แรงรัก แรงอาฆาต

"มัดหมี่" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากวิญญาณพยาบาท

จอยเป็นเด็กเสิร์ฟกาแฟในออฟฟิศของพี่นง-พี่สาวดิฉัน เธออายุ 24 มาจากพิจิตร คนอำเภอสากเหล็ก ชื่อน่ากลัวพอๆ กับอำเภอสามง่ามและอำเภอตะพานหินล่ะค่ะ

ดูๆ แล้วจะว่าจอยสวยก็ไม่สวย ตัวเล็กๆ หน้ากลม ตาแป๋ว ไม่มีอะไรสะดุดตาเลย แต่กลับมีเสน่ห์น่ารักเพราะเธอช่างพูดช่างคุย อารมณ์ดี เอาใจเก่ง ด้วยเหตุนี้ละมั้งที่พี่นงชวนเธอมาอยู่บ้านด้วย เมื่อเธอบอกว่าเดือดร้อนเรื่องเงินจนไม่พอจ่ายค่าเช่าห้อง

เรื่องต่อไปนี้เกิดขึ้นเมื่อปีก่อนค่ะ!

เมื่อย้ายมาอยู่กับเราจอยก็ไม่เคยนิ่งดูดาย เธอจะกลับจากที่ทำงานพร้อมพี่นงพอถึงบ้านก็ช่วยยกแฟ้มไปเก็บในห้องทำงาน จากนั้นก็ดูแลคุณแม่ดิฉัน (เธอเรียกคุณย่า) จอยชวนพูดคุย รินน้ำชาให้ บางทีก็นั่งนวดเท้าขณะที่ดูละครทีวีด้วยกัน...แบบนี้คุณแม่ก็ชอบใจ สนิทสนมชมเชยไม่ขาดปาก จอยทำให้บ้านเรามีชีวิตชีวาขึ้นมาเลยค่ะ

เสียอย่างเดียวคือ

หลังจากที่มาอยู่ได้เดือนเศษๆ เราก็รู้ว่าจอยชอบโปรยเสน่ห์ให้เพศตรงข้าม จนมีผู้ชายมากหน้าหลายตาตามมาหาบ่อยๆ

เวลาวัดหยุดเสาร์อาทิตย์ จอยช่วยล้างรถและทำงานบ้าน รวมทั้งไปซื้อของที่หน้าปากซอย เชื่อมั้ยคะว่าตอนขากลับน่ะ เธอมีบอดี้การ์ดหน้าแปลกๆ ใหม่ๆ ช่วยหิ้วของกลับมาส่งถึงบ้านทุกที

เหลือเชื่อยิ่งกว่านั้น

บางวันเธอถึงกับซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ตำรวจกลับมาด้วย ถามว่ารู้จักกันรึ? เธอบอกว่าเปล่า เพิ่งเจอกันตะกี้ตอนเดินผ่านป้อม ยิ้มกันทักกัน เลยอ้อนให้เขามาส่ง...แน่ะ! ดูเอาเถอะค่ะ ถ้าเป็นผู้ชายก็ต้องเรียกว่าว่องไวปานกามนิตหนุ่ม

ถึงจอยจะเสน่ห์แรงขนาดนี้ แต่เธอก็รักษาเนื้อรักษาตัวดี เธอเล่นกับเขา แต่ไม่ยอมให้พวกเขาเหล่านั้นเล่นกับเธอหรอก

เสน่ห์ของจอยนำมาซึ่งเรื่องเศร้า

ดิฉันคงไม่มีวันได้ล่วงรู้ หากไม่เกิดเรื่องแปลกประหลาดเหนือธรรมชาติขึ้น ตอนนั้นเป็นเดือนเมษายน ช่วงหลังสงกรานต์พอดี!

จอยไม่ได้กลับบ้านอย่างคนอื่นๆ เธอทำแค่โทร.ไปหาพ่อแม่พี่น้องตามปกติธรรมดา เธอว่าขี้เกียจไป รถก็ติดเอี้ยด คนก็เยอะ ลำบากไปเสียทุกอย่าง...ระหว่างช่วงนั้นดูเธอซึมๆ และขวัญอ่อนพิกล คือจะเหม่อและสะดุ้งง่ายมาก

ตอนนอนก็จะเข้านอนแต่หัวค่ำ เธอนอนกับป้าเล็ก-แม่ครัวของเรา

หลังจากสงกรานต์ราว 4-5 วัน จอยจะมีอาการหวาดระแวงผิดปกติ แล้วคืนนั้นเอง ตอนห้าทุ่มดิฉันปิดบ้านก่อนนอน พอดีมองออกไปที่ประตูรั้วซึ่งค่อนข้างโปร่ง ก็เห็นเงาผู้ชายคนหนึ่ง ผอมสูง ยืนอยู่คล้ายจะมองหาใคร...ตอนแรกใจหายนึกว่าขโมย! แต่ถ้าเป็นขโมยคงไม่เปิดเผยตัวเองขนาดมายืนตรงประตูหน้าบ้านเช่นนี้แน่

สงสัยจะเป็นพวกหนุ่มๆ ที่ติดบ่วงของจอยซะมากกว่า!

ดิฉันทำใจกล้าออกไปถามว่ามาหาใคร?

เสียงตอบแว่วๆ ว่ามาหาจอย! เลยบอกว่าเขานอนแล้ว...ร่างนั้นก็หลบไปอยู่ข้างประตู ท่าทางจะกลับไปแล้ว ดิฉันเลยขึ้นไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน ก่อนจะปีนขึ้นเตียงก็แง้มผ้าม่านมองลงมา

เอ๊ะ! ผู้ชายคนนั้นยังยืนอยู่ที่เก่า...อีตานี่อดทนจริงๆ นี่จะสองยามแล้วนะ! ตามใจ อยากเฝ้าก็เฝ้าไป ดีซะอีกมาเป็นยามให้เรา แต่นึกๆ ก็สงสารเหมือนกัน

รุ่งเช้า ดิฉันบอกเรื่องนี้ให้จอยฟัง

เธอร้องอึ๋ย! ทำหน้าพิกล ถามใหญ่ว่าเป็นคนผอมๆ สูงๆ ใส่เสื้อแจ๊คเก็ตใช่ไหม? พอบอกว่าใช่เธอก็ครางแล้วซึมไปเลยค่ะ

ที่จริงไม่อยากถามเพราะไม่ใช่เรื่องของเรา ขออย่างเดียวอย่าล่วงล้ำ หรือถึงกับปีนเข้ามาในบ้านแล้วกัน! แต่ยิ่งไม่อยากถามจอยยิ่งอยากเล่า...เธอบอกหน้าตาเฉยว่าทีหลังดิฉันไม่ต้องไปทักหรือสนใจอะไร เพราะชายนั้นไม่ใช่คนเป็นๆ อย่างเรา!

ได้ฟังแล้วดิฉันงันไปเลยล่ะค่ะ...ไม่รู้ใครบ้ากันแน่?

จอยเล่าว่าเขาชื่อโต เป็นหนุ่มที่มารักจอยอย่างจริงๆ จังๆ ตามตื๊อมาตลอดแต่จอยบอกว่าไม่ถูกสเปคเธอ! โตเป็นคนนครสวรรค์ มาทำงานเป็นวินมอเตอร์ไซค์แถวสุขุมวิทต้นๆ ที่จอยเคยเป็นเด็กเสิร์ฟอาหาร เมื่อโตตื๊อหนักเข้าจอยก็รำคาญมากและแก้ปัญหาด้วยการควงผู้ชายอื่นให้เห็นซะเลย

จอยบอกว่านึกไม่ถึงว่าเขาจะถึงขนาดคิดสั้น

...เขียนจดหมายแล้วกลับไปโดดน้ำตายที่นครสวรรค์!

จดหมายนั้นส่งมาทางไปรษณีย์ เขียนว่าเขาจะมาหาจอย! แม้ว่าตายไปแล้วก็จะยังมาหาจนกว่าจะได้จอยไปอยู่ด้วย...มันเป็นจดหมายที่น่าขนลุกมากๆ ค่ะ จอยเช็กกลับไปตามที่อยู่ก็พบว่าเขาตายแล้วจริงๆ

เหตุการณ์น่าเศร้าเกิดขึ้นตั้งแต่จอยอายุ 19 แน่ะค่ะ

ทุกๆ ปีตอนครบรอบวันตาย เขาจะมาหาจอยเสมอไม่ว่าเธอจะไปอยู่แห่งหนตำบลใด เขาตามไปตลอด

ดิฉันถามจอยว่าแน่ใจอย่างไรว่าเขาตายจริง? จอยบอกว่าด้วยความกลัวมากเธอจึงไปสืบถึงบ้านเขา แล้วรู้ว่าเป็นเรื่องจริงทุกอย่าง...เขาเป็นผีแน่ๆและติดตามจอยมา อาจจะด้วยแรงรัก-แรงอาฆาตก็เป็นได้

หลังจากวันครบรอบวันตายที่โตมาปรากฏตัวให้ดิฉันเห็น

ก็ปรากฏว่าใครต่อใคร แม้กระทั่งคนในซอยเห็นโตมายืนหน้าบ้านบ่อยมาก จากสัปดาห์ละครั้งมาเป็นสัปดาห์ละหลายครั้ง จนจอยประสาทจะกินอยู่รอมร่อ

ดิฉันเองแม้จะไม่เห็นบ่อยขนาดนั้นแต่ก็กลัวมากค่ะ ยอมรับเลย

ในที่สุด จอยก็กราบลาออกจากบ้านเราไป

เมื่อเดือนที่แล้ว

พวกเราได้ข่าวว่าจอยเล่นน้ำในคลองหน้าบ้านที่พิจิตร แล้วเป็นตะคริวจมน้ำตาย ดิฉันตกใจมาก พวกเราเชื่อว่า...ในที่สุดแรงรัก-แรงอาฆาตก็ทำให้วิญญาณโตคงมาเอาจอยไปอยู่ด้วยกันในปรโลกจนได้...หรือคุณว่าอย่างไรคะ?

แหล่งที่มา: บอร์ดรวมเรื่องผี