ผู้รอคอย

ในฤดูแล้งต้นปี พ.ศ. 2514 ตอนนั้นฉันอายุได้ 10 ขวบ อาศัยอยู่บ้านพักในโรงไฟฟ้ากับบิดามารดา ใกล้ๆบ้านพักจะมีแม่น้ำท่าจีน

กั้นระหว่างโรงไฟฟ้า กับวัดแค ซึ่งวัดแคนั้นถือเป็นวัดในวรรณคดีเรื่อง ขุนช้างขุนแผน ตั้งแต่ฉันจำความได้ ที่วัดแคมีต้นมะขามขนาดยักษ์ตั้งตระหง่านอยู่ก่อนเก่า และเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับประวัติ ท่านอาจารย์คง ผู้เป็นอาจารย์ของ เณรแก้ว หรือ ขุนแผน ที่สามารถเสกใบมะขามให้เป็นตัวต่อตัวแตนต่อยข้าศึกจนล้มตาย

ในวัยเยาว์ของฉัน แม้จะอายุแค่ 10 ขวบ แต่ก็ชอบเที่ยวป่า ชอบปีนต้นไม้เหมือนเด็กผู้ชาย

สวนมะม่วงของ ป้าจ๋า จึงเป็นที่หมายตาของพวกเรา (7-8 คน) ในช่วงปิดเทอม ซึ่งป้าจ๋า (ที่บัดนี้เสียชีวิตแล้ว) ถือเป็นไม้เบื่อไม้เมาอันดับต้น ๆ กับพวกเรา แกมักไล่ตะเพิดพร้อมปล่อยหมาเมื่อได้ยินเสียง ผลัวะ ผลัวะ ของหนังสติ๊กที่ท้ายสวนริมตลิ่ง แต่กับพ่อแม่ของพวกเรา ป้าจ๋าจักไปมาหาสู่กันทุกเช้าค่ำ และคำขาดของป้าจ๋าที่ตะโกนบอกในบ่ายวันหนี่ง