ฉันเป็นสาวโฆษณาประชาสัมพันธ์รถเก๋งสารพัดยี่ห้อ มีหน้าที่ต้องทำท่าสุดสวยแสนเซ็กซี่ตามงานมอเตอร์โชว์...หรือจะเรียกให้ตรงเป้าก็คือ "สาวพริตตี้" นั่นไงคะ! เชื่อว่าแทบทุกท่านคงเคยผ่านตาทั้งทางหนังสือพิมพ์และทีวีมาแล้วทั้งนั้น
พวกฉันส่วนมากมีทั้งนักศึกษากับจบปริญญาตรีมาแล้ว ที่กำลังทำโทก็มีค่ะ
คุณสมบัติสำคัญที่สุดก็คือต้องสวยและหุ่นดี ใจถึง กล้าแต่งตัวชุดเซ็กซี่ที่นายจ้างแต่ละงานจัดไว้ให้ มีความสามารถพิเศษคือยิ้มหวานได้ตลอดศก (ตอนทำงาน) พูดคุยเจ๊าะแจ๊ะกับลูกค้าหนุ่มแก่ได้อย่างคล่องแคล่ว มีจริตมากน้อยแล้วแต่พรสวรรค์ของแต่ละคน ข้อสำคัญอย่าให้เว่อร์เกินงามละกัน
ความใฝ่ฝันของสาวๆ สมัยก่อนอาจจะเป็นนางงาม, แอร์โฮสเตส, แพทย์ ฯลฯ แต่สมัยนี้ส่วนหนึ่งยอมรับว่าอยากเป็นสาวพริตตี้นี่แหละค่ะ อาจจะถูกใจแมวมองจนได้เป็นนางแบบหรือดาราก็ได้ คนสวยๆ เก่งๆ ก็ได้แจ้งเกิด และได้รับค่าตอบแทนงดงามน่าชื่นใจ
ฉันเองยึดอาชีพนี้มาตั้งแต่ปี 3 จนจบปริญญาเมื่อ 2 ปีก่อน ถือว่ารุ่นกลางๆ ที่ค่อนข้างโชคดีเพราะไม่มีสังกัด ได้รับค่าจ้างเต็มเม็ดเต็มหน่วย บางงานที่ระดับใหญ่ ค่าตัววันละ 3-4 พันบาท มีหลายวันก็ได้รับเนื้อๆ ไม่ต้องโดนหักค่านายหน้า
ที่ถือว่าโชคดีอีกอย่างคือฉันไม่เคยเป็นพริตตี้ให้รถมอเตอร์ไซค์มาก่อน!
ทำไมน่ะหรือคะ?
สาเหตุเพราะบริษัทรถยนต์ใหญ่ๆ บางแห่งน่ะเข้มงวดเรื่องนี้มาก ไม่ยอมรับพริตตี้ที่เคยทำงานกับมอเตอร์ไซค์มาก่อน...บางบริษัทน่ะเข้มงวดถึงกับไม่ยอมรับพริตตี้ที่เคยยืนข้างรถเก๋งยี่ห้ออื่นมาแล้วด้วยซ้ำ
นอกจากนั้นยังมีลูกค้ามาติดต่อให้รับงานแปลกๆ เช่นไปเป็นเพื่อนกินเพื่อนเที่ยว ไปสวัสดีคนนั้นคนนี้ ไปร่วมงานวันเกิด งานอีเวนต์สารพัดดาหน้าเข้ามาหาไม่หยุดหย่อน โห! ส่วนมากหวังอะไรก็รู้ๆ กันอยู่...อย่ามาปั่นหญ้าให้กินเลยค่ะ หลายๆ คนอาจยอมรับ แต่ฉันน่ะขอเป็นพริตตี้รถยนต์อย่างเดียวดีกว่า
โอ๊ย! มัวแต่เม้าธ์กระจาย เด๋ว...เอ๊ย! เดี๋ยวก็ลืมเรื่องขนหัวลุกกันพอดี!
"หยาด" เป็นพริตตี้รุ่นน้องที่เพิ่งมาทำงานนี้ตอนเรียนจบใหม่ๆ เรารู้จักกันที่ไบเทคบางนา หยาดเป็นสาวสวยใส ผิวขาว หน้าหวาน ตาโต มีลักยิ้มเสน่ห์ สูงเกือบ 170 ซ.ม. คล้ายกับลูกครึ่งน่ารักมาก ท่าทางกระตือรือร้นแบบคนที่เพิ่งเริ่มต้นทำงาน...ฉันเองก็เคยเป็นมาก่อนค่ะ เราเลยรู้ใจกันดี
มาแต่งตัวแต่งหน้าตอน 8-9 โมงยังทัน เพราะงานเริ่ม 10 โมงเช้า แต่เธอมาตั้งแต่ 7 โมงเศษแน่ะค่ะ ดีอย่างที่ยอมรับว่ากลัวรถติดกับตื่นเต้นกับงานแบบนี้มากๆ
เรื่องส่วนตัวก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ หยาดเป็นสาวเหนือมาเรียนต่อกรุงเทพฯ เช่าห้องอยู่แถวพระราม 9 ตั้งใจจะทำงานและเก็บเงิน "ทำโท" ต่อไปให้ถึงฝั่งฝันจนได้
หยาดเล่าว่ามีเสี่ยหนุ่มมาให้เบอร์-ขอเบอร์มือถือเป็นประจำ บางคนก็ชวนเดินห้าง ชวนกินข้าว ส่วนมากจะปฏิเสธไป แต่บางคนปากหวานชนิดมดแทบตอมปากแถมใจถึง มีของขวัญแพงๆ มาให้ จนเคยใจอ่อนออกไปกินข้าวด้วยก็มี บางคนสนิทสนมถึงขั้นคอยรับ-ส่งแทบทุกวัน!
ฉันเคยให้คำแนะนำเกี่ยวกับอาชีพนี้ ส่วนเธอจะมีแฟนหรือเปล่าฉันไม่สนใจ เพราะถือคติเรื่องของใครเรื่องของมัน! แต่เห็นเสี่ยหนุ่มป๋าแก่ที่มาชมรถยนต์มักชอบชมหยาดมากกว่า ยิ่งแต่งชุดโชว์หุ่นสุดเซ็กซี่ หยาดมักกลายเป็นดาราดวงเด่นในงานเสมอค่ะ
วันเกิดเหตุ ฉันไปถึงเกือบ 9 โมงเช้า เห็นหยาดนั่งหน้าเศร้าอยู่ในห้องเสริมสวยด้านใน บอกว่ามารอพี่ฝน...แฟนหยาดไม่ยอมให้มาทำพริตตี้อีกแล้ว เพราะเขารักมากหวงมาก ไม่ต้องการให้ใครมาเจ๊าะแจ๊ะหรือแทะโลมหยาดอีก ให้หยาดไปอยู่กับเขาตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป...เราคงไม่ได้พบกันอีกแล้ว!
"หยาดสนิทกับพี่ฝนมากที่สุด ขอบคุณที่พี่ฝนช่วยแนะนำเรื่องต่างๆ อย่างหวังดีมาตลอด...ลาก่อนค่ะ"
เธอยกมือไหว้ก่อนจะสบตาเศร้าๆ แล้วหมุนตัวกลับ...ฉันถอนใจยาวด้วยความสับสน บอกไม่ถูก ถามเพื่อน 3-4 คนในห้องว่าหยาดมาตั้งแต่เมื่อไหร่? ทุกคนทำท่าตะลึงไปหมด...ไม่มีใครเห็นหยาดสักคนเดียว
คิดแล้วหยาดคงสนิทใจกับฉันมากอย่างที่เธอว่า เพราะแฟนไปรับเธอมางานจนเกิดอุบัติเหตุรุนแรงตายคาที่ทั้งคู่! วิญญาณเธอถึงกับมาล่ำลา ครั้งเดียวพอแล้วนะ...แค่นี้ฉันก็ขนหัวลุกแล้วค่ะ! บรื๋อออ...