ห้องน้ำผีดุ

เกือบ 20 ปีก่อน ดิฉันเป็นนักศึกษาปี 1 ของวิทยาลัยเอกชนที่มีชื่อเสียงมาก ย่านสุขุมวิท

การเป็นน้องใหม่เข้าเรียนปีแรกนั้น เป็นระเบียบปฏิบัติว่าต้องอยู่ซ้อมเชียร์ตอนเย็นทุกวัน ขาดไม่ได้ ดิฉันจะนัดให้คุณน้าขับรถมารับกลับบ้านเวลาหกโมงเย็นทุกวัน

ดิฉันจำได้ว่าตอนที่เกิดเรื่องไม่ใช่ฤดูหนาว ดังนั้น เวลาจวนหกโมงเย็นแม้จะโพล้เพล้เต็มที แต่ก็ยังมีแสงแดดอมชมพูส่องสว่างอยู่บ้าง

เย็นวันนั้นซ้อมเชียร์จนเสร็จแล้ว ดิฉันร้อนและตะเบ็งเสียงจนคอแห้ง เลยซื้อน้ำอัดลมดื่มเข้าไป 2 ขวดแน่ะค่ะ แน่ละ! นั่งคุยกับเพื่อนๆ ได้ไม่นานก็เกิดรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ ชวนใครก็ไม่มีใครไปด้วย

ไม่เป็นไร...ไปคนเดียวก็ได้!

ดิฉันเดินอ้อมมุมตึก ผ่านห้องธุรการที่ว่างโล่งเพราะอาจารย์และพนักงานกลับบ้านหมดแล้ว มองไปทางโน้นเป็นสนามฟุตบอล มีนักศึกษาชายกำลังเล่นบอลกันอย่างสนุกสนาน

ห้องน้ำผู้หญิงที่ดิฉันเข้าไปทำธุระนี้อยู่ติดกับสนามฟุตบอล ทางหน้าห้องมีกอไผ่บังอยู่ มันเป็นห้องน้ำที่ไม่กว้างขวางนักนะคะ แบ่งซอยออกเป็น 5 ห้องเท่านั้น ด้านหนึ่ง 3 ห้อง อีกด้านหนึ่ง 2 ห้อง มีอ่างล้างมือ 2 อ่าง กำแพงฝั่งติดกับสนามบอลเป็นอิฐบล็อกแบบมีช่องโปร่งเพื่อถ่ายเทอากาศ

พอดิฉันเดินเข้าไป ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในห้องน้ำตรงหน้าอ่างล้างมือ

เธอไม่ใช่นักศึกษาหรอกค่ะ แต่เป็นหญิงอายุราว 40 รูปร่างท้วม ไม่สูงไม่เตี้ย ผมดัดหยาบๆ สั้นแค่คอดูพองฟูไม่ได้รูป และหยาบแดงเหมือนขาดการบำรุง ท่าทางเธอเหมือนผู้หญิงชาวบ้านมากกว่าคนกรุง ลักษณะดูจะเป็นคนงานก่อสร้าง หรือคนทำความสะอาด พนักงานภารโรง

ที่น่าแปลกคือเธอแต่งชุดขาวคล้ายชุดคนไข้โรงพยาบาล ดิฉันเอะใจแต่ก็ไม่ได้กลัวอะไรเลยสักนิดเดียว เพราะเธอดูมีเนื้อมีหนังมังสาเป็นคนธรรมดา เธอยืนเอามือไพล่หลัง ก้มตัวนิดๆ มองลอดช่องอิฐบล็อกไปดูเด็กผู้ชายเล่นฟุตบอล

ตอนที่ดิฉันเดินเข้าไป เธอเหลือบมาสบตาแวบหนึ่งแล้วหันไปดูเขาเล่นฟุตบอลกันต่อ ส่วนดิฉันก็เข้าห้องน้ำ พอเรียบร้อยแล้วก็ออกมาล้างมือ

ตอนจะล้างมือ ปรากฏว่าสะโพกของเธอบังอ่างอยู่ ดิฉันเอ่ยขอทางอย่างสุภาพ เธอยืดตัวขึ้นหันมาทั้งตัวประจันหน้ากับดิฉัน แล้วมองตรงมา ไม่ยิ้มไม่บึ้ง มองด้วยสีหน้าเรียบเฉย ดิฉันยิ้มให้แล้วไม่ได้จ้องตอบเธอหรอกค่ะ เพียงแต่บอกขอบคุณที่เธอเบี่ยงตัวหลบให้เท่านั้น

ขณะที่ก้มล้างมือ ดิฉันรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ดูแปลกๆ ร่างของเธอนุ่มนวลเหมือนเวลาเราถ่ายภาพด้วยซอฟต์เลนส์ แต่ตอนนั้นก็คิดว่าเป็นเพราะแสงสีส้มยามสนธยาย้อนมาแยงตาเลยมองเธอไม่ชัด

เสร็จธุระ ดิฉันก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ก็นึกตลกจนอดพูดกับเพื่อนฝูงไม่ได้ว่า พิลึกจังนะ มีการทำบุญห้องน้ำด้วย

รุ่นพี่ที่จบไปก่อน แต่ยังมาเยี่ยมมาคุยก็บอกว่า ไม่รู้เรอะว่าทำไมเขาต้องทำบุญแบบนี้? พวกเราส่ายหน้ากันดิก ก็เลยพบคำเฉลยว่า...ห้องน้ำนี้ผีดุ!

ดิฉันตาลุกเลยค่ะเพราะชอบฟังเรื่องผี ถามทันทีว่า ผีที่ว่าดุนั้นดุอย่างไร?

รุ่นพี่เล่าว่า พวกนักศึกษาภาคค่ำรู้ดีเพราะโดนหลอกกันถ้วนหน้า ผีนั้นเป็นผีผู้หญิง แต่งชุดคนไข้ในโรงพยาบาลสีขาว มายืนอยู่ในห้องน้ำ

ฟังแล้วสะดุดใจกึกเลยค่ะ ว่าเอ๊ะ! เราเคยเห็นแล้วนี่นา!

ดิฉันเพิ่งทราบว่าเธอคือคนงานก่อสร้าง และห้องน้ำที่เกิดเหตุเป็นส่วนของชั้นที่หนึ่งของอาคารสามชั้น ตอนที่เธอโบกปูนอยู่ชั้นสาม เธอพลาดตกลงมากระแทกกับหลังคาห้องน้ำ และหมดสติทันที เธอถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลแต่ไม่ได้ฟื้นคืนสติเลย

เธออยู่ได้ 2-3 วันก็สิ้นชีวิตในชุดคนไข้อย่างที่ดิฉันเห็น วิญญาณของเธอยังวนเวียนอยู่ตรงที่เธอตกลงมาตาย...ใครจะไปรู้คะ ว่าเธออาจจะพลาดตกตึกเพราะมัวแต่มองเด็กเล่นบอลจนเพลินก็เป็นได้

ดิฉันประทับใจที่โดนผีหลอกไม่รู้ตัวเลย เลยเขียนมาเล่าให้คุณๆ ฟังค่ะ

"จอมขวัญ" ผู้เขียน


ขอบคุณเรื่องเล่าจากพลังจิตดอทคอม