"เพ็ญพิมพ์" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากหญิงชราผู้โหยหาความหลัง
ป้าเลื่อมเป็นหญิงชราข้างบ้าน สามีเสียไปสิบกว่าปีแล้ว อยู่กับลูกหลานหลายคน ดิฉันรู้จักแกตั้งแต่ยังเด็กจนสาว สนิทใจเหมือนเป็นญาติสนิทคนหนึ่ง ชาวบ้านชอบนินทาป้าเลื่อมว่าผิดกว่าคนแก่ทั่วไปตรงที่รักสวย รักงามเกินเหตุ มองเห็นวัยชราเป็นศัตรูจนรับไม่ได้
แม่เป็นรุ่นน้องป้าเลื่อมหลายปี เล่าว่าเมื่อสาวๆ แกสวยมาก ผิวขาว สูงโปร่ง ชอบแต่งเนื้อแต่งตัวเป็นที่หนึ่ง แม้จะแต่งงานกับเสี่ยใหญ่ มีลูกเต้า 3 คนแล้วก็ตาม ป้าเลื่อมยังแต่งหน้าแต่งตัวสะสวย ทันสมัย กิริยาวาจาสุภาพอ่อนโยนแต่ก็มีสง่าอยู่ในที
ดิฉันชอบไปหาป้าเลื่อมตอนเย็นๆ ฟังแกเล่านิทานบ้าง เรื่องเก่าๆ บ้าง แหม! โดยเฉพาะขนมกับผลไม้ของป้าเลื่อมอร่อยมากค่ะ
บางวันก็เห็นป้าเลื่อมแต่งตัวสวยเชียว บอกว่าเพิ่งกลับจากร้านเสริมสวยบางลำพูมา ทั้งย้อมผม ทำเล็บและนวดหน้า ลอกหน้า แถมขัดผิวมาด้วย
"เห็นผมขาวๆ แล้วป้ากลุ้มใจ หน้าตามันไม่ดีเอาเลย ทำผมทำหน้ามาสวยๆ แล้วค่อยยังชั่วหน่อย"
บางวันก็บอกว่าไม่สบายใจ มีฝ้าขึ้นแก้ม ต้องไปหาครีมรักษาฝ้าดีๆ มาใช้
ดิฉันชักงงเพราะไม่เห็นฝ้าที่ใบหน้าขาวๆ ค่อนข้างเรียบตึง ผิดกว่าคนอายุใกล้เจ็ดสิบทั่วไป ป้าเลื่อมต้องให้เข้าไปดูใกล้ๆ แล้วชี้ที่สันแก้มขวา...โธ่! เป็นจุดเล็กๆ เท่านั้นเองค่ะ แค่นั้นป้าเลื่อมก็กลุ้มใจแล้ว...ดิฉันมีสิวมากกว่าแกด้วยซ้ำไป!
เวลาผ่านไปเร็วจนดิฉันเรียนจบ มีงานทำ แต่เราก็ยังสนิทสนมกันตามเดิม ป้าเลื่อมซื้อผ้าตัดเสื้อมาฝาก ดิฉันก็หาเครื่องสำอางมาตอบแทนเป็นที่ถูกอกถูกใจกัน
ป้าเลื่อมดูจะไม่เปลี่ยนแปลงไปเท่าไร แต่งตัวสวย แต่งหน้าพริ้ง ผมตัดสั้นย้อมดำเสมอ สร้อยคอ สร้อยข้อมือ แหวนพลอยติดตัวตลอด...ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อค่ะว่าแกย้อมผมทุกอาทิตย์ เรื่องเงินทองไม่ต้องห่วงเพราะมีเก็บมากพอ แม้จะแบ่งส่วนหนึ่งให้ลูกๆ แล้วก็ตาม
ขณะนั้น ป้าเลื่อมอายุ 75 แล้ว...วันหนึ่งก็เล่าเรื่องแปลกๆ ให้ดิฉันฟัง!
เมื่อคืนก่อนนี้เอง ป้าเลื่อมแน่ใจว่าตัวเองตายไปแล้ว ไม่ได้ฝันแน่นอน...รู้สึกว่าตัวเองออกจากร่างมายืนอยู่ข้างเตียง ไม่รู้สึกเจ็บปวดหรืออาลัยอาวรณ์แม้แต่น้อย มองดูร่างที่ซูบผอมผิดตาชั่วคืนเดียว เหมือนมีแต่หนังหุ้มกระดูกไม่มีผิด
หน้าตาเหี่ยวย่น มีทั้งฝ้าทั้งกระดำๆ เป็นปื้นน่าชัง ตามซอกคอก็มีขี้หูเม็ดดำๆ ขึ้นเต็ม ทรวงอกเหี่ยวแห้ง ท่อนแขนและหลังมือมีเส้นเลือดเขียวๆ แดงๆ แถมมีกระน่าเกลียดจนต้องเบือนหน้าหนี
เมื่อก้มลงมองตัวเองที่ยืนอยู่ข้างเตียงก็ชาวาบไปถึงหัวใจ!
สาวสวยผิวขาวผ่อง เนื้อหนังเต่งตึง ทรวงอกสล้าง สะโพกกลมกลึง ท่อนแขนอ่อนช้อยปานนางรำ ท่อนขาก็อวบอัดแข็งแรง...เมื่อไปดูตัวเองที่หน้ากระจกก็เห็นสาวสวยกำลังมองตอบมาด้วยนัยน์ตาดำขลับ กลีบปากแดงระเรื่อ เผยอยิ้มเห็นฟันขาวสะอาด เรียงรายงดงามราวไข่มุก
ขณะนั้นเอง ญาติมิตรและสามีที่ไปสู่ปรโลกก่อนหน้านั้น ก็เข้ามาห้อมล้อม รอรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส เสียงหัวเราะเบิกบานน่าชุ่มชื่นใจนัก...ลาก่อน! ยายแก่ที่กลายเป็นซากศพ! ไม่ช้าก็จะถูกหนอนกินจนไม่เหลือซาก...
ทันใดนั้นความเจ็บปวดก็พุ่งจี๊ดเข้าจับหัวใจ ป้าเลื่อมสะดุ้งตื่นหอบหายใจรุนแรงด้วยความเหน็ดเหนื่อย...พอรู้ตัวว่ากลับฟื้นจากความตายได้แล้วกลับร้องไห้โฮ อาลัยอาวรณ์ร่างหญิงสาวของตัวเองแทบจะขาดใจ
ป้าเลื่อมหยิบทิชชูซับน้ำตา แค่นหัวเราะคล้ายจะเย้ยหยันตัวเอง!
"ป้าเคยเป็นสาวสวยเหมือนหนูนี่แหละ ปากแดงแก้มแดง นัยน์ตาดำขลับเชียว มีคนชมว่าสุกใสยิ่งกว่าดวงดาว ผิวขาวราวปุยนุ่น หน้าอกตึง เอวคอด สะโพกผาย ขาทั้งสองก็แข็งแรง...ชีวิตมีแต่ความฝันที่สวยสดงดงามเหลือเกิน เดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่ามันหายไปไหนหมดแล้ว"
"แต่ป้ายังสวยอยู่นะคะ" ดิฉันปลอบด้วยความสงสาร "ถึงจะแก่กว่าแม่หนูตั้งสิบกว่าปี แต่ป้ายังดูสวยกว่าแม่หนูด้วยซ้ำ...เมื่อก่อนเป็นยังไงหนูก็เห็นป้ายังสวยตามเดิมเลยค่ะ"
"น่ารักจริงแม่คุณ" ป้าเลื่อมน้ำตาคลอ รวบตัวดิฉันเข้าไปกอดพลางพึมพำเสียงเลื่อนลอย "ป้าก็คิดยังงั้นเหมือนกัน ตอนที่เห็นตัวเองยืนอยู่ข้างศพยายแก่คืนนั้นน่ะ"
ราวเดือนต่อมา ดิฉันฝันเห็นป้าเลื่อมมายืนหน้าเศร้าอยู่ข้างเตียง แว่วเสียงพึมพำว่าลาก่อน...แล้วร่างนั้นก็กลายเป็นสาวสวยยืนยิ้มละไม...ป้าเลื่อมเมื่อตอนสาวๆ นั่นเอง
วันรุ่งขึ้นก็ได้ข่าวว่าหญิงชราเสียชีวิตแล้ว หลับไม่ตื่นตลอดกาล...โชคดีที่ไม่ต้องลืมตาขึ้นมาพบกับความจริงอันโหดร้าย ที่ไม่มีใครหนีพ้นมาแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ!
ป้าเลื่อมเป็นหญิงชราข้างบ้าน สามีเสียไปสิบกว่าปีแล้ว อยู่กับลูกหลานหลายคน ดิฉันรู้จักแกตั้งแต่ยังเด็กจนสาว สนิทใจเหมือนเป็นญาติสนิทคนหนึ่ง ชาวบ้านชอบนินทาป้าเลื่อมว่าผิดกว่าคนแก่ทั่วไปตรงที่รักสวย รักงามเกินเหตุ มองเห็นวัยชราเป็นศัตรูจนรับไม่ได้
แม่เป็นรุ่นน้องป้าเลื่อมหลายปี เล่าว่าเมื่อสาวๆ แกสวยมาก ผิวขาว สูงโปร่ง ชอบแต่งเนื้อแต่งตัวเป็นที่หนึ่ง แม้จะแต่งงานกับเสี่ยใหญ่ มีลูกเต้า 3 คนแล้วก็ตาม ป้าเลื่อมยังแต่งหน้าแต่งตัวสะสวย ทันสมัย กิริยาวาจาสุภาพอ่อนโยนแต่ก็มีสง่าอยู่ในที
ดิฉันชอบไปหาป้าเลื่อมตอนเย็นๆ ฟังแกเล่านิทานบ้าง เรื่องเก่าๆ บ้าง แหม! โดยเฉพาะขนมกับผลไม้ของป้าเลื่อมอร่อยมากค่ะ
บางวันก็เห็นป้าเลื่อมแต่งตัวสวยเชียว บอกว่าเพิ่งกลับจากร้านเสริมสวยบางลำพูมา ทั้งย้อมผม ทำเล็บและนวดหน้า ลอกหน้า แถมขัดผิวมาด้วย
"เห็นผมขาวๆ แล้วป้ากลุ้มใจ หน้าตามันไม่ดีเอาเลย ทำผมทำหน้ามาสวยๆ แล้วค่อยยังชั่วหน่อย"
บางวันก็บอกว่าไม่สบายใจ มีฝ้าขึ้นแก้ม ต้องไปหาครีมรักษาฝ้าดีๆ มาใช้
ดิฉันชักงงเพราะไม่เห็นฝ้าที่ใบหน้าขาวๆ ค่อนข้างเรียบตึง ผิดกว่าคนอายุใกล้เจ็ดสิบทั่วไป ป้าเลื่อมต้องให้เข้าไปดูใกล้ๆ แล้วชี้ที่สันแก้มขวา...โธ่! เป็นจุดเล็กๆ เท่านั้นเองค่ะ แค่นั้นป้าเลื่อมก็กลุ้มใจแล้ว...ดิฉันมีสิวมากกว่าแกด้วยซ้ำไป!
เวลาผ่านไปเร็วจนดิฉันเรียนจบ มีงานทำ แต่เราก็ยังสนิทสนมกันตามเดิม ป้าเลื่อมซื้อผ้าตัดเสื้อมาฝาก ดิฉันก็หาเครื่องสำอางมาตอบแทนเป็นที่ถูกอกถูกใจกัน
ป้าเลื่อมดูจะไม่เปลี่ยนแปลงไปเท่าไร แต่งตัวสวย แต่งหน้าพริ้ง ผมตัดสั้นย้อมดำเสมอ สร้อยคอ สร้อยข้อมือ แหวนพลอยติดตัวตลอด...ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อค่ะว่าแกย้อมผมทุกอาทิตย์ เรื่องเงินทองไม่ต้องห่วงเพราะมีเก็บมากพอ แม้จะแบ่งส่วนหนึ่งให้ลูกๆ แล้วก็ตาม
ขณะนั้น ป้าเลื่อมอายุ 75 แล้ว...วันหนึ่งก็เล่าเรื่องแปลกๆ ให้ดิฉันฟัง!
เมื่อคืนก่อนนี้เอง ป้าเลื่อมแน่ใจว่าตัวเองตายไปแล้ว ไม่ได้ฝันแน่นอน...รู้สึกว่าตัวเองออกจากร่างมายืนอยู่ข้างเตียง ไม่รู้สึกเจ็บปวดหรืออาลัยอาวรณ์แม้แต่น้อย มองดูร่างที่ซูบผอมผิดตาชั่วคืนเดียว เหมือนมีแต่หนังหุ้มกระดูกไม่มีผิด
หน้าตาเหี่ยวย่น มีทั้งฝ้าทั้งกระดำๆ เป็นปื้นน่าชัง ตามซอกคอก็มีขี้หูเม็ดดำๆ ขึ้นเต็ม ทรวงอกเหี่ยวแห้ง ท่อนแขนและหลังมือมีเส้นเลือดเขียวๆ แดงๆ แถมมีกระน่าเกลียดจนต้องเบือนหน้าหนี
เมื่อก้มลงมองตัวเองที่ยืนอยู่ข้างเตียงก็ชาวาบไปถึงหัวใจ!
สาวสวยผิวขาวผ่อง เนื้อหนังเต่งตึง ทรวงอกสล้าง สะโพกกลมกลึง ท่อนแขนอ่อนช้อยปานนางรำ ท่อนขาก็อวบอัดแข็งแรง...เมื่อไปดูตัวเองที่หน้ากระจกก็เห็นสาวสวยกำลังมองตอบมาด้วยนัยน์ตาดำขลับ กลีบปากแดงระเรื่อ เผยอยิ้มเห็นฟันขาวสะอาด เรียงรายงดงามราวไข่มุก
ขณะนั้นเอง ญาติมิตรและสามีที่ไปสู่ปรโลกก่อนหน้านั้น ก็เข้ามาห้อมล้อม รอรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส เสียงหัวเราะเบิกบานน่าชุ่มชื่นใจนัก...ลาก่อน! ยายแก่ที่กลายเป็นซากศพ! ไม่ช้าก็จะถูกหนอนกินจนไม่เหลือซาก...
ทันใดนั้นความเจ็บปวดก็พุ่งจี๊ดเข้าจับหัวใจ ป้าเลื่อมสะดุ้งตื่นหอบหายใจรุนแรงด้วยความเหน็ดเหนื่อย...พอรู้ตัวว่ากลับฟื้นจากความตายได้แล้วกลับร้องไห้โฮ อาลัยอาวรณ์ร่างหญิงสาวของตัวเองแทบจะขาดใจ
ป้าเลื่อมหยิบทิชชูซับน้ำตา แค่นหัวเราะคล้ายจะเย้ยหยันตัวเอง!
"ป้าเคยเป็นสาวสวยเหมือนหนูนี่แหละ ปากแดงแก้มแดง นัยน์ตาดำขลับเชียว มีคนชมว่าสุกใสยิ่งกว่าดวงดาว ผิวขาวราวปุยนุ่น หน้าอกตึง เอวคอด สะโพกผาย ขาทั้งสองก็แข็งแรง...ชีวิตมีแต่ความฝันที่สวยสดงดงามเหลือเกิน เดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่ามันหายไปไหนหมดแล้ว"
"แต่ป้ายังสวยอยู่นะคะ" ดิฉันปลอบด้วยความสงสาร "ถึงจะแก่กว่าแม่หนูตั้งสิบกว่าปี แต่ป้ายังดูสวยกว่าแม่หนูด้วยซ้ำ...เมื่อก่อนเป็นยังไงหนูก็เห็นป้ายังสวยตามเดิมเลยค่ะ"
"น่ารักจริงแม่คุณ" ป้าเลื่อมน้ำตาคลอ รวบตัวดิฉันเข้าไปกอดพลางพึมพำเสียงเลื่อนลอย "ป้าก็คิดยังงั้นเหมือนกัน ตอนที่เห็นตัวเองยืนอยู่ข้างศพยายแก่คืนนั้นน่ะ"
ราวเดือนต่อมา ดิฉันฝันเห็นป้าเลื่อมมายืนหน้าเศร้าอยู่ข้างเตียง แว่วเสียงพึมพำว่าลาก่อน...แล้วร่างนั้นก็กลายเป็นสาวสวยยืนยิ้มละไม...ป้าเลื่อมเมื่อตอนสาวๆ นั่นเอง
วันรุ่งขึ้นก็ได้ข่าวว่าหญิงชราเสียชีวิตแล้ว หลับไม่ตื่นตลอดกาล...โชคดีที่ไม่ต้องลืมตาขึ้นมาพบกับความจริงอันโหดร้าย ที่ไม่มีใครหนีพ้นมาแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ!
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
