"เอื้อง" เล่าประสบการณ์น่าพิศวงตอนกลางดึกในซอยบ้าน
เมื่อตอนดึกของคืนวันอาทิตย์ที่ 6 เดือนมกราคมที่เพิ่งผ่านมานี้เอง เอื้องพบเหตุการณ์ประหลาดค่ะ!
ตอนนั้นเป็นเวลาตีหนึ่งครึ่ง บรรยากาศในซอยเงียบสงบมาก อากาศก็เย็นๆ ไม่ถึงกับหนาว เสียดายจังเลยที่กรุงเทพฯ ไม่ได้รับลมหนาว...เฮ้อ! ดึกป่านนี้เอื้องยังไม่ง่วงเลยสักนิด ปกติก็เป็นคนนอนดึกอยู่แล้วค่ะ
พรุ่งนี้เช้าวันจันทร์ก็ไม่ต้องไปมหาวิทยาลัยด้วย
เอื้องเดินดูความเรียบร้อยรอบๆ บ้าน ตรวจตราว่าประตูรั้วล็อกกุญแจเรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็ดูพวกนกและกระต่ายที่อยู่ในกรงริมต้นไม้
ทันใดนั้น เอื้องได้ยินเสียงกระพรวนดังกรุ๊งกริ๊งๆ มาแต่ไกล และใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เอื้องนึกถึงแมวตัวหนึ่งที่ผูกกระดิ่งไว้ที่คอ มันก็มีเสียงแบบนี้ เอื้องชอบเรียกมันว่าเจ้ากระดิ่ง
เอื้องก็เลยร้องทักว่า "กระดิ่ง!"
บ้านของเอื้องอยู่ตรงทางสามแพร่ง ข้างบ้านก็เป็นซอยเล็กๆ ที่ทะลุมาออกตรงสามแพร่งนี้ เอื้องมองดูจากช่องประตูหวังว่าจะเห็นเจ้ากระดิ่ง แต่เปล่าค่ะ...มันกลับเป็นหมาสีขาว ขนฟู สวยมาก ตัวโตเชียว...
มันหยุดชะงักแล้วเอี้ยวตัวกลับมามอง...
เอ...ท่าทีของมันแปลกๆ นะคะ แทนที่จะหันมาแต่หัว มันเหมือนงอกลางตัวมาทางเอื้องยังงั้นแหละ!
มันอยู่ในท่านั้นราว 2-3 วินาที แล้วหันกลับวิ่งเลี้ยวหายไป
จู่ๆ เอื้องก็ขนลุกซู่ไปทั้งตัว เย็นวูบจากต้นคอลงไปถึงกระดูกสันหลัง ทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวอะไรแม้แต่น้อยนิด อาจจะเป็นเพราะอากาศเยือกเย็นลง หรือเกิดจากมีลมพัดมาแรงๆ ก็เป็นได้
ขณะนั้นเอื้องไม่ได้คิดถึงผีหรืออะไรเลย นึกแปลกใจแต่ว่าหมาแสนสวยตัวนี้ออกมาวิ่งทำไมตอนตีหนึ่งตีสอง แปลกดี
พอรุ่งเช้า เอื้องเล่าให้ป้าส้ม-แม่บ้านของเอื้องฟัง แกทำท่าตกใจค่ะ ยกมือตบอกแล้วพูดออกอุทานว่า
"ต๊าย! คุณเอื้อง...นั่นน่ะหมารึเปล่าก็ไม่รู้ แล้วดูซิ...ไปทักมัน!"
เอื้องย้อนถามว่าไม่ใช่หมาแล้วมันจะเป็นอะไรล่ะคะป้าส้ม?
ป้าส้มเลยเล่าเรื่องหนึ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่นานที่หมู่บ้านของลูกสาวแกที่บางใหญ่
ตอนดึกๆ ราวตีหนึ่งกว่าๆ เหมือนกัน มีคนเห็นหมาดำตัวใหญ่ผิดปกติ นั่งนิ่งเป็นหุ่นทะมึนอยู่หน้าบ้านลุงเจียม วันรุ่งขึ้นปรากฏว่าลุงเจียมนอนหลับไม่ตื่น...คือว่าตายไปเลยค่ะ! ชาวบ้านลือกันแซดว่าหมาดำตัวนั้นเป็นลางร้าย
หรือจะพูดอีกทีก็คือทูตและความตายมารับลุงเจียมนั่นละค่ะ!
"เรื่องแบบนี้มันมีจริงนะคุณเอื้อง อย่าทำเป็นเล่นไป แล้วก็...แหม! หมาที่คุณเห็นน่ะมันก็แปลกอยู่นะ"
เอื้องชักคิดแล้วซิคะ ลองนึกทบทวนดูมันก็ไม่น่าจะใช่หมาธรรมดา มันสวยมากๆ กระพรวนที่คอมันก็เสียงไพเราะเหลือเกิน ถ้ามันจะเป็นลางก็คงเป็นลางดีหรอกค่ะ
เป็นไปได้ไหม ที่จะมีวิญญาณมาจุติ เอ๊ย...มาเกิดในท้องใครสักคนในซอยนี้?
เอื้องนึกอย่างนี้จริงๆ ค่ะ!
เพื่อความชัวร์ เอื้องเดินไปถามที่ร้านของชำกลางซอยให้รู้แน่
เอื้องถามพี่ต่ายกับคุณยายมาลัย เจ้าของร้านชำผู้ใจดี ว่าในซอยเรามีใครเลี้ยงหมาฝรั่งตัวโตๆ ขนฟูสีขาวนวลแสนสวยบ้างมั้ย?
พี่ต่ายผู้รอบรู้เรื่องชาวบ้านเป็นอย่างดียืนยันว่าไม่มีแน่ๆ จะมีก็แต่เจ้าปุยฝ้ายหมาพันธุ์พุดเดิ้ลสีขาวมอมแมม ตัวเท่าแมว ผูกกระพรวนที่คอ เป็นหมาของเจ๊แต๋วร้านซักรีดเท่านั้น
ตอนนี้เอื้องถือว่าสิ่งที่เอื้องเห็นเป็นสิ่งที่ดีมากๆ เลยค่ะ
เอื้องคงจะโชคดีอะไรสักอย่างแน่ๆ
ว่าแต่หมาสวยตัวนั้นมันวิ่งไปบ้านไหนหนอ? เจ้าของบ้านจะต้องโชคดีกว่าเอื้อง และเร็วๆ นี้อาจจะมีข่าวดีเรื่องเด็กจะมาเกิดก็ได้นะคะ!
เมื่อตอนดึกของคืนวันอาทิตย์ที่ 6 เดือนมกราคมที่เพิ่งผ่านมานี้เอง เอื้องพบเหตุการณ์ประหลาดค่ะ!
ตอนนั้นเป็นเวลาตีหนึ่งครึ่ง บรรยากาศในซอยเงียบสงบมาก อากาศก็เย็นๆ ไม่ถึงกับหนาว เสียดายจังเลยที่กรุงเทพฯ ไม่ได้รับลมหนาว...เฮ้อ! ดึกป่านนี้เอื้องยังไม่ง่วงเลยสักนิด ปกติก็เป็นคนนอนดึกอยู่แล้วค่ะ
พรุ่งนี้เช้าวันจันทร์ก็ไม่ต้องไปมหาวิทยาลัยด้วย
เอื้องเดินดูความเรียบร้อยรอบๆ บ้าน ตรวจตราว่าประตูรั้วล็อกกุญแจเรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็ดูพวกนกและกระต่ายที่อยู่ในกรงริมต้นไม้
ทันใดนั้น เอื้องได้ยินเสียงกระพรวนดังกรุ๊งกริ๊งๆ มาแต่ไกล และใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เอื้องนึกถึงแมวตัวหนึ่งที่ผูกกระดิ่งไว้ที่คอ มันก็มีเสียงแบบนี้ เอื้องชอบเรียกมันว่าเจ้ากระดิ่ง
เอื้องก็เลยร้องทักว่า "กระดิ่ง!"
บ้านของเอื้องอยู่ตรงทางสามแพร่ง ข้างบ้านก็เป็นซอยเล็กๆ ที่ทะลุมาออกตรงสามแพร่งนี้ เอื้องมองดูจากช่องประตูหวังว่าจะเห็นเจ้ากระดิ่ง แต่เปล่าค่ะ...มันกลับเป็นหมาสีขาว ขนฟู สวยมาก ตัวโตเชียว...
มันหยุดชะงักแล้วเอี้ยวตัวกลับมามอง...
เอ...ท่าทีของมันแปลกๆ นะคะ แทนที่จะหันมาแต่หัว มันเหมือนงอกลางตัวมาทางเอื้องยังงั้นแหละ!
มันอยู่ในท่านั้นราว 2-3 วินาที แล้วหันกลับวิ่งเลี้ยวหายไป
จู่ๆ เอื้องก็ขนลุกซู่ไปทั้งตัว เย็นวูบจากต้นคอลงไปถึงกระดูกสันหลัง ทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวอะไรแม้แต่น้อยนิด อาจจะเป็นเพราะอากาศเยือกเย็นลง หรือเกิดจากมีลมพัดมาแรงๆ ก็เป็นได้
ขณะนั้นเอื้องไม่ได้คิดถึงผีหรืออะไรเลย นึกแปลกใจแต่ว่าหมาแสนสวยตัวนี้ออกมาวิ่งทำไมตอนตีหนึ่งตีสอง แปลกดี
พอรุ่งเช้า เอื้องเล่าให้ป้าส้ม-แม่บ้านของเอื้องฟัง แกทำท่าตกใจค่ะ ยกมือตบอกแล้วพูดออกอุทานว่า
"ต๊าย! คุณเอื้อง...นั่นน่ะหมารึเปล่าก็ไม่รู้ แล้วดูซิ...ไปทักมัน!"
เอื้องย้อนถามว่าไม่ใช่หมาแล้วมันจะเป็นอะไรล่ะคะป้าส้ม?
ป้าส้มเลยเล่าเรื่องหนึ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่นานที่หมู่บ้านของลูกสาวแกที่บางใหญ่
ตอนดึกๆ ราวตีหนึ่งกว่าๆ เหมือนกัน มีคนเห็นหมาดำตัวใหญ่ผิดปกติ นั่งนิ่งเป็นหุ่นทะมึนอยู่หน้าบ้านลุงเจียม วันรุ่งขึ้นปรากฏว่าลุงเจียมนอนหลับไม่ตื่น...คือว่าตายไปเลยค่ะ! ชาวบ้านลือกันแซดว่าหมาดำตัวนั้นเป็นลางร้าย
หรือจะพูดอีกทีก็คือทูตและความตายมารับลุงเจียมนั่นละค่ะ!
"เรื่องแบบนี้มันมีจริงนะคุณเอื้อง อย่าทำเป็นเล่นไป แล้วก็...แหม! หมาที่คุณเห็นน่ะมันก็แปลกอยู่นะ"
เอื้องชักคิดแล้วซิคะ ลองนึกทบทวนดูมันก็ไม่น่าจะใช่หมาธรรมดา มันสวยมากๆ กระพรวนที่คอมันก็เสียงไพเราะเหลือเกิน ถ้ามันจะเป็นลางก็คงเป็นลางดีหรอกค่ะ
เป็นไปได้ไหม ที่จะมีวิญญาณมาจุติ เอ๊ย...มาเกิดในท้องใครสักคนในซอยนี้?
เอื้องนึกอย่างนี้จริงๆ ค่ะ!
เพื่อความชัวร์ เอื้องเดินไปถามที่ร้านของชำกลางซอยให้รู้แน่
เอื้องถามพี่ต่ายกับคุณยายมาลัย เจ้าของร้านชำผู้ใจดี ว่าในซอยเรามีใครเลี้ยงหมาฝรั่งตัวโตๆ ขนฟูสีขาวนวลแสนสวยบ้างมั้ย?
พี่ต่ายผู้รอบรู้เรื่องชาวบ้านเป็นอย่างดียืนยันว่าไม่มีแน่ๆ จะมีก็แต่เจ้าปุยฝ้ายหมาพันธุ์พุดเดิ้ลสีขาวมอมแมม ตัวเท่าแมว ผูกกระพรวนที่คอ เป็นหมาของเจ๊แต๋วร้านซักรีดเท่านั้น
ตอนนี้เอื้องถือว่าสิ่งที่เอื้องเห็นเป็นสิ่งที่ดีมากๆ เลยค่ะ
เอื้องคงจะโชคดีอะไรสักอย่างแน่ๆ
ว่าแต่หมาสวยตัวนั้นมันวิ่งไปบ้านไหนหนอ? เจ้าของบ้านจะต้องโชคดีกว่าเอื้อง และเร็วๆ นี้อาจจะมีข่าวดีเรื่องเด็กจะมาเกิดก็ได้นะคะ!
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
