จุดเริ่มต้นของการเจอผี

หม่อนค่อนข้างที่จะมีเซ้นในเรื่องวิญญานพอสมควร เช่น ฝันแล้วเป็นจริง ผีอำ เจ้ากรรมนายเวร แล้วออกมาหลอกให้เห็นเป็นตัวๆเลยก็มี

เริ่มจากการเจอผีอำของหม่อนก่อนนะ วันนึงตอนนั้นหม่อนอายุประมาณ14-15นี่แหละคิดพิเรนอะไรก้ไม่รู้ หันหัวที่นอนใหม่ หันไปทางทิศตะวันตก (ตอนนั้นไม่คิดอะไรมาก) แล้วหม่อนก็นอน หลับไปนานเท่าไรไม่รู้แต่มารู้สึกตัวอีกที หม่อนก็รู้สึกว่าเหมือนอะไรบังคับอยู่ ขยับอะไรก้ไม่ได้ จะร้องให้คนช่วยก็ร้องไม่ได้ (ตอนนั้นยังไม่รู้เลยว่าโดนผีอำ) ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ไหนๆก็ลุกไม่ได้ก็เลยหลับต่อสักพักแล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น นี่แหละคือจุดเริ่มต้นของการเจอผีของหม่อน หลังจากนั้นก็เจออะไรหลายๆอย่าง มาเรื่อยๆ (ต้งแต่นั้นหม่อนโดนผีอำทุกวันเลย จิงๆนะสาบานได้)

เรื่องนี้ตอนหม่อนอายุประมาณ16 น่าจะได้ หม่อนก็ไปโรงเรียนตามปกติแหละ

วันนั้นหม่อนเกิดอาการขี้เกียจกระทันหัน ก็เลยไปเด็ดใบแก้วหน้า รร. มากิน(กินใบแก้วแล้วตัวมันจะร้อน)แล้วก็แกล้งป่วย แล้วก็ขออาจารย์ไปนอนที่ห้องพยาบาลของโรงเรียน นอนได้ไม่นานหรอก็เริ่มรู้สึกตัวแข็งๆ(นอนตะแคงอยู่นะ)ขยับตัวไม่ได้ (หม่อนยังไม่รู้อีกแหละว่าตัวเองโดนผีอำ) สักก็รู้สึกเย็นวูบๆแล้วก้มีเสียงเอื่อยๆพูดว่า ...นอน...ไม่...ได้...ๆๆๆๆๆๆๆ พูดอยู่อย่างเงี้ย(หม่อนยังคิดว่าตัวเองหลอน) พูดไม่พอสักพักเริ่มออกมาเป็นตัวเท่านั้นแหละกุรู้ละว่าที่กุเคยโดนเนี่ย มันคือผีอำ (ทุกคนในที่สุดหม่อนก็รู้สักทีว่านี่คือผีอำ) ต่อนะ หม่อนก็เลยสวดมนต์ในใจ แล้วสักพักเขาก็ไป พอหม่อนลุกขึ้นได้เท่านั้นแหละ วิ่งกระเจิดกระเจิงเข้าไปที่ห้องเรียนแล้วก็นั่งร้องให้ เพื่อน กับอาจารย์ยังงงอยู่เลยว่าหม่อนเป็นอะไร พอหม่อนเล่าให้ทุกคนฟังหม่อนก็กลายเป็นตัวตลกไปเลย กลายเป็นอีบ้าในสายตาของเพื่อนบางคนซะอีก (พวกมรึงไม่เจอบ้างก้ให้มันรู้ไป)

แล้วก็มีอีกนะ ที่รร.นี่แหละแต่คร้งนี้มีเพื่อนเห็นด้วย(ฮ่าๆอย่างน้อยกรุก็มีพยานละวะคราวเนี้ย)

ตอนนั้นเดินขึ้นบันไดอยู่ (พอเดินขึ้นไปมันก็จะเจอห้องประเป็นแบบกระจก ผลัก นั่นแหละ วึ่งกระจกพวกนี้ลมไม่สามารถพัดให้ประตูเปิดเองได้หรอกเพราะมันหนัก ขนาดหม่อนผลักเข้ายังหนักเลย ) พอเดินขึ้นไปก็เห็นผู้หญิงใส่ชุดขาวผมยาวๆ วิ่งผ่านหน้าไปอย่างรวดเร็ว เร็วมาก เพื่อนๆเคยไปยืนหน้ารถไฟป่าวอย่างนั้นเลย วิ่งเข้าไปในห้องที่ว่าน่ะแหละ เรา 2 คน หยุดอย่างกระทันหันแล้วหันมองหน้ากัน(ประตูยังแกว่งไปมาอยู่เลย) แล้วหม่อนก็พูดว่า เฮ้ยไม่มีไรหรอก เลยเดินไปเปิดห้องให้มันดู คราวนี้แหละหม่อนหน้าซีดกว่าเพื่อนอีก ในห้อง ว่างเปล่าไม่มีอะไร ไม่มีใครทั้งนั้น แล้วไอ้ที่วิ่งผ่านไปเมื่อกี้อ่ะ มันคืออะไร

ยังมีน่ากลัวกว่านี้เยอะ แต่หม่อนกัวมันจะยาวไป เดี๋ยวจะขี้เกียจอ่านกัน เดี๋ยวหม่อนส่งมาให้อ่านใหม่นะรับรองว่าเรื่องต่อไปน่ากลัวจิงๆ ถ้าไม่น่ากลัวให้กระทืบเลย