ผีห้องน้ำ

"ดาวนิล" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อไปค้างคืนกับเพื่อนที่ประตูน้ำ

ดิฉันคงจะเหมือนกับผู้หญิงส่วนมากที่เชื่อสิ่งลึกลับ เหนือธรรมชาติ พิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้ เช่น เรื่องของมนุษย์ต่างดาว, โลกหน้า, พลังจิต และความเร้นลับของไสยศาสตร์ รวมทั้งภูตผีหรือวิญญาณด้วยค่ะ

คือเชื่อว่าผีมีจริง แถมกลัวผีมากๆ อีกต่างหาก!

เขาว่าคนกลัวผีมักจะโดนผีหลอก

แต่ดิฉันคงดวงดี แคล้วคลาดมาตลอดค่ะ อย่างมากก็แค่รูปเงาวับๆ แวมๆ กับเสียงอะไรแปลกๆ ที่กลั้นใจรอสักครู่ก็เงียบหาย กลายเป็นปกติตามเดิม

เชื่อว่าคงจะตาฝาดหรือหูแว่วไปเองนะคะ ข้อสำคัญคือดิฉันจะมีสติยั้งคิดพอสมควร ไม่ถึงกับขวัญอ่อน ตกใจง่ายๆ

จนกระทั่งมาเจอเรื่องสยองสุดขีดเข้าจนได้!

ขณะนั้น ดิฉันทำงานเป็นรีเซฟชั่นที่โรงแรมระดับสามดาวอยู่ประตูน้ำ

มีแขกทั้งคนไทยและนักท่องเที่ยว ถ้าเข้ากะเย็นก็ไปเลิกตีสอง ค่อนข้างเหนื่อยใจและปวดหัวกับแขกขี้เมา ส่วนมากจะอยู่ในค็อฟฟี่ช็อป

ตอนหัวค่ำยังไม่เท่าไหร่ แต่พอเลย 4-5 ทุ่มแล้วสิคะ แขกหลั่งไหลเข้ามาแน่นเชียว โดยเฉพาะคืนวันศุกร์กับวันเสาร์ ฟังเขาคุยกันเลยได้รู้ว่าเมามาจากที่อื่นก็มี เพิ่งออฟสาวจากผับย่านนั้นมาก็มี ขนาดมาจากโรงนวดเรียบร้อยแล้วก็ไม่น้อย แต่หลายๆ โต๊ะก็มาสนุกเฮฮากันเป็นขาประจำ

ส่วนมากเมาแล้วก็เจ๊าะแจ๊ะกับเด็กเสิร์ฟ

ประเภทปากเปราะพูดสองแง่สองง่าม บางทีก็ล่วงเกินมาถึงดิฉัน เราทำงานแบบนี้นะคะ จะหงุดหงิดหรือรำคาญใจแค่ไหนก็ต้องยิ้มไว้ก่อน

"น้องตูน" เป็นเด็กเสิร์ฟใหม่ อายุราว 20 ต้นๆ ขาวสวย หุ่นดี พวกแขกไม่ว่าหนุ่มหรือแก่ก็คอยจ้องแทะโลมเป็นประจำ ถ้าลามปามจนทำท่าว่าจะล้ำเส้น ดิฉันก็จะเข้าไปปกป้องน้องตูนไว้ก่อน ทำให้เธอซาบซึ้งมากๆ ขอบคุณน้ำตาคลอเชียว

วันหนึ่งเกิดเหตุการณ์กลับตาลปัตร...

น้องตูนเป็นฝ่ายช่วยเหลือดิฉัน ราวกับจะเป็นโอกาสให้เธอได้ตอบแทนน้ำใจ โดยที่เราต่างก็ไม่ได้คาดคิดมาก่อน

ดิฉันเวียนหัวมาตั้งแต่หัวค่ำ อาจจะเป็นเพราะความดันโลหิตต่ำทำพิษก็ได้ ต้องเข้าไปนอนพักในห้องพนักงานด้านหลังเคาน์เตอร์ โชคดีอย่างที่คืนวันพุธแขกน้อยกว่าวันอื่นๆ เป็นธรรมดาอยู่แล้ว

ฝืนใจออกมาช่วยดูแลแขกตอนสองยาม

แต่ไม่ช้าก็เกิดวิงเวียนอีก อยากจะขึ้นแท็กซี่กลับบ้านที่ดินแดงก็สองจิตสองใจ กลัวว่าจะเป็นอะไรไปกลางทางละแย่เลย

พอตีหนึ่งกว่า น้องตูนก็ไปบอกรองผู้จัดการว่าขอพาดิฉันไปหาหมอก่อน...แต่เมื่อขึ้นรถออกมาเธอก็พาไปห้องพักแถวหน้าอินทรา บอกว่าให้นอนค้างห้องเธอจนกว่าจะค่อยทุเลา ดิฉันถามว่าทำไมต้องโกหกด้วย คำตอบของน้องตูนก็คือ

"ถ้าไม่บอกว่าพี่ดาวอาการหนักจนต้องพาไปหาหมอ มีหวังแกไม่ให้เราลาแน่ๆ เลย ใครๆ ก็รู้ว่าแกเฮี้ยบแค่ไหน"

น้องตูนเช่าห้องอยู่คนเดียว

ดูสะอาดสะอ้านพอใช้ เธอเอาชุดลำลองมาให้เปลี่ยน ช่วยเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ด้วยคนเราจะเห็นใจกันยามป่วยไข้นี่เองค่ะ

ดับไฟแล้วก็เข้านอนด้วยกัน...

ขณะที่กำลังเคลิ้มๆ ดิฉันก็ได้ยินเสียงสะอื้นมาเข้าหู ตอนแรกคิดว่าเสียงลมที่ดังผ่านหน้าต่างมุ้งลวดเข้ามา แต่นิ่งฟังก็แน่ใจว่ามันดังอยู่ในห้องนั่นเอง...เดี๋ยวที่ห้องน้ำ เดี๋ยวหน้าประตูและมุมห้อง ไม่รู้ว่าที่ไหนแน่

อากาศในฤดูฝนเย็นยะเยือก หันมองน้องตูนก็เห็นหลับสนิท ระบายลมหายใจสม่ำเสมอ ดิฉันเลยพลิกตัวนอนตะแคง สองมือซุกอกในท่าสบาย...เสียงประหลาดก็ดังขึ้นอีกแล้วค่ะ คราวนี้เป็นเสียงอาบน้ำ!

สาบานได้! เสียงใครอาบน้ำซู่ซ่าดังชัดเจน ไม่ใช่หูแว่วเด็ดขาด!

คราวนี้ตัดสินใจลุกมานั่งจ้องมองไปที่ประตูห้องน้ำ มันปิดสนิทแต่เสียงตักน้ำราดเนื้อตัวก็ยังดังมาเข้าหูตามเดิม

เอาละซี! ไม่ใช่ฝัน แต่เป็นของจริงแน่ๆ จะว่ากลัวก็กลัว จะว่ากล้าก็กล้าค่ะ อาจจะเป็นเพราะมีน้องตูนนอนอยู่บนเตียงทั้งคน ตั้งแต่เข้าห้องมาก็ไม่ได้เปิดประตูออกไปรับใครสักคนนี่นา...แล้วใครมาอาบน้ำล่ะ?

ตัดสินใจลุกไปกดสวิตช์ไฟ

เปิดประตูห้องน้ำผาง...ท่ามกลางแสงสว่างเยือกเย็นนั้น มีแต่ความว่างเปล่า พื้นห้องก็แห้งสนิท...เล่นเอาม่านตาพร่าพรายไปอย่างช่วยไม่ได้ ปากคอแห้งผากไปหมดเลยค่ะ ตอนที่ถอยกลับมาที่เตียงโดยไม่ยอมปิดไฟ

คุณพระช่วย! เพียงแต่ล้มตัวลงนอน ชักผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงอกเท่านั้น เสียงสะอื้นก็ดังขึ้นอีกแล้ว!

ห้องนั้นสว่างขึ้นกว่าเดิม

กลั้นใจมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นอะไรเลย...น้องตูนก็ยังหลับสนิทจนน่าอิจฉา อยากปลุกมาถามเหลือเกินว่าห้องนี้มีอะไรแน่? แต่ก็เกรงใจน้องที่กำลังนอนหลับอย่างผาสุก

เสียงสะอึกสะอื้นคร่ำครวญหายไปแล้ว...

เสียงอาบน้ำซู่ซ่าดังขึ้นมาแทนที่!

ดิฉันแทบตาถลนออกมานอกเบ้า...ทั้งๆ ที่ประตูเปิดแง้ม และไฟยังสว่างโพลงเหมือนเดิม โอย...ทนไม่ไหวแล้วค่ะ!

"ตูนๆ" ต้องเขย่าแขนสาวน้อยให้สะดุ้งตื่นขึ้นมาจนได้ เธอถามเสียงงัวเงียว่าอะไรคะพี่? ดิฉันยังไม่ทันตอบ เสียงราดน้ำน่าสยองขวัญก็เงียบหายเป็นปลิดทิ้ง แต่พอตูนพลิกตัวหลับต่อ เสียงซู่ซ่าก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง...พอปลุกตูนขึ้นมาก็เงียบไปอีก

คราวนี้เธอคงนึกอะไรขึ้นมาได้

ถามว่าห้องน้ำทำพิษใช่ไหมคะ? แหม! ตูนก็ลืมบอกให้พี่จุดธูปบอกเขาก่อนนอน...แล้วเธอก็จัดการให้ดิฉันจุดธูปบอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทางเป็นอันว่าเสียงต่างๆ เงียบไป...ดิฉันสาบานว่าจะไม่เอามานอนค้างที่นั่นจนชั่วชีวิตเลยค่ะ!

แหล่งที่มา: บอร์ดรวมเรื่องผี