เจอดีตอนเข้าค่าย ร.ด.

หน้าแรกTeeNee เรื่องลึกลับ Xfile ผี วิญญาณ หลอน เจอดีตอนเข้าค่าย ร.ด.

ผมเป็นนักศึกษาวิชาทหาร(นศท.) หรือบุคคลส่วนใหญ่เรียกว่า"ร.ด"(รักษาดินแดน)

พอถึงปี 3 ทุกคนต้องเข้าค่ายภาคปฏิบัติ 4 คืน 5 วัน ซึ้งรู้กันว่าโหด ผมลืมบอกไปว่าตอนนั้นผมเรียนอยู่ต่างจังหวัดครับ เท่าที่ผมถามเพื่อนๆที่เรียน นศท. ที่ต่างๆเขาจะให้อาบน้ำ แต่ที่นี้ไม่ให้อาบน้ำ ล้างหน้า หรือ แม้แต่แปรงฟัน พอไปถึงก็ถูกแบ่งเป็นกองร้อย หลังจากนั้นมีกิจกรรม พอช่วงเย็นเขาก็มอบปืนซึ้งถือว่าเป็นอาวุธต้องติดตัวตลอด ปืนนี้ผ่านสงครามมาแล้ว พอได้ปืนผมไม่รู้คิดอะไรเอาปืนมานั้งดูตำหนิ ปรากฎว่ามีอักษรภาษาอังกฤษว่า BANCHAI (ถ้าจำไม่ผิดนะครับ)โดยใช้ปากกาขีดที่ตัวด้ามไม้ ผมนั้งอ่านนานพอควรจนเพื่อนเรียกไปตักข้าวทานกัน ขณะทานข้าวผมก็นั้งอ่านเพราะชื่อแปลกมากอ่านไม่ออกสักที่ หลังจากที่ทานข้าวเสร็จผมก็อาเจียนจนหมด ผมงงๆตัวเองเพราะข้าวกลางวันผมยังทานได้อยู่เลย แต่เพื่อนให้ไปบอกครูฝึก ครูฝึกเลยให้ผมอยู่สังกัดเด็กป่วย ก็เยอะนะครับประมาณ 8-10 คน

หลังจากนั้นก็มีข่าวประกาศขอ นศท. ไปบริจากเลือดทุกคนยกเว้นคนบางกลุ่ม

ผมก็ไม่ได้ไปเพราะอยู่ในช่วง 3 เดือนเพราะก่อนหน้านี้ผมบริจาคเลือดไปแล้ว ดั้งนั้นผมและเพื่อนที่ไม่บริจาคเลือดและป่วยต้องอยู่เป็นยามแทนเพื่อนให้คนบริจาคเลือดพักผ่อนเต็มที่ ซึ้งผมอยู่กะ 23.00-1.00น. คนที่เป็น Buddy ผมเป็นคนป่วยโรคโลหิตจางและไมเกรน ธรรมดาแล้วเขาจะไม่ให้เรียนแต่เพื่อนเขาไม่อยากเป็นทหาร เขายอมมาเรียนโดยปิดเรื่องนี้ไว้และอาการไม่เคยเกิดขึ้นตลอด 3 ปีจนมาที่นี้ ผมและเขาเข้าเวรที่โรงครัวซึ้งอยู่ตรงข้ามกองร้อย ผมนำเอาไฟฉ่ายไปด้วยและบอกเพื่อนที่เป็นเวรที่กองร้อยว่ามีอะไรให้เปิดไฟส่องมาแทน เวลาผ่านไปสักพักเพื่อนผมก็พูดขึ้นว่า "ฟังดิ...เขาฝึกทหารภาคค้ำ" ผมบอกกลับไป "ตอนเทียนคืนนี้นะใครจะฝึกกัน" เพื่อนก็บอกว่า "ฟังดิ...เนี้ย" ผมฟังสักพักไม่มีเสียงอะไรทั้งนั้น เขาจะโกหกก็ไม่หน้าใช้ดูจากสีหน้ามุ่งมั่นมาก เขายังคงพูดต่อ "เนี้ย...เนี้ย 1 2 3 4 1 วินัย หน้าที่ สามัคคี เสียสละ เอีย มาทางนี้ด้วยเดียวรอดูเลย" ผมเลยรอพักใหญ่ไม่มีอะไร เขาทำหน้างงสักพักก่อนนั้งเงียบตอนนั้นผมสั่งเกตุเห็นเพื่อนส่องไฟมา

ผมเลยเดินไปที่ต้นไม้อยู่ตรงกลางระหว่างโรงครัวกับกองร้อยพอดี

ผมเห็นว่าเขาเปลี่ยนเวรแล้วและคนส่องไปคือเพื่อนผมชื่อราช ผมถามไปว่า"มีอะไร" ราชบอก"ไม่มีอะไรเรียกเล่นๆแก้เซ็ง" ผมเลยยืนคุยประมาณ 2-3 นาที และไม่ได้บอกเรื่องที่เพื่อนได้ยินเรื่องที่มีทหารฝึก เพราะกลัวเสียขวัญและไม่แน่ใจเพื่อฝึกจริงๆ พอกลับมา Buddy ผมนั้งก้มหน้าไม่พูดอาไร จนหมดหน้าที่เข้าเต้นท์นอน เขาจึงบอกผมว่าตอนที่ผมเดินไปคุยกับเพื่อนนั้นเขาเอาไฟฉ่ายส่องตามและเขาเห็นเงาอีกเงายืนข้างๆผม ผมก็รับทราบแต่ก็ไม่คิดมากอะไร และทุกครั้งที่ว่างผมจะเอาปืนมานั้งอ่านเพราะอยากรู้ว่าชื่ออะไร

ผ่านไป 3 คืน ตอนบ่าย 3 ครูฝึกสั่งให้ผู้ป่วยเก็บปืนและผมคือหนึ่งในนั้นเพราะทานอะไรไม่ได้เลย

แม้นแต่นม น้ำหรือยาก็ยังอาเจียน และช่วงเย็นครูฝึกอีกคนทราบเรื่องเก็บปืนจึงสั่งมอบปืนอีกครั้งเพราะยังไม่จบภาคปฏิบัติและที่ผมสังเกตุคือปืนถูกเปลียนไม่มีตำหนิซึ้งผมไม่ได้สนใจอะไรจนพอถึงช่วงอาหารเย็นเพื่อนผมก็ยัดเยียดให้ผมกินข้าวเพราะผมไม่ได้กินอะไรมา 4 วันแล้ว ด้วยความรำคาญเลยยอมและคิดว่าคงทานไม่ได้เพราะตอนบ่าย 1-2 ยังอาเจียนอยู่เลย แต่ทานเสร็จรอบนี้ไม่อาเจียนครับ ไม่รู้ว่าทำไม แต่ไม่มีอาการเพื่อนยังงงเพราะเขาอยู่กับผมตลอด ผมเลยไม่แน่ใจนักว่าผมมีอาการแปลกๆเพราะปืนหรือเปล่า พอมานั่งทบทวนจากที่ Buddy บอกผมค่อนข้างมันใจแต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้บอกใครสักเท่าไร แต่อย่างไรก็ตามถ้าของเก่ามีอะไรเขียนไว้ก็อย่าอ่านแล้วกันนะครับ(ไม่น่ากลัวเท่าไหร่นะครับแต่เป็นประสบการณ์จริง....)

ช็อคเอฟเอ็มออนไลน์