'เฮียง้วน' เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกในบาร์คาราโอเกะ
คนกลัวผีมักจะพูดตรงกันว่า กลางคืนน่ากลัวกว่ากลางวัน เพราะบรรยากาศมันรู้เห็นเป็นใจ ไม่ว่าจะเป็นความมืดสลัว สรรพสิ่งค่อนข้างเงียบเชียบ จนแทบจะได้ยินเสียงใครมาทอดถอนใจยืดยาวในห้องนอนที่มีตัวเองอยู่ลำพังคนเดียว
ยกเว้นแต่จะเป็นยามค่ำคืนในสถานบันเทิง ที่เคยเรียกขานกันโก้ๆ ว่ารมณียสถาน แสงไฟสว่างไสว เสียงดนตรีอึกทึกครึกโครม หรือต่อให้แสงไฟค่อนข้างสลัวเช่นในผับในบาร์ ก็ไม่น่ากลัวอันใด เพราะมีผู้คนคลั่กๆ อยู่ด้วย
แต่ก็ไม่แน่เสมอไปนัก!
ในโรงนวดที่มีแต่แขกกับหมอนวดแค่สองคนเท่านั้นล่ะ?
ในห้องหับของบาร์คาราโอเกะที่อาจจะมีคนมากกว่าหน่อย เช่นนักเที่ยวสามคนกับสาวสามคน...บางทีก็เกิดเหตุการณ์น่าสยองขึ้นได้ง่ายๆ
ผมเคยเจอเรื่องขนหัวลุกในโรงนวดมาแล้ว แต่เห็นว่ามีผู้เล่าเรื่องโดนผีหลอกในโรงนวดมาหลายราย วันนี้จะขอเล่าเรื่องน่าขนลุกขนพองในบาร์คาราโอเกะแถวบางพระสู่กันฟัง
ย่านนั้นมีคาเฟ่โด่งดังมา 20-30 ปี เดี๋ยวนี้ยิ่งมีบริการครบเครื่องไม่ว่าเลานจ์, ผับ, บาร์และคาราโอเกะ นับวันก็จะฮิตมากขึ้นทุกที จนย่านนั้นมีบาร์ผี...เอ๊ย! คาราโอเกะล้วนๆ ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด เรียงรายกันเป็นตับ
'เจ้าเอิ้น' กับ 'เจ้าปึ้ง' เพื่อนรุ่นน้องสองคนชวนผมไปเที่ยวที่นั่นเป็นครั้งแรก...แค่ครั้งเดียว ก็เจอดีเลยล่ะครับ!
คืนนั้นวันพุธปลายเดือน แขกน้อย พอจอดรถหน้าตึกแถวที่ติดไฟอร่าม มีสาวๆ แต่งชุดเซ็กซี่ ส่วนมากนุ่งกางเกงขาสั้นจุนจู๋ ฟิตเปรี๊ยะ จนน่าห่วงใยเนื้อหนังข้างในว่าจะเกิดเจ็บปวดจนเป็นอันตราย...กรูเข้ามาต้อนรับเรา พอเห็นหน้าเจ้าสองเกลอก็ทักกันเซ็งแซ่ แสดงว่าเป็นขา ประจำทั้งคู่
ว่าแต่มีทีเด็ดอะไรนักหนาหรือครับ?
ชั้นล่างเป็นเวทีแคบๆ มีแขกอยู่แค่ 2 โต๊ะ ทั้งๆ ที่ปาเข้าไปเกือบสองยามแล้ว เมื่อสาวสองคนพาเราขึ้นไปชั้นสอง มีห้องเรียงรายสองข้างทางเดิน ตอนแรกพวกเธอจะพาเข้าห้องเล็ก แต่เจ้าปึ้งบอกว่าต้องการห้องขนาดกลาง จะได้ล้วง...เอ๊ย! ร้องเพลงสนุก นั่งลุกสบาย
บ๋อยมาจัดการเปิดแอร์ เปิดทีวีและเครื่องเสียงพรักพร้อม เหล้าและโซดาทยอยเข้ามา มาม่าซังจัดการพาสาวกลุ่มใหญ่ โชว์เนินอกแอร่มกับขาอ่อนอวบๆ ขาวๆ เป็นส่วนมาก...แต่กางเกงฟิตคับน่าใจหายทุกคน
ทำไมผมเน้นเรื่องกางเกงคับจนเนื้อหนังแทบจะปูดปลิ้นเหลือเชื่อ? เดี๋ยวก็รู้ครับ
ผมเลือกได้คนหนึ่งเข้ามานั่งเบียดเสียด ประเภทหมวยสาวขาวอึ๋มตามตำราที่ว่า 'ขาวไว้ก่อนพ่อสอนไว้' เสื้อยืดสีดำคอกว้างโชว์ความอึ๋มเต็มพิกัด ชื่อน้องแพร (นามสมมติ) ส่วนเจ้าเอิ้นกับเจ้าปึ้งไม่ยักมีใครร้องเพลง มัวแต่คลุกเคล้านัวเนียกันไม่ยอมห่าง...เดี๋ยวๆ สาวก็ใช้รีโมตกดเพลงโปรด ซะที
น้องแพรจับมือผมไปวางบนท่อนขาอวบๆ เนื้อเย็นฉ่ำ กางเกงเอวต่ำและคับปึ๋งอย่างที่ว่า...อ๋อ! เพิ่งรู้ตอนนั้นเองว่าคุณเธอทั้งหลายตระเตรียมไว้ป้องกันการล่วงล้ำบุกรุกจากขอบกางเกงเข้าไปน่ะซีคุณ
แหม! ขนาดยกทรงหมอเขายังแนะนำว่าอย่าใช้ชนิดคับปึ๋งหรือดันทรงมากเกินไปเพราะจะอันตรายต่ออวัยวะภายใน ขนาดจะหายใจไม่ออกตายเอาง่ายๆ ต้องทดลองสอดนิ้วเข้าไปก่อน ถ้านิ้วเข้าได้ถึงจะปลอดภัย...คงแบบเดียวกับกางเกงของสาวโอเกะนะครับ ผมว่า
แอร์เย็นฉ่ำชวนสะท้านใจ ใครไม่กอดกันแก้หนาวก็ใจเย็นเต็มที!
อ้าว? มาม่าซังมาบอกว่าถึงเวลาโชว์มันส์ๆ แล้ว ให้พวกสาวๆ พาเราลงไปชั้นล่าง แจกดาวทองดวงเล็กๆ มาคนละ 3-4 ดวง ชอบใจสาวเต้นโชว์โป๊ๆ เปลือยๆ คนไหนก็เชิญติดดาวให้เธอ...ราคาดวงละหนึ่งร้อยบาทถ้วน
เฮ้อ...ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นหรอกครับสำหรับคนที่เคยเที่ยวมาโชกโชนน่ะ จนกลับขึ้นไปบนห้อง เจ้าเอิ้นกับเจ้า ปึ้งก็จัดการทำตัวเป็นนักพิสูจน์ นักค้นคว้าหาความลับกันอุตลุดจนผมเพิ่งสังเกตว่าน้องแพรไม่ขึ้นมาซักที...
เอ๊ะ! หรือว่าน้องหนูจะเกิดอยากเรียนวิชา ตัวเบา เลยแวะเข้าห้องน้ำปลดทุกข์หนักเบาอะไรซะก่อน
แต่ผ่านไปเกือบชั่วโมงเธอก็ยังไม่มา ได้เวลาเช็กบิล สองเกลอบ่นว่าทำไมพี่ไม่เลือกใครซักคน...คราวหน้าผมจะให้เขาหาเจ๋งๆ ให้พี่ล่ะกัน!
โอ๊ย! ถ้างั้นน้องแพรที่มานั่งกับผมตอนแรกก็ผีน่ะซีครับ! บรื๋อออ...
คนกลัวผีมักจะพูดตรงกันว่า กลางคืนน่ากลัวกว่ากลางวัน เพราะบรรยากาศมันรู้เห็นเป็นใจ ไม่ว่าจะเป็นความมืดสลัว สรรพสิ่งค่อนข้างเงียบเชียบ จนแทบจะได้ยินเสียงใครมาทอดถอนใจยืดยาวในห้องนอนที่มีตัวเองอยู่ลำพังคนเดียว
ยกเว้นแต่จะเป็นยามค่ำคืนในสถานบันเทิง ที่เคยเรียกขานกันโก้ๆ ว่ารมณียสถาน แสงไฟสว่างไสว เสียงดนตรีอึกทึกครึกโครม หรือต่อให้แสงไฟค่อนข้างสลัวเช่นในผับในบาร์ ก็ไม่น่ากลัวอันใด เพราะมีผู้คนคลั่กๆ อยู่ด้วย
แต่ก็ไม่แน่เสมอไปนัก!
ในโรงนวดที่มีแต่แขกกับหมอนวดแค่สองคนเท่านั้นล่ะ?
ในห้องหับของบาร์คาราโอเกะที่อาจจะมีคนมากกว่าหน่อย เช่นนักเที่ยวสามคนกับสาวสามคน...บางทีก็เกิดเหตุการณ์น่าสยองขึ้นได้ง่ายๆ
ผมเคยเจอเรื่องขนหัวลุกในโรงนวดมาแล้ว แต่เห็นว่ามีผู้เล่าเรื่องโดนผีหลอกในโรงนวดมาหลายราย วันนี้จะขอเล่าเรื่องน่าขนลุกขนพองในบาร์คาราโอเกะแถวบางพระสู่กันฟัง
ย่านนั้นมีคาเฟ่โด่งดังมา 20-30 ปี เดี๋ยวนี้ยิ่งมีบริการครบเครื่องไม่ว่าเลานจ์, ผับ, บาร์และคาราโอเกะ นับวันก็จะฮิตมากขึ้นทุกที จนย่านนั้นมีบาร์ผี...เอ๊ย! คาราโอเกะล้วนๆ ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด เรียงรายกันเป็นตับ
'เจ้าเอิ้น' กับ 'เจ้าปึ้ง' เพื่อนรุ่นน้องสองคนชวนผมไปเที่ยวที่นั่นเป็นครั้งแรก...แค่ครั้งเดียว ก็เจอดีเลยล่ะครับ!
คืนนั้นวันพุธปลายเดือน แขกน้อย พอจอดรถหน้าตึกแถวที่ติดไฟอร่าม มีสาวๆ แต่งชุดเซ็กซี่ ส่วนมากนุ่งกางเกงขาสั้นจุนจู๋ ฟิตเปรี๊ยะ จนน่าห่วงใยเนื้อหนังข้างในว่าจะเกิดเจ็บปวดจนเป็นอันตราย...กรูเข้ามาต้อนรับเรา พอเห็นหน้าเจ้าสองเกลอก็ทักกันเซ็งแซ่ แสดงว่าเป็นขา ประจำทั้งคู่
ว่าแต่มีทีเด็ดอะไรนักหนาหรือครับ?
ชั้นล่างเป็นเวทีแคบๆ มีแขกอยู่แค่ 2 โต๊ะ ทั้งๆ ที่ปาเข้าไปเกือบสองยามแล้ว เมื่อสาวสองคนพาเราขึ้นไปชั้นสอง มีห้องเรียงรายสองข้างทางเดิน ตอนแรกพวกเธอจะพาเข้าห้องเล็ก แต่เจ้าปึ้งบอกว่าต้องการห้องขนาดกลาง จะได้ล้วง...เอ๊ย! ร้องเพลงสนุก นั่งลุกสบาย
บ๋อยมาจัดการเปิดแอร์ เปิดทีวีและเครื่องเสียงพรักพร้อม เหล้าและโซดาทยอยเข้ามา มาม่าซังจัดการพาสาวกลุ่มใหญ่ โชว์เนินอกแอร่มกับขาอ่อนอวบๆ ขาวๆ เป็นส่วนมาก...แต่กางเกงฟิตคับน่าใจหายทุกคน
ทำไมผมเน้นเรื่องกางเกงคับจนเนื้อหนังแทบจะปูดปลิ้นเหลือเชื่อ? เดี๋ยวก็รู้ครับ
ผมเลือกได้คนหนึ่งเข้ามานั่งเบียดเสียด ประเภทหมวยสาวขาวอึ๋มตามตำราที่ว่า 'ขาวไว้ก่อนพ่อสอนไว้' เสื้อยืดสีดำคอกว้างโชว์ความอึ๋มเต็มพิกัด ชื่อน้องแพร (นามสมมติ) ส่วนเจ้าเอิ้นกับเจ้าปึ้งไม่ยักมีใครร้องเพลง มัวแต่คลุกเคล้านัวเนียกันไม่ยอมห่าง...เดี๋ยวๆ สาวก็ใช้รีโมตกดเพลงโปรด ซะที
น้องแพรจับมือผมไปวางบนท่อนขาอวบๆ เนื้อเย็นฉ่ำ กางเกงเอวต่ำและคับปึ๋งอย่างที่ว่า...อ๋อ! เพิ่งรู้ตอนนั้นเองว่าคุณเธอทั้งหลายตระเตรียมไว้ป้องกันการล่วงล้ำบุกรุกจากขอบกางเกงเข้าไปน่ะซีคุณ
แหม! ขนาดยกทรงหมอเขายังแนะนำว่าอย่าใช้ชนิดคับปึ๋งหรือดันทรงมากเกินไปเพราะจะอันตรายต่ออวัยวะภายใน ขนาดจะหายใจไม่ออกตายเอาง่ายๆ ต้องทดลองสอดนิ้วเข้าไปก่อน ถ้านิ้วเข้าได้ถึงจะปลอดภัย...คงแบบเดียวกับกางเกงของสาวโอเกะนะครับ ผมว่า
แอร์เย็นฉ่ำชวนสะท้านใจ ใครไม่กอดกันแก้หนาวก็ใจเย็นเต็มที!
อ้าว? มาม่าซังมาบอกว่าถึงเวลาโชว์มันส์ๆ แล้ว ให้พวกสาวๆ พาเราลงไปชั้นล่าง แจกดาวทองดวงเล็กๆ มาคนละ 3-4 ดวง ชอบใจสาวเต้นโชว์โป๊ๆ เปลือยๆ คนไหนก็เชิญติดดาวให้เธอ...ราคาดวงละหนึ่งร้อยบาทถ้วน
เฮ้อ...ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นหรอกครับสำหรับคนที่เคยเที่ยวมาโชกโชนน่ะ จนกลับขึ้นไปบนห้อง เจ้าเอิ้นกับเจ้า ปึ้งก็จัดการทำตัวเป็นนักพิสูจน์ นักค้นคว้าหาความลับกันอุตลุดจนผมเพิ่งสังเกตว่าน้องแพรไม่ขึ้นมาซักที...
เอ๊ะ! หรือว่าน้องหนูจะเกิดอยากเรียนวิชา ตัวเบา เลยแวะเข้าห้องน้ำปลดทุกข์หนักเบาอะไรซะก่อน
แต่ผ่านไปเกือบชั่วโมงเธอก็ยังไม่มา ได้เวลาเช็กบิล สองเกลอบ่นว่าทำไมพี่ไม่เลือกใครซักคน...คราวหน้าผมจะให้เขาหาเจ๋งๆ ให้พี่ล่ะกัน!
โอ๊ย! ถ้างั้นน้องแพรที่มานั่งกับผมตอนแรกก็ผีน่ะซีครับ! บรื๋อออ...
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
