วิญญาณคุณยาย

"นายบอย" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อวิญญาณไล่ขโมย

บ้านของผมเป็นบ้านไม้สองชั้น ชั้นบนเป็นห้องนอนใหญ่ห้องหนึ่ง ที่ผมนอนกับน้องสาวและคุณยาย อีกห้องเป็นห้องนอนเล็กที่พ่ออยู่กับแม่ นอกนั้นก็เป็นห้องพระ ส่วนชั้นล่างเป็นห้องครัว ห้องน้ำ และห้องกว้างเอาไว้ดูทีวี

อ้อ! ถ้ามีแขกไปไทยมาก็รับกันตรงนี้แหละครับ สะดวกดี

เราอยู่กัน 5 คนเท่านี้เอง

บ้านไม่ใหญ่โตหรอกแต่ก็สบาย ผมอยู่มา 17 ปีแล้วครับ ตั้งแต่เกิดแน่ะ บ้านยังไม่โทรม แม่บอกว่าสร้างก่อนผมเกิดปีเดียวเอง

แม่ชอบที่อยู่แถวราชวัตรนี่เพราะไปไหนมาไหนสะดวกมาก มีรถเมล์สาย 14 มีสถานีรถไฟสามเสน มีทั้งโรงพยาบาลและโรงเรียน แถมมีตลาดที่ขายของกินอร่อยๆ ตั้งแต่เช้ามืดยันดึกดื่น

จริงๆ แล้วผมอยู่ค่อนไปทางศรีย่าน ใกล้ๆ กับสี่แยกพิชัย

แม่ชอบพาเราพี่น้องมาตลาดราชวัตรในวันเสาร์-อาทิตย์ ซึ่งเป็นวันที่คุณยายได้พักผ่อนเบาแรง เพราะตลอดสัปดาห์คุณยายต้องมาจ่ายตลาด ทำกับข้าว...ยายผมชอบทำกับข้าวมากครับ

ห้องครัวเล็กๆ น่ะเป็นอาณาจักรของคุณยายเลยล่ะ ดูจะมีความสุขมากแม้จะเหนื่อยอยู่หน้าเตา รบรากับกระทะ ตะหลิว หม้อไห กระไชชอน..คุณชอบเรียกเครื่องครัวของท่านแบบนี้ พวกมันน่ะเป็นเหมือนเพื่อนสนิทของคุณยายเชียว

ฝีมือทำอาหารของยายผมอร่อยมาก

จนมีคนขอเอาไปใส่ถุงวางขายที่ร้านอาหารของเขา ทำรายได้ให้คุณยายทางหนึ่ง

บ้านเราสุขสบายพอสมควรครับ สิ่งเดียวที่แม่บ่นมาตั้งแต่ผมยังเล็กๆ ก็คือชั้นบนน่ะไม่มีห้องน้ำ แย่จริง! เวลาดึกๆ ดื่นๆ อยากเข้าห้องน้ำก็ต้องลงบันไดมาชั้นล่าง มันจะอยู่ตรงข้ามห้องครัว คุณคงจะนึกภาพออกนะครับ เรามักจะเกาะกลุ่มลงมาด้วยกันเป็นพรวน หากใครสักคนเกิดตื่นขึ้นมาเพราะอยากใช้ห้องน้ำ!

แม่ผมเป็นคนกลัวผีมากๆ

จะสะกิดปลุกพ่อให้ลงไปเป็นเพื่อน ฝ่ายน้องสาวอายุ 14 ของผมก็เหมือนกัน ชอบปลุกผมตอนตี 2 ทุกคืน คุณยายก็พลอยลงมาด้วย

จะว่าลำบากก็ลำบากตรงนี้เท่านั้นเอง!

ชีวิตเรียบๆ ง่ายๆ ของเราเปลี่ยนไปเมื่อคุณยายเริ่มไม่สบาย แหม! คนชราอายุตั้ง 80 แล้วนี่ครับ...ลางบอกเหตุปรากฏขึ้นเมื่อคุณยายกินแกงเหลืองหน่อไม้ดองแล้วปวดท้องแสนสาหัส...ปวดจนพ่อต้องขับรถไปโรงพยาบาลกลางดึก...

ผลปรากฏว่ายายผมเป็นมะเร็งลำไส้!

ผมกับน้องไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราว แต่แม่เศร้ามาก ถึงกับลาออกจากงานธนาคารมาดูแลคุณยาย เราไม่มีใครนี่ครับ เพื่อนฝูงที่รักใคร่น่ะมี แต่ในยามนี้แม่อยากอยู่กับคุณยายจนกว่าจะถึงวาระสุดท้าย...พวกเราไม่เสแสร้งหรอก ยอมรับความจริง เพราะกว่าจะรู้มะเร็งของคุณยายก็เป็นระยะที่เกินเยียวยาเสียแล้ว

ค่อยยังชั่วที่ญาติเราเป็นพยาบาล

คอยช่วยเหลือดูแลจนกระทั่งในที่สุดคุณยายก็จากเราไป หลังจากอยู่โรงพยาบาลสองเดือน

ตอนคุณยายสิ้นลมนั้นผมกับน้องอยู่ที่โรงเรียน พอกลับบ้านตอนเย็น พ่อไปรับและพาเราไปวัดเลย

ตลอด 6-7 วันแรกพวกเราเหงามาก ถึงแม้จะทำใจไว้แล้ว ผมกับน้องน่ะย้ายไปนอนห้องพ่อแม่ตั้งแต่คุณยายเข้าโรงพยาบาล...อาหารบ้านเราพลอยจืดชืดไม่ถูกปากไปหมด แม่เฝ้าคุณยายที่โรงพยาบาล แต่ตอนค่ำจะซื้อกับข้าวสำเร็จรูปมาให้เรา ดูแม่เหนื่อยและเศร้ามากอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน

...แต่คนเรานี่ประหลาดนะครับ

ขนาดแม่รักคุณยายมาก แต่พอท่านตายไปแล้วแม่ก็กลัวผีคุณยายชนิดกระดิกไปไหนไม่ได้เลย เวลาอาบน้ำ ผมกับน้องต้องนั่งเฝ้าอยู่หน้าประตูห้องน้ำทุกครั้ง

ผมซะอีกที่ไม่กลัวเท่าไหร่ แต่ยอมรับว่ามีหวาดๆ อยู่เหมือนกัน!

คุณยายคงรู้ว่าเราเป็นพวกตาขาว

กลัวผีปอดแหกกันทั้งบ้าน รวมทั้งพ่อด้วย ฉะนั้นคุณยายก็เลยไม่กลับจากโลกหลังความตายมาหาเรา...จนกระทั่งเมื่อเร็วๆ นี้เอง

หลังจากเจ้าของอาณาจักรล่วงลับไปได้ 3 เดือนไฟในครัวก็ชักแปลกๆ

คืนนั้น น้องสาวปลุกผมตอนตี 2 เช่นเคย...นี่ขนาดบอกแล้วนะว่าก่อนนอนอย่ากินแตงโม คุณเธอฟาดเข้าไปตั้งเกือบครึ่งลูก แต่ถึงไม่กินแตงโม ไม่กินน้ำก่อนนอนน้องเราก็ตื่นอยู่ดีเพราะเคยชิน...เมื่อตื่นก็ต้องเดินขบวนกันลงมาเข้าห้องน้ำพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งพ่อ แม่ ลูก...อากาศยามดึกหน้าหนาวก็เยือกเย็นจับหัวใจ

ลองนึกภาพตามนะครับ...

เมื่อเราเปิดประตูห้องนอนออกมา บ้านทั้งบ้านจะมืดสนิท สวิตช์ไฟห่างออกไปราว 7-8 ก้าว มันอยู่ตรงทางลงบันไดไงครับ

คืนนั้นพอก้าวลงมา เราก็รู้เลยว่ามีไฟดวงหนึ่งในบ้าน แสดงปาฏิหาริย์เปิดสว่างโร่อยู่ ใช่เลยครับ...ไฟในห้องครัว! เปิดไม่เปิดเปล่า มันกะพริบได้ด้วย แม่ยืนตัวแข็งร้องอื้อๆ พ่อเองก็กล้าๆ กลัวๆ มองไฟในครัวบ่นว่า...มันเปิดได้ไงไม่รู้จริงๆ

ตั้งแต่นั้นมา ไฟในครัวเราปิด-เปิดเองบ่อยมาก

เกือบทุกคืนก็ว่าได้...และแล้วคืนหนึ่งก็มีเสียงเอะอะจากในซอยเราเอง ผู้ร้ายครับ! ผู้ร้ายปีนขึ้นบ้านติดกับเราแล้วถูกตำรวจวิสามัญซะเลย...ได้ความว่ามันทัวร์คุกมาหลายรอบแล้วแต่ไม่รู้จักเข็ดซะที คราวนี้มันคงติดพนันบอล ดอดปีนเข้าบ้านแถวนี้มาหลายหลังแล้วในช่วง 2 สัปดาห์นี้

เอาละ...ไม่มีมันแล้วชาวบ้านคงนอนสบายขึ้น!

พอรู้แบบนี้เราก็หนาวน่ะซี

คิดดู...ถ้าไฟในครัวไม่เปิดเองปิดเอง ผู้ร้ายมันคงปีนเข้าบ้านเราเหมือนกัน มันคงทำร้ายเอาด้วยถ้าเราตื่นมาเข้าห้องน้ำแล้วจ๊ะเอ๋กับมัน

เมื่อสิ้นโจร ไฟในครัวก็เลิกสำแดงฤทธิ์ ไม่เคยเปิด-ปิดเองได้อีกเลย! คุณคิดว่ามันเป็นเพราะอะไรครับ? สวิตช์เสียหรือว่าวิญญาณคุณยาย

ผมน่ะถึงจะกลัวๆ แต่ก็อุ่นใจและซาบซึ้ง เพราะผมเชื่อว่านั่นคือความรักความห่วงใยของคุณยาย...เป็นความรักที่ไม่มีวันสลายเลยแม้จะตายไปแล้วก็ตาม!

แหล่งที่มา: บอร์ดรวมเรื่องผี