" ชมนาด" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากห้องทำงาน
ดิฉันได้พบกับเหตุการณ์แปลกประหลาดเมื่อต้นเดือนที่แล้วนี่เอง หลังจากถูกย้ายจากภาคเหนือมาประจำบริษัทใหญ่ในกรุงเทพฯ ได้เพียงสัปดาห์เดียวเท่านั้น จึงเขียนมาให้ท่านผู้อ่านพิจารณาด้วยค่ะว่าเกิดขึ้นเพราะอะไรกันแน่?
เรื่องผีๆ สางๆ หรือเป็นเรื่องของความบังเอิญ ความเข้าใจสับสนกันแน่ แต่ถ้าใครได้พบแบบเดียวกับดิฉันคงไม่แคล้วขนหัวลุกแน่ๆ
บ่ายนั้นฝนพรำมาตลอด อากาศค่อนข้างเยือกเย็น แต่ในห้องทำงานก็เปิดเครื่องปรับอากาศตามความเคยชิน ดิฉันกำลังทำงานอยู่หน้าคอมพ์เพียงลำพังในห้องกะทัดรัดเป็นสัดเป็นส่วน ผิดกว่าพนักงานรุ่นน้องๆ ที่นั่งอยู่ในช่องติดๆ กันในห้องกว้างขวางด้านนอก
เปิดทีวีจอเล็กๆ เป็นเพื่อนตามความเคยชินด้วยค่ะ จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูเบาๆ แค่ 2-3 ครั้ง แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ก้าวเข้ามา ราวกับเธอเคาะประตูพอเป็นพิธีเท่านั้น
เอ๊ะ ดิฉันไม่ได้นัดกับใครไว้นี่นา ถ้าเป็นลูกค้าของบริษัทประกันก็มีแผนกต่างๆ คอยต้อนรับอยู่แล้ว
"คุณเดชไม่อยู่หรือคะ"
เธอยิ้มหวาน หย่อนสะโพกลงนั่งหน้าโต๊ะ...ดิฉันยัง งุนงงต่อภาพสาวสวยอายุราวสามสิบห้า หน้าหวาน ตาดำโต ปากเต็มอิ่มแดงสด สวมชุดสีม่วงหรู เฟอร์นิเจอร์เพียบตัว...สรุปว่าเสื้อผ้าหน้าผมสวยเริดไม่มีที่ติ จนกระทั่งเธอถามซ้ำขึ้นอีกดิฉันจึงยิ้มตอบ
"คุณเดชไหนคะดิฉันไม่รู้จัก คุณถามเลขาฯ ข้างนอกหรือเปล่า?" อาจจะเข้าห้องผิดก็ได้"
"แหม! ไม่ผิดหรอกค่ะ ดิฉันมาพบคุณเดชที่ห้องนี้หลายครั้งแล้ว บังเอิญต้องไปทำธุรกิจที่ยุโรปนานหน่อย เพิ่งกลับมาได้ไม่กี่วันเอง นี่ก็ขับรถรวดเดียวมาจากพัทยาเพราะมีธุระสำคัญจริงๆ" เธออมยิ้ม เหลียวซ้ายแลขวา ก่อนจะลุกขึ้นพลางพยักหน้าไปทางประตูด้านหลัง "ขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ อั้นมาเกือบชั่วโมงแล้วค่ะ"
โดยที่ดิฉันยังไม่ได้ปริปาก เธอก็ก้าวฉับๆ ออกทางประตูหลังซึ่งเป็นระเบียงแคบๆ มีห้องน้ำอยู่ด้านซ้ายมือ ตรงกับโต๊ะทำงานดิฉันซึ่งมีผนังคั่นเท่านั้น ก่อนจะผลักประตูปิดสนิทตามเดิม
แล้วเธอก็หายจ้อยไป
ผู้หญิงเข้าห้องน้ำนานกว่าผู้ชายเป็นธรรมดา ท่าทางเธอคุ้นเคยกับห้องนี้น่าดู ดิฉันมองนาฬิกาข้อมือก็ปรากฏว่าเธอหายเข้าไปเกือบ 20 นาทีแล้ว แอร์ก็ดูเหมือนจะเย็นกว่าปกติ เอ๊ะ! ยังไงแน่?
ทั้งๆ ที่สาวสวยผู้นั้นดูปกติทุกอย่าง แต่ไม่แน่นัก เธออาจจะเป็น
เกือบจะลุกไปผลักประตูดูให้รู้แน่ ว่าฉวยโอกาสสูบบุหรี่ที่ระเบียงพลางชมวิวจากชั้นแปดหรือเปล่า ก็พอดีสาวสวยผู้นั้นเปิดประตูก้าวเข้ามา บอกกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มสุดหวาน แววตาหยาดเยิ้มที่ผู้หญิงเราพอจะดูกันออกว่าหมายความถึงอะไร? เจ้าตัวอยู่ในอารมณ์แบบไหน?
"ตกลงไม่รอแล้วค่ะ วันหลังจะมาหาคุณเดชใหม่ ลาก่อนนะคะ" เธอยกมือบ๊ายบาย แล้วเดินบิดสะโพกหนั่นหนาในกระโปรงสั้นบานย้วย ผลักประตูหายเงียบไปตามเดิม
ว่าจะทำงานต่อก็ไม่มีสมาธิ ดิฉันเดินไปเข้าห้องน้ำก็ไม่พบเห็นสิ่งผิดปกติ นอกจากควันบุหรี่อ้อยอิ่งจนต้องผลักหน้าต่างออกไป จะว่าเธอเข้ามาสูบบุหรี่ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะยืนสูบที่ระเบียงหน้าห้องน้ำยังจะสะดวกกว่าเป็นไหนๆ
กลับมาที่โต๊ะก็ยังไม่หายงุนงง ต้องยกหูไปถามเลขาฯ ว่ารู้จักผู้หญิงที่เข้ามาหาเมื่อราวครึ่งชั่วโมงก่อนไหม?
คำตอบก็คือ
"ลูกค้าชื่อคุณพิ้งกี้ค่ะ แกเคยมาหาคุณเดชบ่อยๆ แต่ช่วงหลังหายไปเกือบสองเดือน ได้ข่าวว่าไปยุโรป"
"เดี๋ยว!" ดิฉันเอะใจ "คุณเดชชาติ หัวหน้าฝ่าย แกเคย ทำงานห้องหัวหน้าค่ะ แต่ แต่แกหัวใจวายตายที่ระเบียงหน้าห้องน้ำมาเดือนกว่าๆ แล้วค่ะ! มีอะไรหรือคะ"
โทรศัพท์ร่วงจากมือดิฉัน ม่านตาพร่าพราย ใจสั่นหวิวๆ เหมือนจะเป็นลม สาวสวยคนนั้นไม่ใช่ภูตผีตามที่ดิฉันหลงระแวง แต่เธอออกไปพบปะกับอะไรบางอย่างที่อาจจะเรียกว่า "วิญญาณ" โดยไม่รู้ตัวก็เป็นได้นะคะ
นอกจากเดือดร้อนต้องยกพระพุทธรูปมาตั้งไว้ในห้องทำงาน ดิฉันยังต้องกังวลว่าถ้าคุณพิ้งกี้มาถามหา "คุณเดช" อีก ดิฉันจะตอบเธอว่ายังไงดีคะ? นึกแล้วขนหัวลุกค่ะ!
ดิฉันได้พบกับเหตุการณ์แปลกประหลาดเมื่อต้นเดือนที่แล้วนี่เอง หลังจากถูกย้ายจากภาคเหนือมาประจำบริษัทใหญ่ในกรุงเทพฯ ได้เพียงสัปดาห์เดียวเท่านั้น จึงเขียนมาให้ท่านผู้อ่านพิจารณาด้วยค่ะว่าเกิดขึ้นเพราะอะไรกันแน่?
เรื่องผีๆ สางๆ หรือเป็นเรื่องของความบังเอิญ ความเข้าใจสับสนกันแน่ แต่ถ้าใครได้พบแบบเดียวกับดิฉันคงไม่แคล้วขนหัวลุกแน่ๆ
บ่ายนั้นฝนพรำมาตลอด อากาศค่อนข้างเยือกเย็น แต่ในห้องทำงานก็เปิดเครื่องปรับอากาศตามความเคยชิน ดิฉันกำลังทำงานอยู่หน้าคอมพ์เพียงลำพังในห้องกะทัดรัดเป็นสัดเป็นส่วน ผิดกว่าพนักงานรุ่นน้องๆ ที่นั่งอยู่ในช่องติดๆ กันในห้องกว้างขวางด้านนอก
เปิดทีวีจอเล็กๆ เป็นเพื่อนตามความเคยชินด้วยค่ะ จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูเบาๆ แค่ 2-3 ครั้ง แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ก้าวเข้ามา ราวกับเธอเคาะประตูพอเป็นพิธีเท่านั้น
เอ๊ะ ดิฉันไม่ได้นัดกับใครไว้นี่นา ถ้าเป็นลูกค้าของบริษัทประกันก็มีแผนกต่างๆ คอยต้อนรับอยู่แล้ว
"คุณเดชไม่อยู่หรือคะ"
เธอยิ้มหวาน หย่อนสะโพกลงนั่งหน้าโต๊ะ...ดิฉันยัง งุนงงต่อภาพสาวสวยอายุราวสามสิบห้า หน้าหวาน ตาดำโต ปากเต็มอิ่มแดงสด สวมชุดสีม่วงหรู เฟอร์นิเจอร์เพียบตัว...สรุปว่าเสื้อผ้าหน้าผมสวยเริดไม่มีที่ติ จนกระทั่งเธอถามซ้ำขึ้นอีกดิฉันจึงยิ้มตอบ
"คุณเดชไหนคะดิฉันไม่รู้จัก คุณถามเลขาฯ ข้างนอกหรือเปล่า?" อาจจะเข้าห้องผิดก็ได้"
"แหม! ไม่ผิดหรอกค่ะ ดิฉันมาพบคุณเดชที่ห้องนี้หลายครั้งแล้ว บังเอิญต้องไปทำธุรกิจที่ยุโรปนานหน่อย เพิ่งกลับมาได้ไม่กี่วันเอง นี่ก็ขับรถรวดเดียวมาจากพัทยาเพราะมีธุระสำคัญจริงๆ" เธออมยิ้ม เหลียวซ้ายแลขวา ก่อนจะลุกขึ้นพลางพยักหน้าไปทางประตูด้านหลัง "ขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ อั้นมาเกือบชั่วโมงแล้วค่ะ"
โดยที่ดิฉันยังไม่ได้ปริปาก เธอก็ก้าวฉับๆ ออกทางประตูหลังซึ่งเป็นระเบียงแคบๆ มีห้องน้ำอยู่ด้านซ้ายมือ ตรงกับโต๊ะทำงานดิฉันซึ่งมีผนังคั่นเท่านั้น ก่อนจะผลักประตูปิดสนิทตามเดิม
แล้วเธอก็หายจ้อยไป
ผู้หญิงเข้าห้องน้ำนานกว่าผู้ชายเป็นธรรมดา ท่าทางเธอคุ้นเคยกับห้องนี้น่าดู ดิฉันมองนาฬิกาข้อมือก็ปรากฏว่าเธอหายเข้าไปเกือบ 20 นาทีแล้ว แอร์ก็ดูเหมือนจะเย็นกว่าปกติ เอ๊ะ! ยังไงแน่?
ทั้งๆ ที่สาวสวยผู้นั้นดูปกติทุกอย่าง แต่ไม่แน่นัก เธออาจจะเป็น
เกือบจะลุกไปผลักประตูดูให้รู้แน่ ว่าฉวยโอกาสสูบบุหรี่ที่ระเบียงพลางชมวิวจากชั้นแปดหรือเปล่า ก็พอดีสาวสวยผู้นั้นเปิดประตูก้าวเข้ามา บอกกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มสุดหวาน แววตาหยาดเยิ้มที่ผู้หญิงเราพอจะดูกันออกว่าหมายความถึงอะไร? เจ้าตัวอยู่ในอารมณ์แบบไหน?
"ตกลงไม่รอแล้วค่ะ วันหลังจะมาหาคุณเดชใหม่ ลาก่อนนะคะ" เธอยกมือบ๊ายบาย แล้วเดินบิดสะโพกหนั่นหนาในกระโปรงสั้นบานย้วย ผลักประตูหายเงียบไปตามเดิม
ว่าจะทำงานต่อก็ไม่มีสมาธิ ดิฉันเดินไปเข้าห้องน้ำก็ไม่พบเห็นสิ่งผิดปกติ นอกจากควันบุหรี่อ้อยอิ่งจนต้องผลักหน้าต่างออกไป จะว่าเธอเข้ามาสูบบุหรี่ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะยืนสูบที่ระเบียงหน้าห้องน้ำยังจะสะดวกกว่าเป็นไหนๆ
กลับมาที่โต๊ะก็ยังไม่หายงุนงง ต้องยกหูไปถามเลขาฯ ว่ารู้จักผู้หญิงที่เข้ามาหาเมื่อราวครึ่งชั่วโมงก่อนไหม?
คำตอบก็คือ
"ลูกค้าชื่อคุณพิ้งกี้ค่ะ แกเคยมาหาคุณเดชบ่อยๆ แต่ช่วงหลังหายไปเกือบสองเดือน ได้ข่าวว่าไปยุโรป"
"เดี๋ยว!" ดิฉันเอะใจ "คุณเดชชาติ หัวหน้าฝ่าย แกเคย ทำงานห้องหัวหน้าค่ะ แต่ แต่แกหัวใจวายตายที่ระเบียงหน้าห้องน้ำมาเดือนกว่าๆ แล้วค่ะ! มีอะไรหรือคะ"
โทรศัพท์ร่วงจากมือดิฉัน ม่านตาพร่าพราย ใจสั่นหวิวๆ เหมือนจะเป็นลม สาวสวยคนนั้นไม่ใช่ภูตผีตามที่ดิฉันหลงระแวง แต่เธอออกไปพบปะกับอะไรบางอย่างที่อาจจะเรียกว่า "วิญญาณ" โดยไม่รู้ตัวก็เป็นได้นะคะ
นอกจากเดือดร้อนต้องยกพระพุทธรูปมาตั้งไว้ในห้องทำงาน ดิฉันยังต้องกังวลว่าถ้าคุณพิ้งกี้มาถามหา "คุณเดช" อีก ดิฉันจะตอบเธอว่ายังไงดีคะ? นึกแล้วขนหัวลุกค่ะ!
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
