ผีเรือนให้ลาภ

"หนูหนิม" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อพบผีเรือนบ้านป้าเล็ก

หนูเป็นคนกลัวผีค่ะ! กลัวทั้งที่ไม่แน่ใจว่าโลกนี้มีผีจริงๆ รึเปล่า? เพิ่งมาชัวร์เมื่อไม่กี่วันมานี้เอง เพราะ...เชื่อมั้ยคะ หนูได้เห็นเต็มๆ สองลูกตานี่ กลางวันแสกๆ เลยละ!

ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ หนูชื่อหวาน อายุสิบสามปี กำลังเรียนอยู่ ม.2 วันนั้นหนูไปงานขึ้นบ้านใหม่ เป็นบ้านของป้าเล็กเพื่อนคุณแม่หนูเอง อยู่แถวพระโขนง ป้าเล็กรื้อบ้านเก่าแล้วปลูกบ้านใหม่ซะสวยงามเชียว

หนูกับแม่ไปถึงที่นั่นแต่เช้า คนที่มางานไม่เยอะเท่าไหร่ทั้งที่เป็นวันเสาร์ ดูแล้วมีราวๆ ไม่เกิน 40 คนหรอกค่ะ ป้าเล็กเลี้ยงพระเพล เหมาก๋วยเตี๋ยวเย็นตาโฟเจ้าอร่อยมาด้วย หนูวางแผนกับพี่อ๋อ-ลูกสาวป้าเล็กว่า ประเดี๋ยวจะฟาดวุ้นเส้นเย็นตาโฟสักสามชาม ใส่แมงกะพรุนเยอะๆ ของโปรดหนูเลยละ

ขณะที่พระท่านกำลังฉันและคนอื่นๆ กำลังวุ่นวาย หนูก็หลบออกมาเมียงๆ มองๆ รถเข็นก๋วยเตี๋ยวที่ตั้งอยู่ริมรั้ว และตาก็มองไปตรงพุ่มไม้แถวๆ โต๊ะหินที่หน้าบ้านนั่น...

หนูเห็นผู้หญิงคนหนึ่งค่ะ เป็นสาวค่อนข้างสวยเชียว เธอแต่งตัวแปลกมาก เป็นชุดไทยๆ คล้ายชุดแม่ชีน่ะค่ะ คือเป็นผ้าถุงยาวกรอมเท้า เสื้อคอกลมแขนกระบอกยาวจรดข้อมือ มีสไบเฉียงพาดอยู่ด้วยดูสวยดี เป็นสีเหลืองอ่อนทั้งชุดเลย ผมของเธอเหมือนใส่น้ำมัน ยาวแค่บ่าหวีเรียบเสยไปข้างหลัง เธอยืนพิงเสา ดวงตาเหม่อมองไปทางสนามหญ้า แต่แล้วก็หันมาสบตากับหนู!

ทันทีที่ดวงตาประสานกัน เธอก็ชะงักแล้วเอียงหน้าขมวดคิ้วนิดๆ เหมือนจะถามว่าหนูมองเห็นเธอด้วยเหรอ? และทันใดนั้น ราวกับเธออายหรือไม่อยากให้หนูจ้องเธอเขม็งอย่างนั้น เธอหันหลังกลับ เดินผ่านประตูกระจกห้องรับแขกเข้าไป มันเปิดแง้มอยู่หน่อยๆ

ฟังดูเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติใช่มั้ยคะ? แต่ตอนนี้ล่ะค่ะที่มันเกิดขึ้น!

พอเธอเดินเข้าไป เธอก็หันกลับมาอีกที...อะไรกันนั่น? เมื่อกี้เธอยังสาวสดใสใบหน้าอ่อนเยาว์ราววัยรุ่น แต่นาทีที่เธอหันมามองหนู เธอเป็นผู้หญิงสูงอายุราวหกสิบปีเห็นจะได้ หน้าแก่ มองหนูดุๆ ก่อนจะหายเข้าไปในบ้าน

หนูตกตะลึง งงมากกว่ากลัว แต่ในใจก็รู้แล้วละว่าอะไรเป็นอะไร...ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนแน่ๆ

จะเป็นอะไรซะอีก...ก็ผีน่ะซีคะ!!

หนูหันซ้ายหันขวา แดดใกล้เที่ยงยังสดใสสว่างจ้า คนอื่นๆ ยังคุยกันบ้าง บางคนเก็บจานและสำรับของคาว เตรียมประเคนขนมและผลไม้ คนขายก๋วยเตี๋ยวหันมายิ้มกับหนู...โอ๊ย! จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย? ไม่มีใครรู้เลยว่าหนูเห็นผี!!

แม่อยู่นั่นแน่ะ กำลังช่วยป้าเล็กเอาจานผลไม้ใส่ถาด หนูเดินเข้าไปหา ตื่นเต้นจนมือเย็นเฉียบ

"แม่! ตะกี้หนูเห็น..." หนูเล่าให้แม่กับป้าเล็กฟัง ป้าเล็กดูเหมือนจะดีใจมากกว่าตกใจกลัว

"เห็นจริงๆ หรือลูก?" ป้าเล็กตาโต คนอื่นๆ หูผึ่งและเริ่มตีวงเข้ามาฟัง จากนั้นก็เริ่มเซ็งแซ่กันใหญ่ บางคนยกมือขึ้นลูบแขนที่ขนลุกซ่า พวกผู้ใหญ่บอกว่าผู้หญิงที่หนูเห็นน่ะเป็นผีบ้านผีเรือน บ้างก็ว่าคงเป็นเจ้าที่มาชื่นชมยินดี และรับส่วนบุญในวันนี้

ไม่มีใครกลัวเลยค่ะ หนูเองก็เหมือนกัน...มันบอกไม่ถูก อาจจะเรียกว่าอัศจรรย์ใจมากกว่า หนูว่าดีจังที่ได้เห็น คราวนี้หนูจะมีเรื่องคุยไปอีกนาน

แหม! พวกเพื่อนๆ หนูน่ะถึงจะกลัวผี แต่ก็ยังไม่เคยเห็นผีแบบหนูเห็นซักคน!

ป้าเล็กให้หนูประเคนของถวายพระ จากนั้นก็ฟังท่านสวดแล้วก็กรวดน้ำกัน...หนูตั้งจิตนึกถึงผู้หญิงที่หนูเห็น จำใบหน้าเธอได้ติดตาเลยล่ะค่ะ ทั้งหน้าตาตอนที่ยังสาวพริ้ง กับหน้าที่เปลี่ยนเป็นคนแก่ภายในไม่กี่วินาทีนั่น

ตอนกลับบ้าน แม่ให้หนูซื้อลอตเตอรี่จากเจ้าประจำ หนูหยิบโดยไม่ได้เลือก...และงวดนี้หนูถูกรางวัลที่ห้า ดีใจจังเลย ถือว่าเป็นทุนการศึกษาจากเจ้าที่บ้านป้าค่ะ

หนูเชื่อแล้วละว่าวิญญาณและสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงและคนดีผีต้องคุ้มเสมอ

นี่เป็นกำลังใจให้หนูทำความดีและไม่กล้าทำบาปใดๆ ถึงใครจะไม่เห็นการกระทำของเรา แต่ผีสางเทวดาเห็นแน่ๆ ค่ะ พวกเขาต้องเฝ้าดูเราอยู่อย่างแน่นอนที่สุด!



ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด