เรื่อง ผีสาวในหอพัก

พอนึกถึงเรื่องนี้ทีไรทำให้ดิฉันรู้สึกกลัวและขนลุกตลอดเพราะภาพมันติดตาไม่มีวันลืม

ขณะนั้นที่ดิฉันเรียนอยู่ปีสุดท้าย ของมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง ในจังหวัดเชียงใหม่ ปี พ.ศ. 2534 ดิฉันต้องแยกออกมาเช่าหออยู่ตามลำพัง เพราะเพื่อนที่เคยเรียนมาด้วยกันและเช่าบ้านรวมกันอยู่นั้น เขาเรียนจบออกไปก่อน คือดิฉันได้หยุดพักการเรียนไว้ตอนปี 1 เทอม 2 เนื่องจากต้องไปเตรียมสอบเอนทรานซ์ใหม่ จึงทำให้เรียนช้าและจบหลังเพื่อน ดิฉันเลยมาเช่าหอพักที่อยู่ใกล้ๆ กับมหาวิทยาลัย เพื่อความสะดวกในการเดินทางไปเรียน

และก็ได้มาอยู่ที่หอพัก แห่งหนึ่ง เป็นหอพักไม่ใหญ่มาก

(ปัจจุบัน ยังคงเปิดกิจการอยู่) มีห้องพักจำนวน 26 ห้อง ดิฉันได้มาอยู่ห้องที่ 21 เจ้าของหอพักเป็นคริสเตียน และพักอยู่ชั้นล่าง ดิฉันมาอยู่จนคุ้นเคยกับคนในหอพัก ตอนเย็นๆ ก็มักจะเดิน ออกมาคุยและกินข้าวด้วยกันตรงระเบียง ด้านหน้าซึ่งทำเป็นที่นั่งเล่น มีวันหนึ่ง ดิฉันนั่งคุยกับเพื่อนอีก 2-3 คน หนึ่งในนั้นชื่อ แวว ซึ่งเป็นคน คุยสนุก คุยได้ทุกเรื่อง แววคุยว่า เขาไม่กลัวผี ไม่เชื่อด้วยว่าในโลกนี้จะมีผี และบอกว่าถ้าโลกนี้มีผีจริง ให้แสดงออกมาให้เห็นด้วย ซึ่งตอนที่พวกเราคุยกันนั้นก็เป็นช่วงหัวค่ำ กำลังโพล้เพล้พอดี

ทันใดนั้นพวกเราก็ต้องตกใจ เพราะประตูหน้าห้องของแววปิดเอง เสียงดังลั่น

แล้วก็เด้งเปิดออก เหมือนมีใครผลักแรงๆ ซึ่งบริเวณนั้นไม่มีใครอยู่ และไม่มีลมพัดด้วย ทำให้พวกเรากลัวกันมาก และแวว ที่เป็นเจ้าของห้องเองก็ตกใจ และยังพูดว่า เขาไม่น่าลบหลู่เรื่องผีเลย ตั้งแต่นั้นมา แววก็กลายเป็นคนเงียบๆ เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่ออกมาคุยกับพวกเราเหมือนเมื่อก่อน ส่วนดิฉันซึ่งเป็นคนกลัวผีมากอยู่แล้ว ตั้งแต่เจอเหตุการณ์นั้น ถึงกับต้องเปิดไฟนอนทุกคืน อีก 2 วันต่อมา เพื่อนชื่อป๋อง ที่พักอยู่ชั้นล่างในหอเดียวกัน (หอพักมี 2 ชั้น) ก็ร้องเสียงดังและวิ่งออกมาจากห้อง ตอนเช้ามืด ทำให้เราชาวหอพักตกใจตื่น และวิ่งออกมาดู ป๋องบอกว่า มีผู้หญิงสวย ผมยาว ใส่เสื้อแขนกระบอกสีเทา มาปลุกเขาให้ตื่นไปเรียนหนังสือ พอหายตกใจถึงได้วิ่งออกมาจากห้อง ยิ่งได้ฟังป๋องเล่า ทำให้พวกเราชาวหอยิ่งกลัวไปกันใหญ่ พวกที่ชอบออกเที่ยวตอนกลางคืนก็ไม่กล้าออกไปเที่ยวกันแล้ว ส่วนคนที่มีนัด ไปติวข้างนอก ก็ไม่กล้าจะกลับมาตอนดึกๆแล้ว ก็อาศัยนอนค้างกับเพื่อนไปเลย

2 เดือนต่อมา เจ้าของหอพักก็ขาย กิจการหอพักให้คนอื่นไป

โดยไม่ทราบสาเหตุ ทั้งๆ ที่เจ้าของหอพักมีความสนิทสนมกับ เด็กที่มาเช่าหอพักทุกคน แต่พวกเราก็ยังคงพักที่หอนั้นต่อ เพราะอีกไม่กี่เดือนก็จะเรียนจบกันแล้ว เลยไม่อยากย้ายของ และเจ้าของคนใหม่ก็เข้ามาดูแลกิจการต่อทันที คืนวันหนึ่ง ดิฉันก็เจอดีจนได้ หลังจากที่หลายๆ คนเขาเจอกันมาหลายคนแล้ว วันนั้นเป็นคืนวันศุกร์ ดิฉันตั้งใจว่า พรุ่งนี้วันเสาร์จะขอตื่นสายสักวัน เพราะเรียนหนักมาทั้งอาทิตย์แล้ว และอาทิตย์นี้ไม่ต้องกลับบ้านต่างจังหวัดด้วย ดิฉันก็เปิดไฟนอนเหมือนทุกคืนที่ผ่านมา พอเวลาประมาณตี 3 กับ 15 นาที ดิฉันก็ต้องตกใจตื่น เพราะมีผู้หญิงสวย ผมยาว ใส่เสื้อแขนกระบอกสีเทา มานั่งก้มหน้าอยู่ข้างเตียงดิฉัน

ดิฉันตกใจมาก รู้สึกเหมือนตัวเอง ตัวหนักอึ้ง ขยับเขยื้อนตัวก็ไม่ได้

ได้แต่นอน กัดริมฝีปากตัวเองจนเจ็บ และพอขยับตัวได้ ก็เลยหยิกแขนตัวเองว่าไม่ได้ฝันไป เหลือบตาไปดูนาฬิกา ก็ยังเป็นเวลาตี 3 กว่าๆ อยู่เลย แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ยังคงนั่งอยู่จนดิฉันต้องหลับตา เพราะไม่อยากมองเธอ ดิฉันหลับตาไปสักพักนึง จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาใหม่ ทีนี้ดิฉันก็ยิ่งช็อกกว่าเดิมเพราะร่างของเธอค่อยๆ โผล่ขึ้นมาจากพื้นช้าๆ จนอยู่ในท่านั่ง พับเพียบเรียบร้อยดิฉันรีบหลับตา แต่ก็ค่อยๆ หรี่ตาดูว่าเธอจะทำอย่างไรต่อไป ปรากฏว่าร่างเธอค่อยๆ เลื่อนหายลงสู่พื้นห้อง เธอทำแบบนี้ถึง 3 ครั้ง แล้วก็หายไปสักพักหนึ่ง ดิฉันตั้งสติได้ ก็เลยรีบหยิบสร้อยพระที่อยู่หัวเตียงออกมา แล้วรีบลุกขึ้นนั่งไหว้พระสวดมนต์และแผ่เมตตาให้เธอ เพราะดิฉันคิดว่า ยังไงเธอต้องเป็นผีแน่นอน ก็ห้องดิฉันนั้นล็อกแน่นหนา คงจะไม่มีคน เข้ามาได้แน่ๆ จากนั้นดิฉันก็ไม่สามารถจะนอนต่อได้ เพราะกลัวว่าเธอจะมาอีก

ดิฉันนั่งอยู่จนถึงเช้า แล้วก็รีบวิ่ง ออกมาจากห้องไปเคาะประตูห้องเพื่อนที่อยู่ห้องติดๆ กัน

ถามเขาว่าเคยเจอเหมือนที่ดิฉันเจอหรือเปล่า แต่เขาไม่เจอ เขายังถามดิฉัน ว่าฝันไปหรือเปล่า ดิฉันบอกไม่ได้ฝัน ยังดูนาฬิการู้เวลาด้วย และยังกัดปากตัวเอง จนเป็นแผล หยิกแขนตัวเองจนเจ็บเพื่อให้ แน่ใจว่าไม่ได้ฝันไปด้วย พอตอนสาย ดิฉันก็เลยโทรศัพท์ กลับไปบ้าน เล่าให้พ่อกับแม่ฟัง พ่อกับแม่ ก็ไปหาร่างทรงให้เขานั่งทางในดูว่าเกิดอะไรขึ้น พอรู้เรื่องเท่านั้นแหละ พ่อกับแม่ก็ขับรถมารับที่หอพัก และบอกว่าไม่ให้ดิฉันอยู่ที่นี่ อีกแล้ว ดิฉันต้องย้ายหอพักด่วนวันนี้เลยเพราะผีผู้หญิงคนนั้นจะขอมาอยู่กับดิฉัน ที่ห้องด้วย เพราะเธอไม่มีที่อยู่ แม่เล่าเรื่องของเธอที่ร่างทรงดูให้ว่าตอนที่เธอเป็นคน เธอถูกข่มขืนและถูกฆ่าตายอยู่บริเวณนี้ ทำให้วิญญาณของเธอยังมา วนเวียนอยู่แถวหอ ไม่ได้ไปผุดไปเกิดเสียที ตอนสร้างหอพักแห่งนี้ เจ้าของหอเดิมที่เป็น คริสเตียน ก็ไม่ได้ทำพิธีเซ่นไหว้เจ้าที่ด้วย และที่เธอมาหาดิฉัน ก็เพราะดิฉันจิตไม่แข็งนั่นเอง

เป็นอันว่า ดิฉันต้องย้ายห้องพัก ในวันนั้นเลย เงินประกันก็ไม่ได้คืน

เพราะเราไม่ได้แจ้งออกล่วงหน้า ดิฉันย้ายมาอยู่หอพักกับเพื่อนอีกที่หนึ่ง และยังไงดิฉันก็จะไม่ยอมอยู่คนเดียว เพราะกลัวเจอเรื่องแบบเดิมอีก จากนั้นดิฉันก็ได้ไปทำบุญ ถวายสังฆทาน อุทิศส่วนกุศลให้ผีสาวตนนั้นด้วย โดยร่างทรงได้บอกชื่อผีผู้หญิงตนนั้นมา และย้ำว่า ให้กล่าวด้วยว่าอุทิศส่วนกุศลให้เธอ อย่าได้มารบกวนกันอีกเลย ตั้งแต่นั้นมา ดิฉันก็ไม่เคยพบเจอ เหตุการณ์แบบนั้นอีกเลย ส่วนเจ้าของหอพัก พอรู้เรื่องที่ดิฉันเจอ เขาก็เลยทำพิธีเซ่นไหว้เจ้าที่เจ้าทางและตั้งศาลเจ้าที่ ศาลพระภูมิขึ้น เพื่อจะได้เป็นที่เคารพสักการะของชาวหอ เพราะคนพักส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ

กระทั่งดิฉันเรียนจบ มีงานทำแล้ว และได้มีโอกาสได้ไปเจอเจ้าของหอพักคนเดิม ที่เป็นชาวคริสเตียน

ดิฉันจึงเล่าเหตุการณ์ ที่ดิฉันเจอให้เขาฟัง ซึ่งเขาก็ได้เล่าว่า ที่เขาต้องขายหอพัก ก็เพราะว่าเขาเจอ เหตุการณ์เหมือนกับที่ดิฉันเจอมานั่นเอง ผีสาวตนนั้นจะมายืนชี้หน้าเขาเกือบทุกคืน เหมือนโกรธแค้นมานาน เขากลัวมาก เลยต้องขายหอพักไป ทั้งๆ ที่ผูกพันกับหอนี้มาก และก็ไม่กล้าเล่า ให้ใครฟัง เพราะกลัวว่าจะไม่มีใครมาเช่า หอพัก ปัจจุบันหอพักแห่งนี้ ก็ยังมีคนเช่า อยู่เต็ม โดยเฉพาะห้องที่ 21 ซึ่งเป็นห้อง ที่ดิฉันเคยอยู่ เป็นห้องริมสุด ไม่ค่อยมีคน เดินผ่าน จะสงบเงียบ คนจึงชอบมาอยู่ห้องนี้ กันมาก และตอนนี้เจ้าของใหม่เขาก็ขยาย กิจการออกไปอีก โดยซื้อหอพักในบริเวณเดียวกันนี้เพิ่มขึ้น ทำเป็นหอพักขนาดใหญ่ ซึ่งกิจการก็เจริญรุ่งเรืองดี มีนักศึกษามา เช่าพักอยู่ตลอด..

เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่ดิฉันเจอมาจริงๆ ดิฉันเลยเขียนมาเล่าสู่กันฟัง แม้ว่าเหตุการณ์มันจะผ่านมาแล้ว แต่พอนึกถึงทีไร ก็ยังรู้สึกกลัวและขนลุกตลอด เพราะภาพมันติดตา ไม่มีวันลืม



ขอบคุณเรื่องเล่าจากคู่สร้างคู่สม