นชายแก่อายุคง จะเลย 70 แล้วล่ะ ตัวใหญ่ ผมขาว หน้าดุ ใส่เสื้อสีน้ำตาลลายดำ! ฉันเห็นชัดเจนถึงขนาดนั้น...และเพียงเสี้ยววินาที ก็กลายเป็นป้อม เด็กชายตัวผอมๆ เล็กๆ เหมือนเดิม

ชายแก่ผู้นั้นดูท่าจะมาปรากฏตัวขวางอยู่ระหว่างฉันกับป้อม

ฉันพูดไม่ออก ไม่รู้จะบอกพ่อกับแม่ยังไงดี...เขายิ่งชอบว่าฉันเป็นเด็กช่างเพ้อช่างฝันอยู่ด้วย!

บางคืน ฉันนั่งรถมากับพ่อสองคน โดยนั่งคู่กับพ่อที่ด้านหน้า และต้องรู้สึกเสียววาบๆ เหมือนมีคนนั่งข้างหลัง ...จ้องมองด้วยแววตามุ่งร้ายหมายขวัญจนน่ากลัวไปตลอดทาง

วันเสาร์นั้น แม่เห็นสิ่งเดียวกับที่ฉันเห็น...ดีใจจัง!

เจ้าบริตนี่ย์ - หมาที่บ้านก็ชอบเห่ารถเปล่าๆ ที่จอดอยู่ในบ้าน ตาป้อมถึงกับอ้าปากหวอ ฉันเองก็รู้สึกเย็นสันหลังวูบวาบ ปากคอแห้งผากจนต้องกลืนน้ำลายอย่างยากเย็น! บางคืนเจ้าบริตนี่ย์ถึงกับหอนเสียงโหยหวน เยือกเย็น น่าขนลุกขนพองสิ้นดี...

หลังจากที่แม่เห็นชายแก่นั่น แม่ก็เป็นอีกคนที่ไม่สบายใจ และมีอาการหนักกว่าฉันด้วยซ้ำ

รถคันนี้ไม่เคยมีอุบัติเหตุ แต่มีผีสิง!

มันมาจากไหนหรือคะ?

เด็กที่อู่รถนั่น ซึ่งรู้จักกันพอดี ยอมบอกพ่อในภายหลังว่า คุณตา - ซึ่งเป็นพ่อของเจ้าของรถคนเดิมน่ะ หัวใจวายตายในรถคันนี้! เจ้าของก็เลยขายรถเพราะคนที่บ้านเขากลัวกัน

อ้อ! เป็นอย่างนี้เอง ฉันเดาได้ว่าคุณตาท่านนี้ต้องเป็นคนที่ห่วงและหวงสมบัติขนาดหนัก ท่านคงไม่อยากตายและคงยังมีภาระต้องสะสางอีกหลายเรื่อง วิญญาณถึงได้ติดอยู่ในรถคันนี้ ไม่ยอมไปไหนซะที...น่าสงสารมากๆ

สุดท้าย พ่อเอารถคันนี้ไปเทิร์นและซื้อคันอื่นมา หมดเรื่องซะทีนะ...เราสบายใจขึ้น แม้คันที่ซื้อมาใหม่จะไม่สวยเหมือนคันเดิม แต่ก็ดีกว่าตรงที่ไม่มีผีแถมมาด้วย!

นึกแล้วก็น่าห่วงเหมือนกันว่า ป่านนี้รถคันนั้นจะไปอยู่กับใครนะ? และเขาจะเจอเรื่องแปลกๆ อย่างเราหรือเปล่า...

คุณตาท่านนั้นจะไปผุดไปเกิดหรือยังหนอ?



ขอขอบคุณเรื่องเล่าจาก
ข่าวสดออนไลน์